داده‌های 2281 شرکت‌کننده از هشت RCT، از گزارش‌های شیمی‌درمانی با دوکسوروبیسین تک-دارویی در برابر شیمی‌درمانی ترکیبی مبتنی بر دوکسوروبیسین در دسترس بود. متاآنالیز با استفاده از مدل اثر-ثابت، نرخ پاسخ‌دهی بالاتری را برای تومور به شیمی‌درمانی ترکیبی در مقایسه با شیمی‌درمانی تک-دارویی ثبت کرد (نسبت شانس (OR): 1.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.03 تا 1.60؛ p = 0.03)؛ اما OR از یک آنالیز تجمعی با استفاده از مدل اثر-تصادفی و همان داده‌ها، از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (OR: 1.26؛ 95% CI؛ 0.96 تا 1.67؛ p = 0.10). هیچ تفاوت معناداری میان دو رژیم درمانی در نرخ تجمعی مورتالیتی یک‌-سال (OR: 0.87؛ 95% CI؛ 0.73 تا 1.05؛ p=0.14) یا نرخ مورتالیتی دو‌-سال مشاهده نشد (OR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.67 تا 1.06؛ p=0.13) (N=2097). اگرچه ارائه گزارش از عوارض جانبی میان کارآزمایی‌ها محدود و متناقض بود (تجمیع داده‌ها را برای این پیامد غیر-ممکن می‌کرد)، در هشت مطالعه واجد شرایط، عوارض جانبی مانند تهوع/استفراغ و تاثیرات توکسیک خونی هم‌سو و سازگار با شیمی‌درمانی ترکیبی بدتر گزارش شد.