1221 منبع منحصربه‌فرد و 16 مطالعه، مجموعا با 993 شرکت‌کننده، پیدا کردیم که با معیارهای ورود ما مطابقت داشتند. یک مطالعه که در آخرین نسخه به‌روز پیدا شده بود، در بخش «مطالعات در انتظار طبقه‌بندی» قرار داده شد. به دلیل تنوع و گوناگونی موجود در ویژگی‌ها و نقاط پایانی مطالعات وارد شده، تجمیع در قالب متاآنالیز (meta-analysis) برای پیامدها صورت نگرفت.

از آنجا که پروکتوپاتی حاصل از رادیاسیون، طیف بزرگی از نشانه‌ها یا ترکیب‌هایی از آنها را در بر می‌گیرد، تاثیری که برای مداخله در مطالعات بررسی شده بود، ناهمگون بود. برخی مطالعات به بررسی تاثیر درمان‌های پرداختند که فقط برای خونریزی در نظر گرفته شده بودند (گروه 1)، برخی مطالعات نیز درمان‌هایی را بررسی کرده بودند که هدف آنها ترکیبی از نشانه‌های آنورکتال بود اما تنها درمان مورد استفاده نبودند (گروه 2). سرانجام مطالعاتی که بر درمان مجموعه‌ای از نشانه‌ها که با نام بیماری حاصل از رادیاسیون به لگن خوانده می‌شد تمرکز کرده بودند، در گروه سوم جای گرفتند. برای آنکه انجام مقایسه بین این مجموعه ناهمگون از مطالعات قدری امکان‌پذیرتر باشد، ما این تاثیرات را در قالب سه گروه مجزا مطرح و بررسی کردیم.

نه مطالعه که به ارزیابی درمان‌های خونریزی از رکتال پرداخته بودند، در معرض خطر نامشخص یا بالای سوگیری (bias) بودند. از این بین فقط مواردی که در آنها تفاوت مداخله روی پیامدهای اولیه قابل ملاحظه بود، مربوط به این موارد بودند: کوآگولاسیون با پلاسمای آرگون (argon plasma coagulation; APC) به دنبال سوکرالفات (sucralfate) خوراکی در برابر دریافت APC همراه با دارونما (placebo) (امتیاز آندوسکوپی، 6 تا 9 به نفع دریافت APC همراه با دارونما بود، خطر نسبی (RR): 2.26؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.12 تا 4.55؛ 1 مطالعه، 122 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط تا پائین)؛ درمان با فرمالین 4% (formalin dab)، در برابر انمای احتباسی با سوکرالفات استرویید (sucralfate steroid retention enema)، (ارزش‌گذاری نشانه بعد از دریافت درمان با استفاده از مقیاس ارزیابی سیستم پروکتوپاتی حاصل از رادیاسیون (Radiation Proctopathy System Assessments Scale; RPSAS) و امتیاز سیگموییدوسکوپی (sigmoidoscopy) انجام شد که به نفع فرمالین بود (0.001 = P؛ تاثیر کمّی‌سازی نشد؛ 1 مطالعه؛ 102 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین تا بسیار پائین)؛ و شست‌وشوی کولون (colonic irrigation) به همراه سیپروفولوکساسین (ciprofloxacin) و مترونیدازول (metronidasole)، در برابر استفاده از فرمالین (4%)، (خونریزی (0.007 = P، تاثیر کمّی‌سازی نشد)؛ بی‌اختیاری دفع (0.0004 = P، تاثیر کمّی‌سازی نشد) اسهال (0.007 = P، تاثیر کمّی‌سازی نشد) که به نفع شست‌وشوی کولون بود (1مطالعه، 50 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت پائین).

سه مطالعه با خطر سوگیری نامشخص یا پُر-خطر، به ارزیابی درمان‌هایی پرداختند که ناحیه‌ای بخصوص را هدف قرار می‌دادند اما به پاتولوژی خاصی اشاره نداشتند. ما تفاوت قابل ملاحظه‌ای روی پیامدهای اولیه مد نظرمان شناسایی نکردیم. با توجه به خطر سوگیری نامشخص و عدم-دقت جدی، همه این مطالعات را دارای شواهد با کیفیت بسیار پائین رتبه‌بندی کردیم.

چهار مطالعه که خطر سوگیری در آنها نامشخص یا پُر-خطر بود، درمان‌هایی را ارزیابی کردند که فقط در ناحیه آنورکتال بیش از یک نشانه را هدف قرار داده بودند. مطالعاتی که تاثیر مداخلات بر نشانه‌ها را نشان دادند، شامل این موارد بودند: درمان مطابق با الگوریتم توسط متخصص گوارش، در برابر مراقبت معمول که بر مبنای کتابچه تفصیلی خود-درمانی (self help) انجام می‌گرفت (در امتیازدهی بر مبنای بخش روده‌ پرسشنامه بیماری‌های التهابی روده (Inflammatory Bowel Disease Questionnaire–Bowel; IBDQ-B)، بعد از شش ماه تفاوت قابل ملاحظه‌ای به نفع درمان مطابق با الگوریتم توسط متخصص وجود داشت؛ تفاوت میانگین (MD): 5.47؛ 95% CI؛ 1.14 تا 9.81) و درمان مطابق با الگوریتم توسط پرستار در برابر مراقبت معمول (در امتیازدهی بر مبنای IBDQ-B بعد از شش ماه، تفاوت قابل ملاحظه به نفع درمان مطابق الگوریتم توسط پرستار وجود داشت؛ MD: 4.12؛ 95% CI؛ 0.04 تا 8.19؛ 1 مطالعه، 218 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین)؛ درمان با اکسیژن هیپرباریک (فشار مطلق 2.0 اتمسفر) در برابر درمان با دارونما (placebo) (امتیازدهی بر مبنای شاخص بهبود ذهنی و درونی، عینی، مدیریتی، تحلیلی و تاثیرات بر بافت نرمال (SOMA-LENY) انجام شد و به نفع درمان با اکسیژن هیپرباریک (Hyperbaric Oxygen; HBOT) بود (0.0019 = P؛ 1 مطالعه؛ 150 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط)؛ درمان با رتینول پالمیتات (retinol palmitate) در برابر دارونما (بررسی بهبودی با شاخص RPSAS به نفع رتینول پالمیتات بود؛ 0.01 = P؛ 1 مطالعه؛ 19 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین)؛ درمان ادغام شده با طب سنتی چینی و طب مدرن غربی، در برابر طب غربی به تنهایی (میزان رادیو-پروکتوپاتی پس از درمان از 0 تا 1 به نفع درمان ادغام شده چینی با غربی رتبه‌بندی شد، RR: 2.55؛ 95% CI؛ 1.30 تا 5.02؛ 1 مطالعه؛ 58 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین).

سطح شواهد مرتبط با عمده پیامدها بعد از بررسی آنها با استفاده از رویکرد درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) به پائین یا بسیار پائین تقلیل پیدا کرد، که علت اصلی آن، عدم-دقت و محدودیت‌های مطالعه بوده است.