اسکیزوفرنی یک اختلال روانی جدی است که می‌تواند باعث شود افراد در نحوه درک خود از جهان و حواس خود، دچار تغییراتی شوند. همچنین می‌تواند باعث کناره‌گیری اجتماعی شود. درمان‌های اصلی اسکیزوفرنی در کشورهای توسعه‌یافته، داروهای مختلف آنتی‌سایکوتیک است، اگرچه همه بیماران به این داروها پاسخ نمی‌دهند. مداخلات دیگری مانند درمان‌های گفتاری، آرامش‌سازی، هیپنوتیزم و دیگر درمان‌های جایگزین پیشنهاد شده‌اند، که عمدتا همراه با دارودرمانی مفید هستند. این مرور به استفاده از هیپنوتیزم در درمان اسکیزوفرنی می‌پردازد، که در کارآزمایی‌های شناسایی‌شده با آرام‌سازی، گوش دادن به موسیقی و درمان استاندارد مقایسه شد. سه کارآزمایی شناسایی شدند که در مجموع شامل 149 نفر بودند. همه این مطالعات پیش‌از سال 1983 انجام شده و نسبتا کوتاه‌مدت بودند (هشت هفته، چهار هفته و یک هفته). با توجه به نحوه گزارش داده‌ها در این مطالعات و حجم نمونه آنها، هیچ شواهد قطعی مبنی بر بهتر بودن هیپنوتیزم نسبت به دیگر مداخلات وجود نداشت. تعداد بسیار کمی از افراد کارآزمایی‌ها را ترک کردند که نشان می‌داد هیپنوتیزم، آرام‌سازی و گوش دادن به موسیقی کلاسیک (Sibelius) حداقل مداخلات قابل قبول هستند. به منظور نتیجه‌گیری آگاهانه‌تر در مورد این گزینه درمانی بالقوه در اسکیزوفرنی، انجام کارآزمایی‌هایی با روش مناسب مورد نیاز است که پیامدهایی را مانند بهبودی در نشانه‌ها، عملکرد و کیفیت زندگی افراد درگیر، اندازه‌گیری کنند.
(خلاصه به زبان ساده برای این مرور توسط Janey Antoniou از RETHINK، بریتانیا ( www.rethink.org ) آماده شد).
مطالعات در این زمینه اندک، کوچک، با گزارش‌دهی ضعیف و قدیمی هستند. هیپنوتیزم ممکن است برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی مفید باشد. اگر بخواهیم به این موضوع اطمینان یابیم، انجام مطالعات تصادفی‌سازی شده با طراحی و روش اجرای بهتر، و با گزارش‌دهی بهتر، مورد نیاز است. این به‌روزرسانی فعلی هیچ مطالعه جدیدی را در این زمینه از سال 2003 پیدا نکرد.
بسیاری از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی، علیرغم استفاده از درمان‌های متداول، همچنان دچار نشانه‌های آن می‌شوند. استفاده از درمان‌های جایگزین، مانند هیپنوتیزم (hypnosis)، همراه با درمان‌های متداول ممکن است مفید باشد.
بررسی استفاده از هیپنوتیزم برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا بیماری‌های شبه-اسکیزوفرنی در مقایسه با مراقبت‌های استاندارد و دیگر مداخلات.
پایگاه ثبت گروه اسکیزوفرنی در کاکرین (اکتبر 2006) را جست‌وجو کردیم، برای جست‌وجوی بیشتر با گروه طب مکمل در کاکرین تماس گرفتیم (ژانویه 2003)، منابع مطالعات وارد شده یا حذف شده را به‌صورت دستی جست‌وجو کردیم و با نویسندگان کارآزمایی‌های مربوطه تماس گرفتیم.
ما همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده یا کنترل‌شده دوسو کور (double blind) را وارد کردیم که هیپنوتیزم را با دیگر درمان‌ها یا مراقبت‌های استاندارد در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی مقایسه کردند.
ما به‌طور قابل اعتمادی مطالعات را انتخاب کرده، کیفیت آنها را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردیم. داده‌هایی را حذف کردیم که در آنها بیش از 50% از شرکت‌کنندگان در هر گروهی برای پیگیری در دسترس نبودند. برای پیامدهای دوحالتی (binary)، خطر نسبی (RR) ثابت و 95% فاصله اطمینان (CI) آن را محاسبه کردیم.
سه مطالعه را در این مرور وارد کردیم (n=149). هنگامی که هیپنوتیزم با درمان استاندارد مقایسه شد، هیچ بیماری مطالعه را بین 1 و 8 هفته ترک نکرد (70=n؛ 2 RCT، تفاوت خطر (risk difference): 0.00؛ 95% CI؛ 0.09- تا 0.09). نمرات وضعیت ذهنی (Mental state) (n=60؛ 1 RCT؛ MD BPRS تا یک هفته: 3.6-؛ 95% CI؛ 12.05- تا 4.8) و معیارهای اختلالات حرکتی و عملکرد عصبی-شناختی، تحت تاثیر مداخله قرار نگرفتند. هیپنوتیزم در مقایسه با آرام‌سازی، برای بیماران قابل تحمل بود (n=106؛ 3 RCT؛ RR خروج زودهنگام از مطالعه: 2.00؛ 95% CI؛ 0.2 تا 2.15) و هیچ تاثیر قابل تشخیصی بر وضعیت ذهنی (n=60؛ 1 RCT؛ MD BPRS تا یک هفته: 3.4-؛ 95% CI؛ 11.4- تا 4.6)، اختلالات حرکتی یا عملکرد عصبی-شناختی، نداشت. هیپنوتیزم به اندازه موسیقی (Sibelius) تا چهار هفته تحمل شد (n=36؛ RR خروج زودهنگام از مطالعه: 5.0؛ 95% CI؛ 0.3 تا 97.4).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.