درد رنال کولیک بسیار دردناک بوده و نیاز به درمان فوری با مسکّن‌های قوی دارد. دیپیرون یک مسکّن غیر اوپیوئیدی است که به‌طور گسترده‌ای برای این منظور استفاده می‌شود، اما در برخی کشورها (به عنوان مثال، ایالات متحده آمریکا، انگلستان) به دلیل عوارض جانبی بالقوه کشنده (آگرانولوسیتوز) مجوز مصرف ندارد. این مرور با هدف ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) مصرف تک دوز دیپیرون در بزرگسالان مبتلا به درد رنال کولیک متوسط/شدید انجام شد، اما داده‌های بسیار کمی برای به دست آوردن نتایج واضح وجود داشت. داده‌های موجود نشان دادند که دیپیرون داخل وریدی موثرتر از دیپیرون عضلانی بوده، و ترکیب دیپیرون با عوامل ضد اسپاسم باعث بهبود اثربخشی آن نشد. عوارض جانبی شایع گزارش شده شامل خشکی دهان و خواب‌آلودگی بوده و برخی از بیماران دچار درد در محل تزریق شدند. آگرانولوسیتوز گزارش نشد.
داده‌های محدود موجود نشان داد که تک دوز دیپیرون اثربخشی مشابهی با دیگر مسکّن‌های مورد استفاده در تسکین درد رنال کولیک داشت، اگرچه دیپیرون عضلانی از دیکلوفناک 75 میلی‌گرم کمتر موثر بود. به نظر نمی‌رسد که ترکیب دیپیرون با عوامل ضد اسپاسم باعث بهبود اثربخشی آن شود. دیپیرون داخل وریدی موثرتر از دیپیرون عضلانی بود. بروز خشکی دهان و خواب‌آلودگی با دیپیرون داخل وریدی بیشتر گزارش شدند. هیچ یک از مطالعات آگرانولوسیتوز را گزارش نکردند.
درد رنال کولیک بسیار دردناک بوده و نیاز به درمان فوری با مسکّن‌های قوی دارد. دیپیرون (dipyrone) در بسیاری از کشورها محبوب‌ترین مسکّن غیر اوپیوئیدی خط اول است، اما در کشورهای دیگر (مثلا ایالات متحده آمریکا، بریتانیا) به دلیل ارتباط آن با دیسکرازی‌های خونی (blood dyscrasia) مانند آگرانولوسیتوز ممنوع شده است. از آنجا که دیپیرون در بسیاری از کشورها (به عنوان مثال برزیل، اسپانیا) استفاده می‌شود، نیاز به تعیین فواید و مضرات استفاده از آن در درمان درد رنال کولیک وجود دارد.
ارزیابی کمّی اثربخشی ضد درد و عوارض جانبی تک دوز دیپیرون در بزرگسالان مبتلا به درد رنال کولیک با شدت متوسط تا شدید.
گزارش‌های منتشر شده از بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی (MEDLINE؛ EMBASE؛ The Cochrane Library ؛ LILACS) و مطالعات بیشتر از فهرست منابع گزارش‌های بازیابی شده، شناسایی شدند. تاریخ آخرین جست‌وجو: ژانویه 2000.
معیارهای ورود عبارت بودند از: انتشار کامل در مجله؛ RCT با طراحی دوسو کور (double-blind)؛ بیماران بزرگسال مبتلا به درد رنال کولیک با شدت متوسط یا شدید؛ بازوهای درمانی شامل دیپیرون (تجویز خوراکی، عضلانی یا داخل وریدی) و کنترل؛ داده‌های تک دوز.
مجموع داده‌های تسکین درد و شدت درد، استخراج شده و به اطلاعات دو حالتی (dichotomous) تبدیل شدند، تا تعداد شرکت‌کنندگانی را به دست آوریم که به حداقل 50% تسکین درد طی 15 تا 30 دقیقه، 1 تا 2 ساعت و شش ساعت دست یافتند. نسبتی از بیماران با حداقل 50% تسکین درد محاسبه شد. داده‌های عوارض جانبی تک دوز دارو جمع‌آوری شدند.
یازده مطالعه با 1053 بیمار (550 مورد دیپیرون) معیارهای ورود را داشتند. متاسفانه، داده‌های کمی برای تجزیهوتحلیل در دسترس بودند؛ اکثر آنالیزها بر اساس نتایج کارآزمایی‌ها‌ی منفرد و کوچک بوده و تجمیع آماری نتایج نامناسب بود. تخمین‌های اثربخشی در قالب میانگین وزنی درصدی از بیماران با حداقل 50% تسکین درد با دامنه مقادیری از کارآزمایی‌ها که به تجزیهوتحلیل کمک کردند، محاسبه شدند. با این حال، این برآوردها قوی نبودند. عوارض جانبی شایع گزارش شده با دیپیرون داخل وریدی عبارت بودند از خشکی دهان و خواب‌آلودگی، و یک مطالعه درد را در محل تزریق گزارش کرد. اطلاعات کافی برای تجزیهوتحلیل بی‌خطری (safety) مصرف آن در دسترس نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.