ما شش کارآزمایی را شناسایی کردیم که معیارهای ورود را داشتند. کارآزمایی‌ها تزریق‌های 3، 24 و 96 ساعته را مقایسه کردند و یک کارآزمایی برنامه‌های مختلف (1 در مقابل 3 روز) را بررسی کرد. از RCTهای واردشده، هیچ شواهدی را مبنی بر وجود تفاوت میان مدت زمان کوتاه و طولانی تزریق از نظر بقای کلی و بقای بدون پیشرفت بیماری و عدم پاسخ تومور به درمان پیدا نکردیم. در اکثر موارد، نسبت بیشتری از عوارض جانبی و سمیّت شدید در گروه تزریق 24 ساعته در مقایسه با گروه 3 ساعته رخ داد که بسیاری از آنالیزها از نظر آماری بسیار معنی‌دار بودند (RR: 0.32؛ 95% CI؛ 0.22 تا 0.47؛ RR: 0.06؛ 95% CI؛ 0.02 تا 0.17؛ RR: 0.59؛ 95% CI؛ 0.40 تا 0.88؛ RR: 0.52؛ 95% CI؛ 0.28 تا 0.97، به ترتیب برای پیامدهای حساسیت شدید، نوتروپنی تب‌دار، زخم دهان و اسهال). اگرچه یک متاآنالیز از سه کارآزمایی نشان داد که تزریق 3 ساعته در مقایسه با تزریق 24 ساعته با افزایش آماری معنی‌داری در خطر تغییرات حسی‌عصبی (neurosensory) همراه بود (RR: 1.26؛ 95% CI؛ 1.09 تا 1.46). عوارض جانبی برای هر یک از مقایسه‌های دیگر به‌طور جامعی گزارش نشدند. پیامدها به‌طور ناقص مستند شدند و پیامدهای QoL در هیچ یک از کارآزمایی‌ها گزارش نشدند. قدرت شواهد در این مرور ضعیف است زیرا مبتنی بر متاآنالیزها از تعداد اندک کارآزمایی‌ها یا آنالیزهای تک کارآزمایی بوده و همه کارآزمایی‌ها در معرض خطر متوسط سوگیری بودند و دو کارآزمایی فقط به صورت چکیده منتشر شدند.