عوارض جانبی فیزیکی رادیوتراپی برای لگن زنان ممکن است منجر به مشکل و/یا درد حین مقاربت شود. مطالعات درمان‌ها (استروژن‌های واژینال، دوش‌های بنزیدامین (benzydamine douches)، گشادکننده‌ها، و مقاربت) نه جدید بودند و نه با کیفیت خوب. این مرور توصیه فعلی استفاده از گشادکننده‌ها و/یا مقاربت را برای پیشگیری از تنگ شدن واژن تایید می‌کند، با این حال، اگرچه برخی مطالعات استفاده از استروژن واژینال یا دوش‌های بنزیدامین را توصیه می‌کنند، آنها از نظر آماری معنی‌دار نیستند و برای ارزیابی اثربخشی آنها به انجام کارآزمایی‌های تصادفیسازی شده بزرگ نیاز است.
این یافته‌ها منعکس‌کننده کیفیت داده‌های منتشرشده در مورد مداخلات برای این جنبه از مدیریت عوارض ناشی از رادیوتراپی است. اگرچه شواهد درجه IC وجود دارد، این مطالعات جدید نیستند، پنهانسازی تخصیص (allocation concealment) در متن نامشخص است، و به‌طور کلی سطح متغیری از ارزیابی پاسخ به درمان وجود دارد، که بر نیاز به انجام مطالعات بیشتر با طراحی‌های بهتر در جهت شفاف‌سازی فرآیند تحقیق و پشتیبانی از نتیجه نهایی تاکید می‌کند.
پس از دریافت رادیوتراپی لگن (pelvic radiotherapy; RT)، گروهی از زنان دچار مشکلات مربوط به عملکرد جنسی می‌شوند، که منشا چندعاملی دارد. اجزای فیزیکی این وضعیت مربوط به ایجاد اختلال در ساختار پرینه و واژن است، که ممکن است در نتیجه جراحی و/یا رادیوتراپی رخ دهد و فعالیت جنسی را به خطر انداخته و منجر به ناراحتی قابل توجهی شود.
هدف از این مرور، ارزیابی شواهد برای گزینه‌های درمانی مربوط به اجزای فیزیکی اختلال عملکرد جنسی ناشی از رادیوتراپی لگن به عنوان پیشگیری یا درمان عوارض حاد یا دیررس بود.
مفاهیم مورد استفاده، شامل مترادف‌هایی برای اشعه درمانی (radiation therapy) و براکی‌تراپی (brachytherapy) و مترادف‌هایی برای طیفی از جنبه‌های فیزیکی اختلال عملکرد جنسی در زنان تصادفیسازی شده بود. پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) (شماره 1، 2002)؛ MEDLINE (1966 تا 2002)؛ EMBASE (1980 تا 2002)؛ CANCERCD (1980 تا 2002)؛ Science Citation Index (1991 تا 2002)؛ CINAHL (1982 تا 2002)، همچنین منابع علمی خاکستری را جست‌وجو کردیم. کتاب‌های مرجع مرتبط را به صورت دستی جست‌وجو کرده و با کارشناسان این حوزه تماس گرفتیم.
هر مطالعه‌ای برای ورود در نظر گرفته شد که کارآزمایی درمانی یک درمان را برای تسکین جنبه‌های فیزیکی اختلال عملکرد جنسی زنان که به دنبال رادیوتراپی لگن ایجاد شده بود، توصیف کرد. سپس کیفیت هر مطالعه توسط دو داور به‌طور مستقل از هم مورد ارزیابی قرار گرفت تا مناسب بودن آن برای گنجاندن در آنالیز آماری تعیین شود.
سی و دو منبع معیارهای ورود را داشتند، اما از این میان، فقط چهار مورد برای گنجاندن در آنالیز آماری مناسب بودند.
قوی‌ترین شواهد برای نشان دادن مزیت درمان، داده‌های درجه IC در بخش‌های استروژن‌های موضعی و بنزیدامین (benzydamine) است که درمان تغییرات واژن را با رادیوتراپی حاد توصیف می‌کند. استفاده از گشادکننده‌های واژن برای پیشگیری از ایجاد تنگی واژن توسط شواهد درجه IIC پشتیبانی می‌شود. ارزش اکسیژن درمانی هیپرباریک (hyperbaric oxygen therapy) و بازسازی جراحی توسط شواهد بسیار ضعیف‌تر درجه IIIC در قالب مطالعات سری موارد (case series) پشتیبانی می‌شوند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.