افراد به‌شدت بیمار و مبتلا به نارسایی شدید و حاد تنفسی برای زنده ماندن نیاز به هوا دارند تا به داخل ریه‌های آنها پمپ شود (ونتیلاسیون مکانیکی). استفاده از حمایت مکانیکی زمان را برای بهبودی ریه‌ها می‌خرد. با این وجود، 35% تا 65% بیماران فوت می‌کنند. چندین مطالعه نشان داده که تنفس مکانیکی می‌تواند باعث آسیب ریه و خونریزی شود. روش جدید محافظ کننده از ریه در ونتیلاسیون مکانیکی در مطالعات وسیعی تست شد. در این سومین بهروزرسانی از مرور کاکرین، تا سپتامبر 2012 بانک‌های اطلاعاتی را جستوجو کردیم اما هیچ مطالعه جدیدی را پیدا نکردیم که واجد شرایط ورود به مرور باشد. تعداد کل مطالعات بدون تغییر باقی ماند، شش کارآزمایی که شامل 1297 نفر بودند. این مرور سیستماتیک نشان می‌دهد که نوع ملایم‌تری از تنفس مکانیکی (به اصطلاح ونتیلاسیون محافظت کننده) می‌تواند در کوتاه‌مدت باعث کاهش مرگ‌و‌میر‌ها، تا میانگین 26% شود، اما اثرات آن در درازمدت نامشخص یا ناشناخته است.
ناهمگونی بالینی، مانند طول مدت‌های مختلف پیگیری و فشار بالاتر پلاتو در بازو‌های کنترل در دو کارآزمایی، تفسیر نتایج ترکیبی را دشوار می‌کنند. مورتالیتی در روز 28 و در پایان دوره بستری در بیمارستان، به‌طور قابل توجهی کاهش یافت. اثرات مداخله بر مورتالیتی طولانی‌مدت نامشخص است، گرچه احتمال مزایای بالینی مرتبط قابل رد کردن نبودند. ونتیلاسیون با حجم جاری کمتر، در حال تبدیل شدن به یک استراتژی روتین برای درمان سندرم دیسترس تنفسی حاد و آسیب حاد ریه است، و محققان را از انجام کارآزمایی‌های بیشتر بی‌نیاز می‌کند.
بیماران مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد و آسیب حاد ریه، نیاز به حمایت تهویه مکانیکی دارند. سندرم دیسترس تنفسی حاد و آسیب حاد ریه ممکن است با آسیب ریوی ناشی از دستگاه ونتیلاتور، تشدید شوند. استراتژی‌های ونتیلاسیون محافظت کننده از ریه می‌توانند منجر به بهبود بقای بیماران شوند. این مرور سیستماتیک یک بهروزرسانی از یک مرور کاکرین است که برای اولین بار در سال 2003 منتشر و در 2007 به‌روز شد.
ارزیابی تأثیرات ونتیلاسیون با حجم جاری (tidal volume) کمتر، بر میزان موربیدیتی و مورتالیتی در بیماران 16 سال و بالاتر، که تحت تأثیر سندرم دیسترس تنفسی حاد و آسیب حاد ریه قرار گرفته‌اند. هدف ثانویه عبارت بود از تعیین اینکه اگر فشار پلاتو (plateau) راه هوایی بزرگتر از 30 تا 35 سانتی‌متر آب (cm H20) باشد، مقایسه بین حجم جاری پائین و حالت معمول متفاوت بود یا خیر.
در مرور به‌روز شده قبلی در سال 2007، بانک‌های اطلاعاتی را از زمان آغاز به کار تا 2006 جستوجو کردیم. در این سومین بهروزرسانی از مرور، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ و Web of Science را از 2006 تا سپتامبر 2012 جستوجو کردیم. هم‌چنین جست‌و‌جوی خود را در بانک‌های اطلاعاتی تحقیقات در حال انجام و فهرست منابع از 2006 تا سپتامبر 2012 به‌روز کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را وارد کردیم که به مقایسه ونتیلاسیون با استفاده از حجم جاری (Vt) پائین‌تر یا فشار پائین راه هوایی (فشار پلاتو 30 cm H2O یا کمتر)، که منجر به حجم جاری معادل 7 میلی‌لیتر/کیلوگرم یا کمتر می‌شود، در برابر ونتیلاسیون استفاده کننده از Vt در محدوده 10 تا 15 میلی‌لیتر/کیلوگرم در بزرگسالان (16 سال یا بالاتر) مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد و آسیب حاد ریه پرداختند.
ما به‌طور مستقل از هم کیفیت کارآزمایی را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردیم. هر جا که مناسب بود، از تجمیع نتایج استفاده کردیم. از مدل‌های اثرات ثابت و اثرات تصادفی استفاده کردیم.
هیچ مطالعه جدیدی را پیدا نکردیم که واجد شرایط ورود به این بهروزرسانی باشد. تعداد کل مطالعات بدون تغییر باقی ماند، شش کارآزمایی شامل 1297 بیمار بودند. پنج کارآزمایی خطر پائین سوگیری (bias) داشتند. یک کارآزمایی، با خطر نامشخص سوگیری مواجه شد. مورتالیتی در روز 28 به‌طور قابل توجهی توسط ونتیلاسیون محافظت کننده از ریه با نسبت خطر (relative risk; RR) معادل 0.74 (95% فاصله اطمینان (CI): 0.61 تا 0.88) کاهش یافت؛ مرگ‌و‌میر در بیمارستان با RR معادل 0.80 (95% CI؛ 0.69 تا 0.92) کاهش یافت. در صورت استفاده از فشار پلاتو كمتر یا مساوی با 31 cm H2O در گروه كنترل، میزان مورتالیتی كل، تفاوت معنی‌داری را نشان نداد (RR؛ 1.13؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.45). شواهد کافی برای موربیدیتی و پیامد‌های طولانی‌مدت وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.