تعداد 13 مطالعه (1356 = n) را وارد کردیم: چهار مطالعه در نسخه اول، سه مطالعه در نسخه به‌روز شده اول و شش مطالعه بیشتر (n = 529 شرکت‌کننده) در نسخه به‌روز شده دوم. مطالعاتی را وارد کردیم که نتایج را زمانی گزارش کردند که شرکت‌کنندگان مطالعه مبتلا به OA خفیف تا شدید زانو (مقیاس Kellgren و Lawrence درجه I-IV) با بریس زانو (بریس زانوی والگوس (valgus knee brace)، بریس خنثی (neutral brace) یا زانوبند نئوپرن (neoprene sleeve)) یا اورتوز (کفی با گوه جانبی یا میانی، کفی خنثی، کفش با سفتی متغیر یا ثابت) درمان شدند یا هیچ درمانی را دریافت نکردند. مقایسه‌های اصلی عبارت بودند از (1) استفاده از بریس در برابر عدم درمان؛ (2) استفاده از اورتوز پا/مچ پا در برابر عدم درمان یا درمان دیگر؛ و (3) استفاده از بریس در برابر اورتوز پا/مچ پا. هفت مطالعه دارای خطر پائین، دو مطالعه دارای خطر بالا و چهار مطالعه دارای خطر نامشخص سوگیری انتخاب (selection bias) بودند. پنج مطالعه دارای خطر پائین، سه مطالعه دارای خطر بالا و پنج مطالعه دارای خطر نامشخص سوگیری تشخیص (detection bias) بودند. تعداد ده مطالعه دارای خطر بالا و سه مطالعه دارای خطر پائین سوگیری عملکرد (performance bias) بودند. تعداد نه مطالعه دارای خطر پائین و چهار مطالعه دارای خطر بالای سوگیری گزارش‌دهی (reporting bias) بودند.

چهار مطالعه بریس را در برابر عدم درمان مقایسه کردند، اما فقط یک مطالعه داده‌های قابل استفاده‌ای را برای متاآنالیز در یک دوره پیگیری 12 ماه ارائه کرد. یک مطالعه (n = 117، شواهد با کیفیت پائین) فقدان شواهد مربوط به تاثیر درمان را بر نمرات درد (درصد مطلق تغییر: 0%، تفاوت میانگین (MD): 0.0؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.84- تا 0.84)، نمرات عملکرد (درصد مطلق تغییر: 1%؛ MD: 1.0؛ 95% CI؛ 2.98- تا 4.98) و نمرات کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (درصد مطلق تغییر: 4%؛ MD: -0.04؛ 95% CI؛ 0.12- تا 0.04) پس از 12 ماه در مقیاس آنالوگ بصری (visual analogue scale ; VAS) نشان داد. بسیاری از شرکت‌کنندگان درمان اولیه خود را به دلیل نداشتن تاثیر متوقف کردند (24 نفر از 60 شرکت‌کننده در گروه بریس و 14 نفر از 57 شرکت‌کننده در گروه عدم درمان؛ درصد مطلق تغییر: 15%، خطر نسبی (RR): 1.63؛ 95% CI؛ 0.94 تا 2.82). دیگر مطالعات بهبودی جزئی را در درد، عملکرد و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت گزارش کردند (P value ≤ 0.001). سفتی و شکست درمان (نیاز به جراحی) در مطالعات واردشده گزارش نشدند.

برای مقایسه کفی کفش با گوه جانبی در برابر عدم استفاده از کفی، یک مطالعه (40 = n، شواهد با کیفیت پائین) نمره درد کمتری را در VAS در گروه کفی با گوه جانبی پس از نه ماه نشان داد (درصد مطلق تغییر: 16%؛ MD: -1.60؛ 95% CI؛ 2.31- تا 0.89-). عملکرد، سفتی، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، شکست درمان و عوارض جانبی در مطالعه وارد شده گزارش نشدند.

برای مقایسه کفی با گوه جانبی در برابر کفی خنثی پس از ادغام سه مطالعه (n = 358، شواهد با کیفیت متوسط)، شواهد کمی مبنی بر تاثیر آنها بر نمرات درد در مقیاس رتبه‌بندی عددی (numerical rating scale: NRS) (درصد مطلق تغییر: 1.0%؛ MD: 0.1؛ 95% CI؛ 0.45- تا 0.65)، نمرات سفتی عضلات در مقیاس Western Ontario-McMaster Osteoarthritis Scale (WOMAC) (درصد مطلق تغییر: 0.1%؛ MD: 0.07؛ 95% CI؛ 4.96- تا 5.1) و نمرات عملکرد WOMAC (درصد مطلق تغییر: 0.9%؛ MD: 0.94؛ 95% CI؛ 2.98- تا 4.87) پس از 12 ماه یافت شد. شواهدی مبنی بر تاثیر مداخله بر نمرات کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (درصد مطلق تغییر: 1.0%؛ MD: 0.01؛ 95% CI؛ 0.05- تا 0.03) در یک مطالعه وجود نداشت (n = 179، شواهد با کیفیت متوسط). شکست درمان و عوارض جانبی برای این مقایسه در مطالعات واردشده مورد بررسی قرار نگرفتند.

داده‌ها برای مقایسه کفی با گوه جانبی در برابر بریس زانوی والگوس قابل تجمیع نبودند. پس از شش ماه پیگیری، تفاوتی با اهمیت آماری در نمرات درد در VAS (درصد مطلق تغییر: 2.0-%؛ MD: -0.2؛ 95% CI؛ 1.15- تا 0.75) و نمرات عملکرد WOMAC (درصد مطلق تغییر: 0.1%؛ MD: 0.1؛ 95% CI؛ 7.26- تا 0.75) در یک مطالعه مشاهده نشد (n = 91، شواهد با کیفیت پائین)؛ با این حال بهبودی در هر دو گروه نشان داده شد. سفتی، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، شکست درمان و عوارض جانبی در مطالعات واردشده برای این مقایسه گزارش نشدند.