آمیزش جنسی و تماس با فرآورده‌های خونی آلوده (مثلا مصرف مواد مخدر داخل وریدی) عامل اکثر عفونت‌های HIV محسوب می‌شوند. استفاده از کاندوم در طول رابطه جنسی برای کاهش عفونت و گسترش عفونت‌های مقاربتی (STIs) مانند HIV ترویج شده است. مرور مطالعات نشان داد که کاندوم، زمانی که به‌طور مداوم استفاده شود، به‌طور قابل توجهی عفونت HIV را کاهش می‌دهد، اما خطر عفونت را کاملا از بین نمی‌برد.
این مرور نشان می‌دهد که استفاده مداوم از کاندوم منجر به کاهش 80% در بروز HIV می‌شود. استفاده مداوم به صورت استفاده از کاندوم برای تمام اعمال مقاربتی نفوذی از طریق واژن تعریف می‌شود. از آنجایی که مطالعات استفاده شده در این مرور در مورد «درستی (correctness)» استفاده، یعنی اینکه کاندوم به درستی و کامل برای هر یک از عمل‌های مقاربتی استفاده شد یا خیر، گزارشی را ارایه نکردند، اثربخشی و نه کارایی آن تخمین زده شد. همچنین، این تخمین به‌طور کلی به کاندوم مردانه اشاره دارد و نه به‌طور خاص به کاندوم لاتکس، زیرا مطالعات تمایل نیز داشتند که نوع کاندوم مورد استفاده را مشخص کنند. بنابراین، اثربخشی کاندوم، مشابه با کارآیی آن در پیشگیری از بارداری است، اگرچه کمتر از تخمین زده می‌شود.
میزان محافظتی که کاندوم برای HIV و دیگر عفونت‌های مقاربتی ایجاد می‌کند، ناشناخته است. مطالعات کوهورت از زوج‌های ناسازگار از نظر HIV و فعال از نظر جنسی با پیگیری شریک جنسی سرونگاتیو (seronegative)، موقعیتی را فراهم می‌کنند که در آن شریک جنسی سرونگاتیو با این بیماری مواجهه یافته و بتوان بروز بیماری را تخمین زد. هنگامی که برخی افراد از کاندوم استفاده می‌کنند و برخی نه، یعنی برخی افراد 100% از کاندوم استفاده می‌کنند و برخی هرگز (0%)، می‌توان اثربخشی کاندوم را با مقایسه این دو نرخ بروز، تخمین زد. اثربخشی کاندوم، کاهش بیماری متناسب با میزان استفاده از آن است.
هدف این مرور، تخمین اثربخشی کاندوم در کاهش انتقال HIV از طریق افراد هتروسکچوال است.
مطالعات با استفاده از بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی (AIDSLINE؛ CINAHL؛ Embase؛ و MEDLINE) و جست‌وجو دستی در فهرست منابع، پیدا شدند.
مطالعات برای ورود می‌بایست دارای: (1) داده‌های مربوط به زوج‌های هتروسکچوال ناسازگار از نظر HIV و فعال از نظر جنسی، (2) طراحی طولی مطالعه (longitudinal study design)، (3) وضعیت HIV تعیین‌شده توسط سرولوژی، و (4) حاوی اطلاعات استفاده از کاندوم به صورت همیشه (100%) یا هرگز (0%)، بودند.
مطالعات شناسایی‌شده از طریق استراتژی جست‌وجوی بالا که معیارهای ورود را داشتند، برای ورود در آنالیز بررسی شدند. حجم نمونه، تعداد تبدیل‌های سرمی (seroconversions)، و نفر-سال از دوره زمانی مواجهه بدون بیماری برای هر گروه ثبت شدند. اطلاعات جهت انتقال عفونت در گروه (مرد به زن، زن به مرد)، تاریخ ورود بیمار به مطالعه، منبع عفونت در مورد شاخص، و وجود دیگر STDها، در صورت وجود، ثبت شدند. گزارش‌های تکراری در مورد یک گروه و مطالعاتی با اطلاعات ناقص یا غیراختصاصی حذف شدند. بروز HIV از گروه‌های کاربران «همیشه» و برای گروه‌های کاربران «هرگز» برآورد شدند. اثربخشی مداخله از این دو تخمین بروز، برآورد شد.
از 4709 منبعی که در ابتدا شناسایی شدند، 14 مورد در آنالیز نهایی گنجانده شدند. تعداد 13 گروه از کاربران «همیشه» وجود داشتند که تخمین همگن بروز HIV را برابر با 1.14 [95% CI؛ 0.56 تا 2.04] در هر 100 نفر-سال گزارش کردند. تعداد 10 گروه از کاربران «هرگز» وجود داشتند که به نظر ناهمگن بودند. مطالعاتی با طولانی‌ترین دوره پیگیری، که عمدتا شامل مطالعات شرکای جنسی بیماران هموفیلی و ترانسفیوژن بودند، تخمین بروز HIV را معادل 5.75 نشان دادند [95% CI؛ 3.16 تا 9.66] در هر 100 نفر-سال. اثربخشی کلی مداخله، یا کاهش متناسب در تبدیل سرمی HIV با استفاده از کاندوم، تقریبا 80% به دست آمد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.