مطالعات تجربی حیوانی و مطالعات مشاهده‌ای نشان داده‌اند که داروهای غیر-استروئیدی ضد-التهابی و آسپرین ممکن است باعث کاهش ایجاد سرطان کولورکتال و عود آدنوم‌ها در بیماران مبتلا به پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (familial adenomatous polyposis; FAP) شوند.
این مرور شواهدی را برای حمایت از اثربخشی آسپرین در کاهش خطر آدنوم‌های کولورکتال اسپورادیک پیدا کرد. علاوه بر این، شواهدی از مطالعات کوتاه-مدت برای حمایت از پسرفت ضایعات وجود دارد، اما نه برای محو شدن یا پیشگیری از ابتلا به آدنوم کولورکتال در FAP با NSAIDها.
این مرور انجام تحقیقات بیشتری را در مورد بررسی نقش طولانی-مدت NSAIDها پیشنهاد می‌کند.
شواهدی از سه RCT ادغام‌شده وجود دارد که ASA عود پولیپ‌های آدنوماتوز اسپورادیک را پس از یک تا سه سال به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهد. شواهدی از مطالعات کوتاه-مدت برای حمایت از پسرفت ضایعات وجود دارد، اما نه برای محو شدن یا پیشگیری از ابتلا به CRAها در FAP.
شواهدی از مطالعات تجربی حیوانی، مطالعات مشاهده‌ای آینده‌نگر و گذشته‌نگر به دست آمده که داروهای غیر-استروئیدی ضد-التهابی (nonsteroidal anti-inflammatory drugs; NSAIDS) ممکن است ایجاد و پیشرفت آدنوم‌های کولورکتال (CRAs) اسپورادیک و سرطان کولورکتال (colorectal cancer; CRC) را کاهش داده و باعث پسرفت آدنوم‌ها در پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (familial adenomatous polyposis; FAP) شوند.
انجام یک مرور سیستماتیک برای تعیین تاثیر NSAIDS در پیشگیری یا پسرفت CRAها و CRC.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) تا سپتامبر 2003 شناسایی شدند.
NSAIDها و آسپرین (ASA) مداخلات بودند. پیامدهای اولیه عبارت بودند از تعداد افراد مبتلا به حداقل یک CRA، تغییر در بار (burden) پولیپ، و CRC. پیامد ثانویه، عوارض جانبی در نظر گرفته شد.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کرده و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کردند. پیامدهای دو-حالتی به صورت نسبت خطر (relative risk) با 95% فاصله اطمینان (CI) گزارش شدند. چنانچه داده‌ها از نظر آماری و بالینی قابل قبول بودند، با مدل اثرات-تصادفی ترکیب شدند.
نه کارآزمایی با 150 پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (FAP) و 24,143 شرکتکننده معیارهای ورود را داشتند. مداخلات شامل سولینداک (sulindac)، سلکوکسیب (celecoxib) یا آسپرین (ASA) بودند. از نتایج ترکیب‌شده سه کارآزمایی به این نتیجه رسیدیم که، پس از یک تا سه سال، افراد کمتری در گروه ASA با دوز پائین دچار CRAهای اسپورادیک عودکننده شدند (RR: 0.77؛ 95% CI؛ 0.61 تا 0.96؛ NNT: 12.5؛ 95% CI؛ 7.7 تا 25). در سه کارآزمایی دیگر، افراد مبتلا به FAP فنوتیپیک (phenotypic) که سولینداک یا سلکوکسیب دریافت کردند، کاهش بیشتری را (محدوده: 11.9% تا 44%) در تعداد CRAها در مقایسه با گروه کنترل (محدوده: 4.5% تا 10%)، نشان دادند. در هیچ یک از کارآزمایی‌ها تفاوت معنی‌داری برای پیامدهای CRC یا عوارض جانبی وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.