سرطان پستان پیشرفته یا «متاستاتیک»، سرطانی است که فراتر از پستان و غدد لنفاوی اطراف آن به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است. اگرچه سرطان متاستاتیک پستان اغلب به شیمی‌درمانی مرسوم پاسخ می‌دهد، به‌طور قطعی درمان نمی‌شود. دوز شیمی‌درمانی که می‌تواند برای یک بیمار تجویز شود محدود است زیرا در دوزهای بالا بی‌خطر نیست و می‌تواند به مغز استخوان آسیب جدی برساند، و خطر بالای عفونت جدی به همراه داشته باشد. درمانی که در ابتدای دهه 1990 امیدوار کننده به نظر می‌رسید، استفاده از اتوگرافت بود، یعنی پیوند مغز استخوان یا سلول‌های بنیادی محیطی خود زن برای بازسازی مغز استخوان او. انجام اتوگرافت امکان تجویز دوزهای شیمی‌درمانی را چندین برابر بیشتر از آنچه که می‌توان استفاده کرد، فراهم می‌کند. هدف از این مرور سیستماتیک، مقایسه شواهد حاصل از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای بود که شیمی‌درمانی با دوز بالا را با شیمی‌درمانی مرسوم مقایسه کردند.
این مرور شش کارآزمایی تصادفی‌سازی شده را شناسایی کرد که شامل 437 زن تحت شیمی‌درمانی با دوز بالا همراه با اتوگرافت و 413 زن تحت درمان با شیمی‌درمانی مرسوم بودند. 15 مورد مرگ‌ومیر مربوط به درمان در گروه دریافت کننده شیمی‌درمانی با دوز بالا و دو مورد در بازوی شیمی‌درمانی مرسوم دیده شد. اگرچه درمان با دوز بالا در مقایسه با درمان مرسوم، بقای کلی بیمار را در 5 سال افزایش نداد، زنان تحت درمان با دوز بالا پیش از ابتلا به عود سرطان، به‌طور قابل توجهی عمر طولانی‌تری داشتند. عوارض جانبی درمان در گروه دوز بالا بدتر بود. بر اساس نتایج این مرور، نویسندگان نتیجه می‌گیرند که شیمی‌درمانی با دوز بالا با پیوند مغز استخوان یا سلول بنیادی نباید خارج از کارآزمایی‌های بالینی برای زنان مبتلا به سرطان متاستاتیک پستان تجویز شود.
اگرچه شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد شیمی‌درمانی با دوز بالا و اتوگرافت به طور قابل توجهی بقای بدون رویداد را در مقایسه با شیمی‌درمانی مرسوم در زنان مبتلا به سرطان متاستاتیک پستان بهبود می‌بخشد، شواهد قابل توجهی در مورد مزیت مداخله در بقای کلی بیمار وجود ندارد. شیمی‌درمانی با دوز بالا با پیوند مغز استخوان یا سلول بنیادی نباید خارج از کارآزمایی‌های بالینی برای زنان مبتلا به سرطان متاستاتیک پستان تجویز شوند.
اگرچه سرطان متاستاتیک پستان اغلب به شیمی‌درمانی مرسوم پاسخ می‌دهد، در نهایت غیر-قابل درمان است. پیوند اتولوگ مغز استخوان یا سلول‌های بنیادی محیطی (که در آن بیمار هم اهدا کننده است و هم گیرنده) یک روش امیدوار کننده است زیرا اجازه می‌دهد از دوزهای بسیار بالاتر شیمی‌درمانی استفاده شود.
مقایسه اثربخشی شیمی‌درمانی با دوز بالا و پیوند اتولوگ مغز استخوان یا سلول بنیادی (اتوگرافت) با شیمی‌درمانی مرسوم در زنان مبتلا به سرطان متاستاتیک پستان پیامدها عبارت بودند از میزان بقا، سمیّت مرتبط با درمان و کیفیت زندگی.
از راهبرد جست‌وجوی گروه سرطان پستان در کاکرین استفاده کرده و این اصطلاحات را اضافه کردیم: پیوند مغز استخوان، پیوند سلول بنیادی، حمایت از سلول بنیادی اتولوگ. بانک‌های اطلاعاتی زیر تا تاریخ آگوست 2010 جست‌وجو شدند: MEDLINE؛ EMBASE، کتابخانه کاکرین و ASCO (انجمن انکولوژی بالینی آمریکا (American Society of Clinical Oncology)). هم‌چنین بانک اطلاعاتی گروه سرطان پستان در کاکرین و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی را برای یافتن کارآزمایی‌های منتشر نشده جست‌وجو کرده و فهرست منابع مقالات پیدا شده را بررسی کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که به مقایسه اثربخشی شیمی‌درمانی با دوز بالا و اتوگرافت با شیمی‌درمانی مرسوم در زنان مبتلا به سرطان متاستاتیک پستان پرداختند.
شش کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده، معیارهای ورود را داشتند. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کردند.
در کل 437 زن واجد شرایط برای دریافت شیمی‌درمانی با دوز بالا با اتوگرافت و 413 زن برای دریافت درمان مرسوم تصادفی‌سازی شدند. پانزده مورد مرگ‌ومیر مرتبط با درمان در گروه دوز بالا و دو مورد در گروه کنترل (دوز مرسوم) وجود داشت (RR: 4.08؛ 95% CI؛ 1.40 تا 11.93). از نظر بقای کلی، بین گروه دوز بالا و گروه کنترل در سه سال یا پنج سال تفاوتی که دارای اهمیت آماری باشد، وجود نداشت. در پنج سال پیگیری، تفاوتی از نظر بقای بدون رویداد به نفع گروه دوز بالا وجود نداشت که دارای اهمیت آماری باشد (RR: 2.84؛ 95% CI؛ 1.07 تا 7.50). سمیّت در گروه با دوز بالا شدیدتر بود. فقط در یکی از کارآزمایی‌ها، همه زنان به مدت پنج سال پیگیری شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.