برخی از مطالعات نشان داده‌اند داروهایی که برای کاهش کلسترول خون مصرف می‌شوند (مانند استاتین‌ها و فیبرات‌ها)، ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست ملانوم را کاهش دهند. مرور ما از 16 مطالعه، هیچ شواهد بارزی را برای حمایت از چنین پیشنهادی پیدا نکرد، اما تا زمانی که مطالعات بیشتری در دسترس نباشند، نمی‌توانیم تاثیر مفید چنین داروهایی را رد کنیم.
داده‌های مربوط به پیامدهای ملانوما در این مرور از RCTهای استاتین‌ها و فیبرات‌ها، این احتمال را رد نمی‌کند که داروهای مذکور از ملانوم پیشگیری می‌کنند. کاهش 10% و 42% در بروز ملانوما به ترتیب برای شرکت‌کنندگان گروه استاتین‌ها و فیبرات‌ها وجود داشت، اما این نتایج از نظر آماری معنی‌دار نبودند. تا زمانی که شواهد بیشتری ایجاد شود، محدود کردن مواجهه با اشعه ماوراء بنفش موثرترین راه برای کاهش خطر ابتلا به ملانوم است.
درمان موثری برای ملانوم پیشرفته وجود ندارد. در حالی که در حال حاضر هیچ درمان دارویی برای پیشگیری از ابتلا به ملانوم وجود ندارد، شواهد آزمایشگاهی، مورد-شاهدی و مدل حیوانی نشان می‌دهند که داروهای کاهش‌دهنده سطح چربی خون که معمولا برای کلسترول بالا مصرف می‌شوند، ممکن است از ابتلا به ملانوم پیشگیری کنند.
ارزیابی تاثیرات مصرف استاتین یا داروهای کاهنده چربی فیبرات بر پیامدهای ملانوما.
پایگاه ثبت تخصصی گروه پوست در کاکرین (فوریه 2003)، CENTRAL ( کتابخانه کاکرین شماره 1، 2005)، MEDLINE (تا مارچ 2003)، EMBASE (تا سپتامبر 2003)، CANCERLIT (تا اکتبر 2002)، Web of Science (تا می 2003)، و فهرست منابع مقالات، را جست‌وجو کردیم. برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر (مطالعات منتشرشده یا منتشرنشده) به محققین مطالعه و شرکت‌های داروسازی مراجعه کردیم.
کارآزمایی‌هایی شامل تخصیص تصادفی‌سازی شده شرکت‌کنندگان مطالعه، که در آنها گروه آزمایش از استاتین‌ها یا فیبرات‌ها استفاده کرده و شرکت‌کنندگان برای حداقل چهار سال درمان وارد شدند.
سه نویسنده، 109 چکیده مقاله را با عناوین مرتبط غربالگری کردند. سپس متن کامل 72 مقاله بالقوه مرتبط را به‌طور کامل بررسی کردیم. داده‌های منتشرنشده را در مورد پیامدهای ملانوما از نویسنده مسوول هر کارآزمایی واجد شرایط درخواست کردیم.
ما 16 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) واجد شرایط را شناسایی کردیم (7 مورد استاتین، 9 مورد فیبرات). سیزده مورد از این کارآزمایی‌ها (شامل 62,197 شرکت‌کننده) داده‌هایی را در مورد ملانوم‌های تصادفی ارائه کردند (6 استاتین، 7 فیبرات). در مجموع، بروز 66 مورد ملانوم در گروه‌های دریافت‌کننده داروی آزمایشی و 86 مورد در گروه دریافت‌کننده دارونما (placebo) یا دیگر درمان‌های کنترل گزارش شد. این عدد برای کارآزمایی‌های استاتین به معنای نسبت شانس 0.90 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.56 تا 1.44) و برای کارآزمایی‌های فیبرات به معنای نسبت شانس 0.58 (95% CI؛ 0.19 تا 1.82) بود.
آنالیز‌های زیرگروه نتوانستند تفاوت‌های آماری معنی‌داری را در پیامدهای ملانوما بر اساس جنسیت، وقوع ملانوم پس از دو سال شرکت در کارآزمایی، مرحله یا بافت‌شناسی ملانوم، یا بودجه کارآزمایی نشان دهند. آنالیز زیرگروه بر اساس نوع فیبرات یا استاتین نیز نتوانست تفاوت‌های آماری معنی‌داری را نشان دهد، به جز آنالیز زیرگروه استاتین که نشان‌دهنده کاهش بروز ملانوم با لوواستاتین (lovastatin) بود، البته فقط بر اساس نتایج یک کارآزمایی (نسبت شانس: 0.52؛ 95% CI؛ 0.27 تا 0.99).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.