برای بیماران مبتلا به متاستاز تکی مغز، شواهد خوبی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) وجود دارد که جراحی به همراه پرتودرمانی تمام مغز (whole brain radiation therapy; WBRT) بقای کلی بیمار را بهبود نمی‌بخشد. درمان متاستاز مغزی معمولا تسکینی است، اگرچه در بیماران منتخب - به‌ویژه مواردی که مبتلا به متاستازهای تکی (single metastasis) مغز هستند - جراحی می‌تواند در نظر گرفته شود. این مرور، شواهد سه RCT را آنالیز و گروهی را از بیماران منتخب ثبت‌نام کرد، و دریافت که ترکیب جراحی و WBRT بقای کلی را در مقایسه با WBRT به‌تنهایی بهبود نمی‌بخشد. افزودن جراحی به درمان ممکن است مدت زمانی را که بیماران بدون حمایت دیگران، مستقل می‌مانند، بهبود ببخشد و هم‌چنین این کار ممکن است خطر مرگ‌ومیر ناشی از علل نورولوژیک را کاهش دهد. خطر بروز عوارض جانبی در بیماران تحت عمل جراحی بیشتر از بیمارانی گزارش نشد که فقط WBRT داشتند. تصمیم‌گیری در مورد درمان یک بیمار بهتر است به عنوان بخشی از یک تیم چند-رشته‌ای در نظر گرفته شود.
جراحی و WBRT ممکن است FIS را بهبود ببخشند اما بقای کلی را خیر. هم‌چنین ممکن است نسبت مرگ‌ومیرهای ناشی از علل نورولوژیک را کاهش دهند. همه این نتایج از یک گروه بسیار منتخب از بیماران به دست آمدند. خطر بروز عوارض جانبی در بیماران تحت عمل جراحی بیشتر از بیمارانی که فقط WBRT داشتند گزارش نشد.
درمان متاستاز مغزی عموما تسکینی (palliative) است زیرا اکثر بیماران مبتلا به سرطان سیستمیک غیر-قابل کنترل هستند. در گذشته، پرتودرمانی تمام مغز (whole brain radiation therapy; WBRT) درمان انتخابی بوده، اما اخیرا درمان بر پرتودرمانی متمرکز شده، به عنوان مثال، رادیوسرجری استرئوتاکتیک (stereotactic radiosurgery; SRS) که در بیماران انتخاب‌شده نقش مهمی دارد. در شرایط خاص، مانند متاستاز تکی مغزی، احتمال مرگ‌ومیر ناشی از درگیری مغز بیشتر از بیماری سیستمیک است. در این گروه، رزکسیون جراحی برای تسکین نشانه‌ها و افزایش بقای بیمار پیشنهاد شده است.
ارزیابی اثربخشی بالینی رزکسیون جراحی به همراه WBRT در برابر WBRT به‌تنهایی در درمان بیماران مبتلا به متاستازهای تکی مغز (single brain metastasis).
بانک‌های اطلاعاتی زیر بخشی از جست‌وجوی سیستماتیک در منابع علمی بودند: پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 2؛ 2010)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CancerLit؛ Biosis و Science Citation Index. منابع مطالعات شناسایی‌شده، هم‌چنین مجله Neuro-Oncology و Neuro-Oncology، شامل تمام چکیده مقالات کنفرانس‌ها به صورت دستی جست‌وجو شدند. برای کسب اطلاعات بیشتر با متخصصان نورو-اونکولوژی تماس گرفته شد. جست‌وجوهای انجام شده در MEDLINE و EMBASE در اکتبر 2007 و دسامبر 2010 به‌روز شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) که جراحی و WBRT را با WBRT به‌تنهایی در بیماران از هر سنی و مبتلا به متاستاز تکی مغزی اثبات شده یا مشکوک مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم نتایج جست‌وجو را از نظر مرتبط بودن با موضوع ارزیابی کردند، ارزیابی منتقدانه را بر اساس دستورالعمل‌های بالینی شناخته‌‌شده انجام دادند، و داده‌ها را با استفاده از یک پیش‌برگ (pro forma) از پیش مشخص‌شده استخراج کردند.
سه RCT شناسایی شد که در مجموع 195 بیمار را وارد کردند. تفاوت معنی‌داری در بقای بیماران یافت نشد (نسبت خطر (HR): 0.72؛ 95% CI؛ 0.34 تا 1.55؛ P = 0.40) اگرچه بین کارآزمایی‌ها ناهمگونی وجود داشت (I2 = 83%). یک کارآزمایی نشان داد که جراحی و WBRT طول مدت بقای بیمار را با عملکرد مستقل (Functionally Independent Survival; FIS) افزایش داد (HR: 0.42؛ 95% CI؛ 0.22 تا 0.82؛ P = 0.01). اندیکاسیونی وجود داشت که جراحی و WBRT ممکن است خطر مرگ‌ومیرهای ناشی از علل نورولوژیک را کاهش دهند (نسبت خطر (relative risk; RR): 0.68؛ 95% CI؛ 0.43 تا 1.09؛ P = 0.11). از نظر آماری ثابت نشد که خطر عوارض جانبی بین بازوها متفاوت است، اگرچه تعداد رویدادهای واقعی در بازوی جراحی بیشتر رخ دادند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.