آترواسکلروز عبارت است از تجمع چربی و سایر مواد درون عروق خونی. از روش‌های مختلفی برای از بین بردن این تجمع استفاده می‌شود، از جمله یک پروسیجر شناخته شده به عنوان آترکتومی چرخشی ﺗﺮﺍﻧﺲلومینال ﺍﺯ خلال ﭘﻮﺳﺖ (percutaneous transluminalcoronary rotational atherectomy; PTCRA). PTCRA، از ابزار چرخشی کوچکی برای از بین بردن رسوب پلاک‌های آترواسکلروتیک به‌طور انتخابی از درون عروق کرونری استفاده می‌کند. این مرور، به دنبال تعیین این موضوع بود که انجام PTCRA در مقایسه با آنژیوپلاستی با بالون منجر به بهبود پیامدهای بیمار می‌شود یا خیر. انجام این مرور مهم بود، زیرا مشخص نیست که PTCRA در مقایسه با آنژیوپلاستی با بالون مزایای بیشتری را برای بیماران فراهم می‌کند یا خیر. این مرور، داده‌های حاصل از 12 مطالعه را آنالیز کرد، که نشان دادند شواهد محدودی برای حمایت از استفاده متداول از PTCRA برای مدیریت درمانی تنگی مجدد درون استنت وجود دارد؛ با این حال، فقط برای کسانی که برای جراحی مناسب نبودند. انجام PTCRA برای بیمارانی که ضایعات پیچیده‌ای دارند، در مقایسه با آنژیوپلاستی با بالون، ممکن است فوایدی را به همراه داشته باشد. این مرور همچنین نشان داد که بیماران دریافت کننده PTCRA در مقایسه با بیمارانی که با آنژیوپلاستی با بالون درمان شدند، دچار موارد پارگی بیشتری حین انجام پروسیجر شدند. این مرور به دلیل تعداد اندک مطالعات و کمبود داده‌های گزارش شده در برخی از مطالعات، محدود شد.
هنگامی که انجام PTCA مرسوم امکان‌پذیر است، به نظر می‌رسد که PTCRA هیچ مزیت بیشتری برای بیمار نداشته باشد. شواهد منتشر شده محدودی وجود دارد و هیچ داده‌ای حاصل از بررسی طولانی-مدت به نفع استفاده متداول از PTCRA در تنگی مجدد درون استنت وجود ندارد. در مقایسه با آنژیوپلاستی تنها، PTCRA/PTCA منجر به بروز بیشتر حوادث جانبی عمده قلبی نشدند، اما بیماران بیشتر با اسپاسم عروقی، پارگی و انسداد گذرای عروقی روبه‌رو بودند. در شرایط خاص (به عنوان مثال، بیمارانی که برای جراحی قلبی واجد شرایط نیستند، مبتلایان به ضایعات پیچیده ساختاری، یا ضایعاتی که PTCA را با شکست روبه‌رو می‌کنند)، PTCRA ممکن است در پروسیجرهای بعدی، بازسازی عروقی رضایت‌بخشی را به دست آورد.
این یک به‌روزرسانی از مرور «آترکتومی چرخشی ﺗﺮﺍﻧﺲلومینال از خلال پوست در بیماری عروق کرونری» است که برای اولین بار در کتابخانه کاکرین شماره 4، سال 2003 منتشر شد. آترکتومی چرخشی ﺗﺮﺍﻧﺲلومینال ﺍﺯ خلال ﭘﻮﺳﺖ (percutaneous transluminal coronary rotational atherectomy; PTCRA) روشی است که پلاک آترواسکلروتیک را با استفاده از یک مته ساینده (abrasive burr) از عروق کرونری جدا می‌کند. هنگام چرخش، مته به‌طور انتخابی بافت سخت را از جای خود می‌کند. PTCRA، به عنوان جایگزینی برای آنژیوپلاستی با بالون و همراه با آن برای باز کردن عروق کرونری مسدود استفاده شده است. اثربخشی و ایمنی مداوم آن در مقایسه با سایر روش‌های از بین بردن پلاک‌های آترواسکلروتیک مرور می‌شود.
ارزیابی تاثیرات PTCRA برای بیماری عروق کرونری در بیماران مبتلا به ضایعات غیر-پیچیده و پیچیده (به عنوان مثال، ضایعات اوستیوم (ostial)، گسترده یا منتشر یا ناشی از تنگی مجدد درون استنت) عروق کرونری.
برای این مرور اصیل، پایگاه ثبت تخصصی گروه قلب؛ کتابخانه کاکرین تا شماره 2، 2001؛ و MEDLINE؛ CINAHL؛ EMBASE و Current Contents را تا دسامبر 2002 جست‌وجو کرده و فهرست منابع مقالات مرتبط را مرور کردیم. برای مرور اخیر، از سال 2002 تا 2012 در همان پایگاه‌های ثبت داده‌ها جست‌وجو کرده و فهرست منابع مقالات مرتبط را مرور کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده را از مداخله PTCRA در مقایسه با دارونما (placebo)، عدم درمان یا مداخله دیگر وارد کرده و کارآزمایی‌های متقاطع (cross-over) را حذف کردیم.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کرده و به ارزیابی خطر سوگیری (bias) در مطالعات شناسایی شده پرداختند. داده‌ها توسط دو نویسنده مطالعه به‌طور جداگانه استخراج شدند. هنگام مواجهه با داده‌های از دست‌رفته، از نویسندگان کارآزمایی‌ها خواستیم که اطلاعات مورد نیاز را ارائه دهند. خلاصه‌های آماری از خطر نسبی (RR) و تفاوت میانگین وزن‌دهی شده استفاده کردند.
ما 12 کارآزمایی با حضور 3474 بیمار وارد کردیم. به دلیل فقدان داده‌های گزارش شده، خطر کلی سوگیری برای اکثر مقالات نامشخص بود؛ با این حال، نویسندگان تشخیص دادند که بعید به نظر می‌رسد این مساله تاثیر منفی داشته باشد زیرا بیشتر داده‌های پیامدها عینی بودند (به عنوان مثال، مرگ‌ومیر در برابر عدم-مرگ‌ومیر). هیچ شواهدی مبنی بر اثربخشی PTCRA ضایعات غیر-پیچیده در بهبود پیامدهای بیمار وجود نداشت. در ضایعات پیچیده، تفاوت‌هایی با اهمیت آماری در نرخ تنگی مجدد عروقی طی شش ماه (RR: 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.83 تا 1.33) و در سال اول (RR: 1.21؛ 95% CI؛ 0.95 تا 1.55) در بیماران دریافت کننده PTCRA به همراه آنژیوپلاستی با بالون (PTCA) کمکی (PTCRA/PTCA) در مقایسه با بیماران دریافت کننده PTCA به‌تنهایی، وجود نداشت. مشخصات مورفولوژیکی متمایز کننده ضایعات پیچیده در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده بازو-موازی بررسی نشدند. شواهد برای اثربخشی PTCRA در تنگی مجدد درون استنت مشخص نیست.
در مقایسه با آنژیوپلاستی تنها، PTCRA/PTCA منجر به افزایش خطر وقوع عوارض جانبی قلبی ماژور (انفارکتوس میوکارد (myocardial infarction; MI)، جراحی اورژانسی قلب یا مرگ‌ومیر) طی دوره بستری در بیمارستان که از نظر آماری اهمیت داشته باشد، نشد (RR: 1.27؛ 95% CI؛ 0.86 تا 1.90). PTCRA در مقایسه با آنژیوپلاستی، با افزایش نه برابری خطر وقوع اسپاسم عروقی قابل تشخیص مرتبط با آنژیوگرافی (RR: 9.23؛ 95% CI؛ 4.61 تا 18.47)، افزایش چهار برابری خطر وقوع پارگی (RR: 4.28؛ 95% CI؛ 0.92 تا 19.83) و افزایش حدود دو برابری خطر وقوع انسدادهای گذرای عروقی (RR: 2.49؛ 95% CI؛ 1.25 تا 4.99) همراه بود؛ در حالی که دایسکشن‌های آنژیوگرافی (RR: 0.48؛ 95% CI؛ 0.34 تا 0.68) و استنت‌های مورد استفاده به عنوان یک پروسیجر نجات، کمتر شایع بودند (RR: 0.29؛ 95% CI؛ 0.09 تا 0.87).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.