درمان طولانی‌مدت با داروهای بتا بلاکر، خطر مرگ را در بیماران مبتلا به فشار خون بالا، نارسایی قلبی و بیماری عروق کرونر کاهش می‌دهد. اما بیمارانی که هم COPD و هم بیماری قلبی‌عروقی دارند، گاهی اوقات این داروها را به دلیل ترس از بدتر شدن بیماری راه‌های هوایی، دریافت نمی‌کنند. این مرور از داده‌های 22 کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و کنترل شده در مورد استفاده از بتا بلاکرهای انتخابی قلبی (ویژه قلب) در بیماران مبتلا به COPD، عوارض جانبی آنها را بر عملکرد ریه یا نشانه‌های تنفسی در مقایسه با دارونما نشان نداد. اینکه بیماران مبتلا به انسداد مزمن شدید مجاری هوایی بودند یا یک جزء انسدادی برگشت‌پذیر، یافته‌ها را تغییر ندادند. در نتیجه، بتا بلاکرهای انتخابی قلبی نباید از بیماران مبتلا به COPD منع شوند.
بتا بلاکرهای انتخابی قلبی، که در مطالعات شناسایی شده به بیماران مبتلا به COPD داده شدند، تاثیرات منفی تنفسی ایجاد نکردند. با توجه به مزایای ثابت شده بتا بلاکرهای انتخابی قلبی در شرایطی مانند نارسایی قلبی، بیماری عروق کرونر و هیپرتانسیون، نباید به‌طور معمول از بیماران مبتلا به COPD منع شوند.
درمان با بتا بلاکر در بیماران مبتلا به هیپرتانسیون، نارسایی قلبی و بیماری عروق کرونر، هم‌چنین در طول دوره پیش از انجام جراحی، مزایای ثابت شده‌ای برای مورتالیتی دارد. این داروها به‌طور مرسوم در بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (chronic obstructive pulmonary disease; COPD) منع مصرف دارند.
ارزیابی اثر بتا بلاکرهای انتخابی قلبی بر عملکرد تنفسی بیماران مبتلا به COPD.
برای شناسایی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده، جست‌وجوی جامعی در پایگاه ثبت تخصصی گروه راه‌های هوایی در کاکرین (برگرفته از جست‌وجوهای سیستماتیک در CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE و CINAHL) از سال 1966 تا آگوست 2010 انجام شد. کارآزمایی‌ها را بر اساس زبان مقاله مستثنی نکردیم.
کارآزمایی‌ها تصادفی‌سازی شده، کورسازی شده، و کنترل شده از تک دوز یا مدت طولانی‌تر مصرف دارو که تاثیرات بتا بلاکرهای انتخابی قلبی را بر حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV1) یا بر نشانه‌های بیماری در بیماران مبتلا به COPD بررسی کردند.
دو مرورگر مستقل داده‌ها را از مقالات انتخاب شده استخراج کرده، و اختلافات را با اجماع نظر برطرف کردند. دو مداخله مورد بررسی عبارت بودند از تجویز بتا بلاکر، که به صورت تک دوز یا برای مدت طولانی‌تر استفاده شد، و استفاده از بتا2-آگونیست که پس از داروی مورد مطالعه تجویز شد.
یازده مطالعه از درمان تک دوز و 11 مطالعه از درمان برای مدت طولانی‌تر، از 2 روز تا 16 هفته، معیارهای انتخاب را برآورده کردند. بتا بلاکرهای انتخابی قلبی، که به صورت تک دوز یا برای مدت طولانی‌تر تجویز شوند، در مقایسه با دارونما (placebo) هیچ تغییری را در FEV1 یا نشانه‌های تنفسی ایجاد نکردند، و تاثیری بر پاسخ درمانی FEV1 به بتا2-آگونیست‌ها نداشتند. آنالیزهای زیر گروه هیچ تغییر قابل‌توجهی را در نتایج برای شرکت‌کنندگان مبتلا به انسداد شدید مزمن راه‌های هوایی، بیمارانی که دارای یک جزء انسدادی برگشت‌پذیر بودند، یا مبتلایان به بیماری قلبی‌عروقی هم‌زمان، نشان ندادند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.