سرطان رحم (یا آندومتر) یک بیماری نسبتا شایع است که تقریبا از هر 70 زن، 1 نفر را مبتلا می‌کند. هیسترکتومی معمولا به قصد درمان قطعی انجام می‌شود، زیرا بیشتر سرطان‌ها خطر انتشار (متاستاز) به دیگر نقاط را دارند که ممکن است منجر به عود بعدی شود. بررسی میکروسکوپی نمونه هیسترکتومی می‌تواند به پزشکان بگوید که آیا خطر بازگشت سرطان زیاد است و این به زنان اجازه می‌دهد تصمیم بگیرند که می‌خواهند درمان پیشگیرانه بیشتری (درمان ادجوانت) برای کاهش خطر داشته باشند یا خیر. شیمی‌درمانی می‌تواند نرخ درمان دیگر انواع سرطان پُرخطر را پس از جراحی اولیه افزایش دهد و این مرور اثربخشی شیمی‌درمانی را برای سرطان رحم اولیه پس از برداشتن رحم بررسی می‌کند. داده‌های نه کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده و با کیفیت بالا که شامل 2197 زن بود، تحت مدل‌سازی آماری سیستماتیک قرار گرفتند. این نتایج نشان می‌دهند که شیمی‌درمانی خطر عود بیماری را کاهش می‌دهد، مدت زمان سپری شده را تا تشخیص متاستاز طولانی می‌کند، و میزان بقا را بهبود می‌بخشد. روش‌های زیادی برای بررسی داده‌ها وجود دارد. آنالیز زیرمجموعه‌ای که رژیم‌های دارویی قدیمی را کنار گذاشت، نشان می‌دهد که شیمی‌درمانی خطر مرگ را در هر زمان تعیین شده تا یک چهارم کاهش می‌دهد. تعداد زنانی که برای پیشگیری از وقوع یک مورد مرگ، نیاز به شیمی‌درمانی دارند، به نوع سرطان بستگی دارد. در این کارآزمایی‌ها، به ازای هر 25 زن تحت درمان با دوز بالای شیمی‌درمانی مبتنی بر پلاتین پس از هیسترکتومی، یک زن درمان شد. این یعنی کاهش خطر مطلق 4%. شیمی‌درمانی با مزیت بقای بیشتری نسبت به رادیوتراپی همراه است و هنگامی که همراه با رادیوتراپی استفاده می‌شود، ارزش بیشتری دارد. همچنین به نظر می‌رسد خطر مطلق عود تومور را خارج از لگن تا حدود 5% کاهش می‌دهد. این امر، به یک زن از هر 20 بیمار درمان شده کمک می‌کند. با این حال، شیمی‌درمانی عوارض جانبی و خطراتی دارد و به‌طور موقت کیفیت زندگی زنان را کاهش می‌دهد. در بسیاری از موارد، کاهش اندک در خطر عود سرطان ممکن است ارزش عوارض جانبی درمان ادجوانت را نداشته باشد.