داروهای ضدقارچ خوراکی برای درمان بیماری پای ورزشکاران (تینه‌آ پدیس)

پای ورزشکاران (تینه‌آ پدیس (tinea pedis)) یک عفونت قارچی پا است که به راحتی پخش می‌شود و به سختی می‌توان از شر آن خلاص شد. این مرور، داروهای ضدقارچ خوراکی مختلف را مقایسه کرد، و شامل 15 کارآزمایی، با 1438 شرکت‌کننده بود. انواع مختلفی از درمان‌های خوراکی وجود دارند، و کارآزمایی‌هایی را که پیدا کردیم، تمام داروهای خوراکی مورد استفاده برای درمان پای ورزشکاران را در نظر گرفتند. ما دریافتیم که تربینافین و ایتراکونازول موثرتر از دارونما (placebo)، و تربینافین موثرتر از گریزئوفولوین است. گریزئوفولوین درمانی است که خیلی زودتر از درمان‌های جدید مانند تربینافین و ایتراکونازول وارد بازار شد؛ این درمان‌های جدیدتر بیشتر مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. کارآزمایی‌های دیگر داروها به اندازه کافی بزرگ نبودند که تفاوت بین آنها را نشان دهند. همه داروها عوارض جانبی داشتند؛ عوارض گوارشی شایع‌ترین آنها بودند.

در کارآزمایی‌های بالینی آینده، به تعداد بیشتری از شرکت‌کنندگان برای تست درمان‌های مختلف به منظور تولید داده‌های قابل اعتمادتر نیاز است. همچنین، تحقیقات آینده باید هزینه‌های روش‌های مختلف درمانی را در نظر بگیرند.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

شواهد نشان می‌دهد که تربینافین موثرتر از گریزئوفولوین، و تربینافین و ایتراکونازول موثرتر از عدم درمان هستند. به منظور تولید داده‌های قابل اعتمادتر، ارزیابی دقیق درمان‌های دارویی مختلف باید با حجم نمونه بزرگ‌تر انجام شود تا اطمینان حاصل شود که آنها به اندازه کافی بزرگ هستند تا هنگام مقایسه دو درمان، تفاوت واقعی را نشان دهند. همچنین ادامه پیگیری و جمع‌آوری داده‌ها، ترجیحا به مدت شش ماه پس از پایان دوره مداخله، برای تعیین عود یا عدم عود عفونت مهم است.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

حدود 15% از جمعیت جهان به عفونت‌های قارچی پا (تینه‌آ پدیس (tinea pedis) یا پای ورزشکاران (thlete's foot)) مبتلا هستند. تظاهرات بالینی زیادی برای آن وجود دارد، و معمولا، تینه‌آ پدیس بین انگشتان پا (بین انگشتی (interdigital)) و در کف پا، پاشنه و کناره‌های پا (پلانتار (plantar)) دیده می‌شود. تینه‌آ پدیس پلانتار تحت عنوان پای موکاسین (moccasin foot) شناخته می‌شود. پس از بروز عفونت، می‌تواند به دیگر نقاط از جمله ناخن‌ها سرایت کند، که منبع عفونت مجدد شود. درمان خوراکی معمولا برای شرایط مزمن یا زمانی که درمان موضعی شکست خورده، استفاده می‌شود.

اهداف: 

ارزیابی تاثیرات درمان‌های خوراکی برای عفونت‌های قارچی پوست پا (تینه‌آ پدیس).

روش‌های جست‌وجو: 

برای این به‌روز، بانک‌های اطلاعاتی زیر را تا جولای 2012 جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت تخصصی گروه پوست در کاکرین، CENTRAL در کتابخانه کاکرین ، MEDLINE (از سال 1946)، EMBASE (از سال 1974)، و LILACS (از سال 1981). کتاب‌شناختی‌های (bibliography) کارآزمایی‌های بازیابی‌شده را برای ارجاع بیشتر به کارآزمایی‌های مرتبط بررسی کردیم، و پایگاه ثبت آنلاین کارآزمایی‌ها را جست‌وجو کردیم.

معیارهای انتخاب: 

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) از درمان‌های خوراکی در شرکت‌کنندگان مبتلا به تینه‌آ پدیس با تشخیص بالینی و تایید شده با میکروسکوپ و رشد درماتوفیت‌ها (قارچ‌ها) در کشت.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم انتخاب مطالعه، ارزیابی «خطر سوگیری (bias)» و استخراج داده‌ها را انجام دادند.

نتایج اصلی: 

تعداد 15 کارآزمایی را با مجموع 1438 شرکت‌کننده وارد کردیم. تعداد 2 کارآزمایی‌ (71 شرکت‌کننده) که تربینافین (terbinafine) و گریزئوفولوین (griseofulvin) را با هم مقایسه کردند، خطر نسبی (RR) تجمعی 2.26 (95% فاصله اطمینان (CI): 1.49 تا 3.44) را به نفع توانایی تربینافین برای درمان عفونت گزارش کردند. تفاوت معنی‌داری میان تربینافین و ایتراکونازول (itraconazole)، فلوکونازول (fluconazole) و ایتراکونازول، فلوکونازول و کتوکونازول (ketoconazole)، یا میان گریزئوفولوین و کتوکونازول مشاهده نشد، اگرچه کارآزمایی‌ها به‌طور کلی کوچک بودند. دو کارآزمایی نشان دادند که تربینافین و ایتراکونازول در مقایسه با دارونما (placebo) موثر بودند: تربینافین (31 شرکت‌کننده، RR: 24.54؛ 95% CI؛ 1.57 تا 384.32) و ایتراکونازول (72 شرکت‌کننده، RR: 6.67؛ 95% CI؛ 2.17 تا 20.48). همه داروها عوارض جانبی را گزارش کردند، و عوارض گوارشی بیشتر از دیگران گزارش شد. ده مورد از کارآزمایی‌ها بیش از 15 سال پیش منتشر شدند، و این موضوع با گزارش‌دهی ضعیف از اطلاعاتی که از آنها می‌توان ارزیابی واضحی از «خطر سوگیری» داشت، منعکس می‌شود. فقط یک کارآزمایی در معرض خطر پائین سوگیری قرار داشت. اکثر کارآزمایی‌های باقی‌مانده به دلیل فقدان اظهارات واضح در رابطه با روش‌های ایجاد توالی تصادفی‌سازی (randomisation sequence) و پنهان‏‌سازی تخصیص (allocation concealment)، خطر «نامشخص» سوگیری داشتند. کارآزمایی‌های بیشتری به کورسازی (blinding) شرکت‌کنندگان و پرسنل نسبت به کورسازی ارزیابان پیامد دست یافتند، که باز هم ضعیف گزارش شدند.

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information