مالتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی است. توزیع متغیر آسیب در غلاف میلین اعصاب ممکن است منجر به از دست رفتن قدرت، حس، هماهنگی و تعادل شود که باعث محدودیت شدید و پیشرونده عملکرد در زندگی روزمره می‌شود. تا به امروز، هیچ درمان موثری برای MS وجود ندارد، با این حال، تعدادی از مطالعات نشان می‌دهند که مداخلات ورزشی با هدف بهبود عملکرد روزانه بیماران مبتلا به MS موثر است. نه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از بررسی ورزش درمانی در بیماران MS در این مرور گنجانده شدند که شش مورد از آنها از عدم درمان به عنوان مقایسه‌کننده استفاده کردند. شواهدی قوی به نفع ورزش درمانی، در مقایسه با عدم درمان، در مورد عملکرد و تحرک عضلانی وجود داشت، در حالی که شواهدی مبنی بر بهبود خستگی، فقط در یک مطالعه، یافت نشد. هیچ یک از برنامه‌های ورزشی هدفمند به‌طور خاص موفق‌تر از دیگر موارد نبودند. وقوع هیچ تاثیر مضری از مداخله در مطالعات واردشده شرح داده نشد.
نتایج مرور حاضر نشان می‌دهند که ورزش درمانی می‌تواند برای بیماران مبتلا به MS که دچار تشدید آن نیستند، مفید باشد. نیاز مبرمی به اجماع در مورد مجموعه اصلی معیارهای پیامد برای استفاده در کارآزمایی‌های ورزشی وجود دارد. علاوه بر این، این مطالعات باید به‌طور تجربی برای «دوز» درمان، نوع MS کنترل شده و شامل تضاد کافی میان گروه‌های آزمایش و کنترل باشند.
هیچ مداخله‌ای در اصلاح و تعدیل پیش‌آگهی طولانی‌مدت بیماری در مالتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis; MS) موثر نبوده، اما ورزش درمانی (exercise therapy) به عنوان بخش مهمی از درمان علامتی و حمایتی برای این بیماران در نظر گرفته می‌شود.
ارزیابی اثربخشی ورزش درمانی برای بیماران مبتلا به MS از نظر فعالیت‌های زندگی روزمره و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه MS در کاکرین (مارچ 2004)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) «کتابخانه کاکرین شماره 2، 2004»، MEDLINE (از 1966 تا مارچ 2004)، EMBASE (از 1988 تا مارچ 2004)، CINAHL (از 1982 تا مارچ 2004)، PEDro (از 1999 تا مارچ 2004) را جست‌وجو کردیم. جست‌وجوی دستی را در مجله «Multiple Sclerosis» و غربالگری فهرست منابع مطالعات و مرورها شناسایی شده را انجام دادیم. همچنین چکیده‌های منتشرشده در مجموعه مقالات کنفرانس‌ها را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) که در مورد ورزش درمانی برای بزرگسالان مبتلا به MS، که در زمان انجام مطالعه دچار تشدید حملات نبودند، گزارش خود را ارائه دادند؛ پیامدهایی که شامل معیارهای محدودیت فعالیت یا کیفیت زندگی مرتبط با سلامت یا هر دو بودند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کرده و کیفیت روش‌شناسی (methodology) مطالعات وارد شده را ارزیابی کردند. اختلاف‌نظرها با بحث، حل‌و‌فصل شدند. نتایج با استفاده از سنتز بهترین شواهد (best-evidence synthesis) بر اساس کیفیت روش‌شناسی آنالیز شدند.
نه RCT با کیفیت بالای روش‌شناسی (260 شرکت‌کننده) معیارهای ورود را داشتند. شش کارآزمایی بر مقایسه ورزش درمانی در مقابل عدم انجام آن متمرکز بودند، در حالی که سه کارآزمایی دو مداخله را که هر دو با تعریف ما از ورزش درمانی مطابقت داشتند، مقایسه کردند. سنتز بهترین شواهد، نتایج قوی را به نفع ورزش درمانی در مقایسه با عدم انجام آن از نظر عملکرد قدرت عضلانی، عملکردهای تحمل ورزش و فعالیت‌های مرتبط با تحرک نشان داد. شواهد متوسطی برای بهبود خلق‌وخو پیدا شد. هیچ شواهدی برای تاثیر ورزش درمانی در مقایسه با عدم انجام آن بر خستگی و ایجاد ناتوانی به دست نیامد. در نهایت، هیچ شواهدی یافت نشد مبنی بر اینکه برنامه‌های ورزشی درمانی خاص نسبت به دیگر درمان‌های ورزشی در بهبود فعالیت‌ها و مشارکت موفق‌تر بودند. هیچ شواهدی از تاثیرات مضر ورزش درمانی در مطالعات واردشده دیده نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.