درمان ‌آنتی‌کولینرژیک در مدیریت بالینی آسم حاد در کودکان

آسم وضعیتی است که راه‌های هوایی (لوله‌هایی که هوا را به داخل و خارج از ریه‌ها حمل می‌کنند) را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در طول تشدید آسم (حمله)، راه‌های هوایی باریک می‌شوند و می‌توان از داروها برای گشاد یا عریض کردن راه‌های هوایی استفاده کرد. برونکودیلاتورهای رایج (داروهایی که برای گشاد کردن راه‌های هوایی استفاده می‌شوند)، بتا 2 -آگونیست‌های کوتاه‌اثر (مانند سالبوتامول (salbutamol)) یا آنتی‌کولینرژیک‌ها (مانند ایپراتروپیوم بروماید (ipratropium bromide)) هستند. در این مرور، بررسی کردیم که استفاده از داروهای استنشاقی آنتی‌کولینرژیک در طول حمله آسم در کودکان بالای دو سال در مقایسه با دارونما (placebo) یا دیگر گشادکننده‌های برونش موثر است یا خیر. ما همچنین ترکیبی را از آنتی‌کولینرژیک به علاوه یک بتا 2 -آگونیست در مقایسه با آنتی‌کولینرژیک به تنهایی بررسی کردیم.

ما شش کارآزمایی کوچک را با کیفیت نامشخص پیدا کردیم که به این دو سوال پاسخ ‌دادند. داده‌هایی را از چهار کارآزمایی با حضور 171 کودک یافتیم که آنتی‌کولینرژیک‌ها را با بتا 2 -آگونیست‌ها مقایسه کردند. کودکانی که فقط آنتی‌کولینرژیک مصرف ‌کردند، به‌طور قابل توجهی بیشتر از کودکانی دچار شکست درمان شدند که از بتا 2 -آگونیست‌ها استفاده ‌کردند (نسبت شانس (OR): 2.27؛ 95% CI؛ 1.08 تا 4.75). ما همچنین داده‌هایی را از چهار کارآزمایی روی 173 کودک یافتیم که به مقایسه کودکان مصرف‌کننده آنتی‌کولینرژیک به تنهایی با کودکان درمان‌شده با آنتی‌کولینرژیک به ‌علاوه بتا 2 -آگونیست‌ها پرداختند. در این مورد، احتمال شکست درمان در کودکانی که فقط آنتی‌کولینرژیک مصرف کردند، بیشتر از ترکیب آن با بتا 2 -آگونیست‌ها بود (OR 2.65؛ 95% CI؛ 1.2 تا 5.88). ما فقط توانستیم داده‌ها را برای شکست درمان و بستری شدن در بیمارستان ترکیب کنیم.

به‌طور خلاصه، ما دریافتیم که آنتی‌کولینرژیک‌های استنشاقی که به تنهایی استفاده شدند، نسبت به بتا 2 -آگونیست‌های استنشاقی که به تنهایی یا در ترکیب با آنتی‌کولینرژیک‌ها استفاده شدند، موثرتر نبودند. آنتی‌کولینرژیک‌های استنشاقی بی‌خطر به نظر می‌رسند، و عوارض جانبی قابل توجهی ندارند.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

در کودکان بالای دو سال مبتلا به تشدید آسم حاد، آنتی‌کولینرژیک‌های استنشاقی به عنوان برونکودیلاتورهای تک عاملی نسبت به بتا 2 -آگونیست‌ها کارایی کمتری داشتند. آنتی‌کولینرژیک‌های استنشاقی نیز نسبت به آنتی‌کولینرژیک‌های استنشاقی همراه با بتا 2 -آگونیست‌های، کارایی کمتری را نشان دادند. داروهای آنتی‌کولینرژیک استنشاقی به تنهایی برای استفاده به عنوان تک دارویی در کودکان مبتلا به تشدید آسم حاد مناسب نیستند.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

آنتی‌کولینرژیک‌های استنشاقی به عنوان برونکودیلاتورهای تک عاملی (یا در ترکیب با بتا 2 -آگونیست‌ها) یکی از چندین داروی موجود برای درمان آسم حاد در کودکان هستند.

اهداف: 

تعیین اثربخشی مصرف داروهای آنتی‌کولینرژیک استنشاقی به تنهایی، در مقایسه با گروه کنترل در کودکان بالای دو سال مبتلا به آسم حاد.

روش‌های جست‌وجو: 

گروه راه‌های هوایی در کاکرین به جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)، و پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین پرداخت. آخرین جست‌وجو در اپریل 2011 انجام شد.

معیارهای انتخاب: 

ما فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که در آنها آنتی‌کولینرژیک‌های استنشاقی به ‌عنوان تک درمانی تجویز شده و با دارونما (placebo) یا هر داروی دیگر یا ترکیب‌های دارویی دیگر برای کودکان بالای دو سال مبتلا به آسم حاد مقایسه شدند.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

دو نویسنده به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را انتخاب کرده، داده‌ها را استخراج کرده و کیفیت آنها را ارزیابی کردند.

نتایج اصلی: 

شش مطالعه معیارهای ورود را داشتند، اما با حجم نمونه کوچک، رژیم‌های درمانی مختلف و پیامدهای ارزیابی‌شده، محدود شدند. مطالعات، کیفیت کلی نامشخصی داشتند. داده‌ها فقط برای پیامدهای شکست درمان و بستری شدن در بیمارستان گردآوری شدند. به دلیل اندازه‌گیری‌های متفاوت پیامد، داده‌های دیگر قابل ترکیب نبودند. متاآنالیز چهار کارآزمایی با 171 کودک نشان داد، بیمارانی که فقط آنتی‌کولینرژیک‌ها را دریافت کردند، در مقایسه با کودکان درمان‌شده با بتا 2 -آگونیست‌ها، به‌طور قابل‌توجهی بیشتر در معرض شکست درمان بودند (نسبت شانس (OR): 2.27؛ 95% CI؛ 1.08 تا 4.75). همچنین، نتایج چهار کارآزمایی با 173 کودک نشان دادند، شکست درمان با آنتی‌کولینرژیک‌ها به تنهایی بیشتر از زمانی بود که آنتی‌کولینرژیک‌ها با بتا 2 -آگونیست‌ها ترکیب شدند (OR 2.65؛ 95% CI؛ 1.2 تا 5.88). داده‌های مربوط به نمرات/نشانه‌های بالینی که در مقیاس‌های مختلف اندازه‌گیری شدند، متناقض بودند. کارآزمایی‌های مجزا گزارش کردند که عملکرد ریه در گروه درمان ترکیبی در مقایسه با داروهای آنتی‌کولینرژیک به تنهایی، برتر بود. استفاده از آنتی‌کولینرژیک‌ها با عوارض جانبی قابل توجهی همراه نبود.

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information