پس از تعویض دریچه قلب مکررا از آنتی‌کوآگولاسیون خوراکی (داروی رقیق کننده خون) برای جلوگیری از تشکیل لخته‌های خونی روی دریچه استفاده می‌شود. این لخته‌های خونی می‌توانند روند جریان خون را از خلال دریچه مسدود یا متوقف کنند و باعث سکته مغزی شوند. داروهای رقیق کننده خون مانند کومادین (coumadin)، خطر وقوع این پیامدها را کاهش می‌دهند و نیاز به پایش دقیق دارند. داروهایی که بر عملکرد پلاکت‌ها تاثیرگذارند، مانند آسپرین، به تنهایی اثربخش نیستند، اما ممکن است مزیتی را به رقیق کننده‌های خونی اضافه کنند. این مرور به‌روز شده با حضور 13 کارآزمایی نشان داد که مصرف آنتی‌کوآگولاسیون خوراکی به همراه داروهای ضد-پلاکتی، موثرتر از تجویز آنتی‌کوآگولاسیون به‌تنهایی است. افزودن داروهای ضد-پلاکتی به آنتی‌کوآگولانت‌ها، خطر خونریزی را تا حدود 50% افزایش می‌دهد. دوز پائین آسپرین (کمتر از 100 میلی‌گرم در روز)، ممکن است با حداقل خطر خونریزی همراه باشد. با این حال، به‌طور کلی بنظر می‌رسد کیفیت کارآزمایی‌های وارد شده پائین باشد، احتمالا منعکس کننده زمانی است که اکثریت این کارآزمایی‌ها انجام شده بودند (دهه 1970 و دهه 1980، زمانی که متدولوژی کارآزمایی چندان پیشرفته نبود).
افزودن درمان ضد-پلاکتی، چه دی‌پیریدامول و چه آسپرین با دوز پائین، به آنتی‌کوآگولاسیون خوراکی، خطر وقوع آمبولی سیستمیک یا مرگ‌ومیر را میان بیماران دارای دریچه‌های مصنوعی قلب کاهش می‌دهد. خطر خونریزی عمده با درمان ضد-پلاکتی افزایش می‌یابد. این نتایج در مورد بیماران دارای دریچه‌های مصنوعی مکانیکی یا کسانی که دریچه‌های بیولوژیکی به همراه شاخص‌های خطر بالا مانند فیبریلاسیون دهلیزی یا حوادث قبلی ترومبوآمبولیک دارند، قابل تعمیم است. به نظر می‌رسد اثربخشی و ایمنی آسپرین با دوز پائین (100 میلی‌گرم در روز)، مشابه آسپرین با دوز بالاتر و دی‌پیریدامول باشد. به‌طور کلی، کیفیت کارآزمایی‌های وارد شده پائین بود، احتمالا منعکس کننده زمانی است که اکثریت این کارآزمایی‌ها انجام شدند (دهه 1970 و دهه 1980، زمانی که متدولوژی کارآزمایی چندان پیشرفته نبود).
بیمارانی که دریچه‌های مصنوعی قلب دارند، بیشتر در معرض خطر وقوع ترومبوز دریچه و ترومبوآمبولی شریانی هستند. برای به حداقل رساندن این خطر، تجویز آنتی‌کوآگولاسیون خوراکی به‌تنهایی، یا افزودن داروهای ضد-پلاکتی، استفاده شده‌اند. یک موضوع مهم، اثربخشی و ایمنی استراتژی اخیر است.
این یک بهروزرسانی از مرور قبلی ما است؛ هدف آن، ایجاد یک سنتز معتبر از تمام داده‌های موجود از نظر روش‌شناسی برای ارزیابی بیشتر ایمنی و اثربخشی درمان ترکیبی آنتی‌کوآگولانت خوراکی و ضد-پلاکتی در برابر تک-درمانی آنتی‌کوآگولانت خوراکی در بیماران با دریچه‌های مصنوعی قلب بود.
جست‌وجوهای قبلی انجام شده را از 2003 و 2010 تا 16 ژانویه 2013 به‌روز کرده و پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) موجود در کتابخانه کاکرین (شماره 12، سال 2012)؛ MEDLINE (OVID؛ 1946 تا هفته 1 ژانویه 2013)، و EMBASE (OVID؛ 1980 تا هفته 02 سال 2013) را جست‌وجو کردیم. همچنین فهرست منابع گزارش‌های موردی، مقالات مروری، متاآنالیزها، و بیانیه‌های اجماع‌نظر را بررسی کرده‌ایم. گزارش‌های منتشر شده را به همه زبان‌ها یا به شکل خلاصه وارد کردیم.
همه گزارش‌های کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که به مقایسه دوز استاندارد آنتی‌کوآگولاسیون خوراکی با دوز استاندارد آنتی‌کوآگولاسیون خوراکی به همراه درمان ضد-پلاکتی، در بیماران دارای یک یا چند دریچه مصنوعی قلب پرداختند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم استراتژی جست‌وجو را در پیش گرفته، کارآزمایی‌ها را برای ورود و کیفیت مطالعه ارزیابی کرده، و اطلاعات را استخراج کردند. اطلاعات مربوط به عوارض جانبی را از کارآزمایی‌ها گردآوری کردیم.
یک مطالعه جدید، شناسایی و در این بهروزرسانی گنجانده شد. در مجموع، 13 مطالعه با حضور 4122 شرکت‌کننده در این بهروزرسانی مرور وارد شدند. تاریخ انتشار، بین سال‌های 1971 و 2011 بود. در مقایسه با تجویز آنتی‌کوآگولاسیون تنها، افزودن یک داروی ضد-پلاکتی خطر وقوع حوادث ترومبوآمبولیک (نسبت شانس (OR): 0.43؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.32 تا 0.59؛ P < 0.00001) و مورتالیتی کل (OR: 0.57؛ 95% CI؛ 0.42 تا 0.78؛ P = 0.0004) را کاهش می‌دهد. آسپرین و دی‌پیریدامول، به‌طور مشابهی این حوادث را کاهش دادند. خطر بروز خونریزی عمده (ماژور) با افزودن داروهای ضد-پلاکتی به آنتی‌کوآگولانت‌های خوراکی افزایش یافت (OR: 1.58؛ 95% CI؛ 1.14 تا 2.18؛ P = 0.006).
برای خونریزی عمده، هیچ شواهدی مبنی بر ناهمگونی بین آسپیرین و دی‌پیریدامول و در مقایسه کارآزمایی‌های انجام شده در قبل و بعد از سال 1990، در محدوده زمانی که استاندارد-سازی آنتی‌کوآگولاسیون با نسبت نرمال شده بین‌المللی (international normalised ratio; INR) اجرا شد، به دست نیامد. دوز روزانه پائین آسپیرین (< 100 میلی‌گرم) در مقایسه با دوزهای بالاتر آن، ممکن است با خطر کمتر خونریزی عمده همراه باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.