بخش قابل توجهی از زنانی که یک دوره تهدید به زایمان زودرس (قبل از 37 هفته) دارند، به‌طور فعال با داروهایی که انقباضات رحمی را متوقف می‌کنند (توکولیتیک درمانی (tocolytic therapy)) درمان می‌شوند و تا زایمان پیشرفتی نخواهند داشت. پس از درمان موفقیت‌آمیز یک دوره تهدید به زایمان زودرس، زنان ممکن است از داروها (توکولیتیک‌ها) برای طولانی کردن دوره بارداری استفاده کنند تا نوزادشان خیلی زود متولد نشود. داروهای مورد استفاده برای این منظور شامل بتامیمتیک‌ها، سولفات منیزیم، مسدود کننده‌های کانال کلسیم و مهارکننده‌های COX هستند.
بتامیمتیک‌های خوراکی به عنوان درمان نگهدارنده پس از تهدید به زایمان زودرس از وقوع آن پیشگیری نمی‌کند. این نتیجه‌گیری بر اساس نتایج 13 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با مجموع 1551 زن اتخاذ شد. در این مرور، بتامیمتیک‌های ریتودرین (ritodrine) و تربوتالین (terbutaline) در مقایسه با دارونما (placebo)، عدم درمان یا دیگر داروهای توکولیتیک، نرخ زایمان زودرس را کاهش ندادند (هشت کارآزمایی)، یا از مشکلات نوزادانی که نیاز به پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان داشتند (دو کارآزمایی)، پیشگیری نکردند. بتامیمتیک‌ها ممکن است باعث افزایش ضربان قلب (تپش قلب) و تعداد تنفس، کاهش فشار خون، تهوع و استفراغ، و غلظت بالای قند خون به عنوان عوارض جانبی در زنان باردار شوند.
شواهد موجود از استفاده از بتامیمتیک‌های خوراکی برای درمان نگهدارنده پس از تهدید به زایمان زودرس پشتیبانی نمی‌کند.
برخی از زنانی که تهدید به زایمان زودرس شده‌اند، متعاقبا مشکل‌شان برطرف می‌شود. آنها ممکن است از درمان نگهدارنده با توکولیتیک خوراکی (tocolytic) برای پیشگیری از زایمان زودرس و طولانی کردن بارداری استفاده کنند.
ارزیابی تاثیرات درمان نگهدارنده با بتامیمتیک خوراکی (betamimetic) پس از تهدید به زایمان زودرس برای پیشگیری از زایمان زودرس.
جست‌وجوی انجام شده را در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین در 9 نوامبر 2012 به‌روز کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) که بتامیمتیک خوراکی را با درمان جایگزین توکولیتیک، دارونما (placebo) یا عدم درمان، به عنوان درمان نگهدارنده پس از درمان موارد تهدید به زایمان زودرس، مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم معیارهای انتخاب را اعمال کرده و استخراج داده‌ها و ارزیابی کیفیت مطالعات را انجام دادند.
در جست‌وجوی به‌روز شده، هیچ کارآزمایی جدیدی را شناسایی نکردیم، بنابراین نتایج به شرح زیر بدون تغییر باقی می‌مانند.
تعداد 13 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را با مجموع 1551 زن وارد کردیم. هنگامی که بتامیمتیک‌ها با دارونما (خطر نسبی (RR): 1.28؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.68 تا 2.41؛ دو RCT از تربوتالین (terbutaline) با 2600 زن) یا با منیزیم (magnesium) (RR: 0.80؛ 95% CI؛ 0.43 تا 1.46؛ یک RCT با 137 زن) مقایسه شدند، تفاوتی را برای پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان پیدا نکردیم. نرخ زایمان زودرس (کمتر از 37 هفته) تفاوت معنی‌داری را در شش RCT نشان نداد، چهار مورد ریتودرین (ritodrine) را با دارونما/عدم درمان و دو مورد تربوتالین را با دارونما/عدم درمان مقایسه کردند (RR: 1.11؛ 95% CI؛ 0.91 تا 1.35؛ 644 زن). ما هیچ تفاوتی را میان بتامیمتیک‌ها و دارونما، عدم درمان یا دیگر توکولیتیک‌ها برای پیامدهای مرگ‌ومیر پری‌ناتال و عوارض مشاهده نکردیم. برخی از عوارض جانبی مانند تاکی‌کاردی در گروه‌های بتامیمتیک بیشتر از گروه‌هایی رخ دادند که به دارونما، عدم درمان یا نوع دیگری از توکولیتیک اختصاص یافتند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.