به نظر می‌رسد که مایعات داخل وریدی کمکی برای زنانی که در مرحله زایمان زودرس هستند، سودی ندارد، مگر اینکه آب بدن آنها کم شده باشد.
زایمان زودرس (پیش از 37 هفته) می‌تواند باعث بروز مشکلات سلامت و تهدید کننده زندگی نوزادان شود. از آنجایی که زنان در مرحله زایمان زودرس اغلب مقادیر کمتری مایع در گردش خون دارند، گاهی از قطره میکروست (drip) داخل وریدی برای افزایش حجم خون زن (هیدراته کردن) استفاده می‌شود. امید می‌رود که مایع کمکی به‌نحوی انقباضات رحمی را کاهش دهد. با این حال، از اطلاعات محدود موجود (دو مطالعه شامل 228 زن)، این مرور نشان داد که هیچ شواهدی مبنی بر فواید استفاده از هیدراته کردن مادر برای کمک به اجتناب از زایمان زودرس وجود ندارد، اگرچه ممکن است برای زنانی که دچار کم‌آبی هستند مفید باشد.
داده‌ها برای حمایت از استفاده از هیدراته کردن مادر به‌عنوان یک درمان خاص برای زنانی که با علائم زایمان زودرس مراجعه می‌کنند، بسیار اندک است. دو مطالعه کوچک موجود هیچ مزیتی را از هیدراته کردن در مقایسه با استراحت در بستر به‌تنهایی نشان نمی‌دهند. به نظر نمی‌رسد هیدراته کردن داخل وریدی، حتی در دوره ارزیابی بلافاصله پس از بستری، در زنان با زایمان زودرس مفید باشد. با این حال، زنانی که شواهدی از کم‌آبی بدن دارند، ممکن است از این مداخله سود ببرند.
هیدراته کردن (hydration) به‌عنوان یک درمان برای زنان دچار زایمان زودرس پیشنهاد شده است. از نظر تئوری، هیدراته کردن ممکن است با افزایش جریان خون رحمی و با کاهش ترشح هورمون ضدادرار و اکسی‌توسین از هیپوفیز، انقباض رحم را کاهش دهد.
ارزیابی اثربخشی هیدراته کردن مادر به‌صورت داخل وریدی یا خوراکی برای اجتناب از بروز زایمان زودرس و پیامدهای آن در زنان مبتلا به زایمان زودرس.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (30 سپتامبر 2013) و کتاب‌شناختی‌های (bibliography) مقالات مرتبط را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده، شامل زنانی که بارداری زنده کمتر از 37 هفته کامل بارداری داشته و با زایمان زودرس مراجعه کردند، برای مقایسه هیدراته کردن مادر به‌صورت داخل وریدی یا خوراکی در مقابل عدم درمان. این مداخله ممکن است با استراحت در بستر همراه باشد یا خیر. مطالعاتی که داروهای توکولیتیک را با مایعات داخل وریدی مورد استفاده در گروه کنترل به‌عنوان دارونما مقایسه کردند، در این مرور وارد نشدند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم گزارش‌ها را ارزیابی کردند، تا تعیین کنند که مطالعه معیارهای ورود را دارد یا خیر و به بررسی کیفیت روش‌شناسی (methodology) بپردازند. داده‌ها توسط دو نویسنده مرور، به‌طور جداگانه استخراج شدند. نتایج به صورت خطر نسبی (RR) برای پیامدهای دو حالتی (dichotomous outcome) و میانگین تفاوت (MD) برای پیامدهای پیوسته (continuous outcome) بیان شدند.
دو مطالعه، شامل 228 زن با زایمان زودرس و غشاهای دست نخورده، هیدراته کردن داخل وریدی را فقط با استراحت در بستر مقایسه کردند. خطر وقوع زایمان زودرس ، پیش از 37 هفته (RR: 1.09؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.71 تا 1.68)، پیش از 34 هفته (RR: 0.72؛ 95% CI؛ 0.20 تا 2.56) یا پیش از هفته 32 (RR: 0.76؛ 95% CI؛ 0.29 تا 1.97)، بین گروه‌ها مشابه بود. بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان با فراوانی مشابه در هر دو گروه رخ داد (RR: 0.99؛ 95% CI؛ 0.46 تا 2.16). هزینه درمان در گروه هیدراته کردن کمی بالاتر (39 دلار آمریکا) بود. این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نبود و فقط شامل هزینه‌های بیمارستانی در طول ویزیت کمتر از 24 ساعت می‌شود. هیچ مطالعه‌ای هیدراته کردن را از راه خوراکی ارزیابی نکرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.