باکتری‌ها در واژن زنان زندگی کرده و به‌طور کلی هیچ مشکلی را ایجاد نمی‌کنند. گاهی آنها جفت را در طول زایمان آلوده کرده و می‌توانند به نوزاد منتقل شده، و باعث عفونت شوند. این عفونت‌ها ممکن است کودک را بسیار بیمار کرده و منجر به مرگ وی شوند.
مرور سه کارآزمایی (3012 شرکت‌کننده) نشان داد اطلاعات کافی برای بیان اینکه استفاده از شست‌وشوی واژن با کلرهگزیدین در طول زایمان منجر به بروز عفونت‌های کمتری برای مادران و نوزادان می‌شود یا خیر، وجود ندارد. انجام پژوهش‌های بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.
هیچ شواهدی برای حمایت از استفاده از کلرهگزیدین واژینال حین زایمان در پیشگیری از بروز عفونت‌های مادر و نوزاد وجود ندارد. نیاز به انجام یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده با طراحی خوب در مورد استفاده از غلظت و حجم مناسب از محلول شست‌وشوی کلرهگزیدین واژینال و با حجم نمونه کافی وجود دارد.
بروز کوریوآمنیونیت (chorioamnionitis) بین هشت و 12 زن را از هر 1000 تولد زنده درگیر می‌کند و 96% موارد آن به دلیل عفونت صعودی است. به دنبال زایمان واژینال خودبه‌خودی، 1% تا 4% از زنان دچار اندومتریت (postpartum endometritis) پس از زایمان می‌شوند. بروز سپسیس نوزادی، 0.5% تا 1% از تمام نوزادان متولد شده است. باکتری‌های واژن مادر عامل اصلی بروز این عفونت‌ها هستند. منطقی است که فرض کنیم پیشگیری از بروز عفونت‌های مادر و نوزاد ممکن است با شستن واژن و دهانه رحم (سرویکس) با یک عامل ضدباکتری برای همه زنان در طول زایمان امکان‌پذیر باشد. کلرهگزیدین (chlorhexidine) از دسته ترکیباتی است که به نام بیس-بی‌گوانیدها (bis-biguanides) شناخته می‌شوند. کلرهگزیدین در برابر طیف وسیعی از باکتری‌های هوازی و بی‌هوازی، از جمله باکتری‌های دخیل در عفونت‌های زایمان، اثر ضدباکتریایی دارد.
بررسی اثربخشی و عوارض جانبی دوش واژینال با کلرهگزیدین (chlorhexidine vaginal douching) حین زایمان در کاهش عفونت‌های مادر و نوزاد (به استثنای استرپتوکوک گروه B و HIV).
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (30 جون 2014) و فهرست منابع گزارش‌های بازیابی‌شده و نامه‌های فرستاده شده به مجلات و سرمقاله‌ها را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده یا شبه-تصادفی‌سازی شده که دوش واژینال با کلرهگزیدین را حین زایمان با دارونما (placebo) یا دیگر ضدعفونی‌کننده‌های واژن برای پیشگیری (کاهش) عفونت‌های مادر و نوزاد (به استثنای استرپتوکوک گروه B و HIV) مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به ارزیابی واجد شرایط بودن و کیفیت کارآزمایی، استخراج داده‌ها و تفسیر آنها پرداختند. نویسنده سوم، داده‌ها را آنالیز و تفسیر کرد. نویسنده چهارم نیز داده‌ها را تفسیر کرد.
سه مطالعه (3012 شرکت‌کننده) را وارد کردیم. شواهدی مبنی بر تاثیر استفاده از کلرهگزیدین واژینال حین زایمان در پیشگیری از ابتلا به عفونت‌های مادر و نوزاد وجود نداشت. اگرچه داده‌ها روند کاهش بروز اندومتریت پس از زایمان را نشان می‌دهند، این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نبود (سه کارآزمایی، 3012 زن، خطر نسبی (RR): 0.83؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.61 تا 1.13).
ارزیابی کیفیت شواهد با استفاده از رویکرد درجه‌بندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (Grading of Recommendations Assessment, Development and Evaluation; GRADE) نشان داد که سطوح شواهد برای همه پیامدهای اولیه و یک پیامد مهم ثانویه، پائین تا متوسط بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.