شش کارآزمایی شامل 610 بیمار وارد شدند. سطح کیفیت کارآزمایی به‌طور کلی پائین بود. چهار مورد از کارآزمایی‌ها به بررسی تاثیر داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای بر وزوز گوش پرداختند، و 405 بیمار را بررسی کردند. یک کارآزمایی تاثیر یک مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (selective serotonin reuptake inhibitor; SSRI) را در گروهی از 120 بیمار بررسی کرد. یک مطالعه به بررسی ترازودون (trazodone)، یک داروی ضدافسردگی آتیپکال، در مقابل دارونما پرداخت. فقط کارآزمایی استفاده کننده از داروی SSRI به بالاترین استاندارد کیفیت رسید. هیچ یک از کارآزمایی‌های واردشده دیگر، به دلیل استفاده از معیارهای ناکافی پیامد، نرخ بالای ترک مطالعه یا عدم تفکیک تاثیرات مداخله روی وزوز گوش از تاثیرات آن بر نشانه‌های اضطراب و افسردگی، با بالاترین استاندارد کیفیت مطابقت نداشتند. همه کارآزمایی‌هایی که داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای را ارزیابی ‌کردند، نشان دادند که بهبودی جزئی در وزوز گوش ایجاد شد، اما این تاثیرات ممکن است ناشی از سوگیری (bias) روش‌شناسی (methodology) باشد. کارآزمایی که داروی SSRI را مورد بررسی قرار داد، هیچ بهبودی کلی را در هیچ یک از معیارهای معتبر پیامد که در مطالعه استفاده شدند، پیدا نکرد، اگرچه برای زیرگروهی که دوزهای بالاتری از دارو را دریافت کردند، مزایای احتمالی وجود داشت. این نتیجه‌گیری مستلزم بررسی بیشتر است. در کارآزمایی بررسی‌کننده ترازودون، نتایج، بهبودی را در شدت وزوز گوش و کیفیت زندگی پس از درمان نشان داد، اما در هیچ یک از این موارد به معنی‌داری آماری نرسید. گزارش عوارض جانبی از جمله آرام‌بخشی، اختلال عملکرد جنسی و خشکی دهان شایع بودند.