بخش قابل توجهی از جمعیت روبه‌رشد سالمندان جهان از نوعی اسکیزوفرنی رنج می‌برند که خیلی دیر در زندگی آنها شروع شده است. داروهای آنتی‌سایکوتیک اغلب برای درمان این بیماری ناراحت‌کننده و شدید استفاده می‌شوند. در این مرور سعی کردیم شواهد مبتنی بر کارآزمایی را با کیفیت خوب برای حمایت از این عمل پیدا کنیم، اما هیچ شواهدی را نیافتیم. در حال حاضر جامعه پژوهشی به این گروه آسیب‌پذیر خدمات چندانی ارایه نمی‌دهند.
هیچ شواهد مبتنی بر کارآزمایی وجود ندارد که بر اساس آن، دستورالعمل‌هایی برای درمان اسکیزوفرنی با شروع دیرهنگام ارایه شود. نیاز به انجام کارآزمایی‌های بالینی با کیفیت خوب در مورد بررسی تاثیرات داروهای آنتی‌سایکوتیک در این گروه وجود دارد. انجام چنین کارآزمایی‌ها امکان‌پذیر است. تا زمانی که این کارآزمایی‌ها انجام نشوند، افراد مبتلا به اسکیزوفرنی با شروع دیرهنگام با استفاده از قضاوت بالینی و عادت پزشکان تحت درمان قرار می‌گیرند.
نکته: ارزیابی 48 استناد موجود در بخش «در انتظار طبقه‌بندی» این مرور ممکن است نتیجه‌گیری‌ها را تغییر دهند.
اسکیزوفرنی (schizophrenia) معمولا به عنوان یک بیماری دوران جوانی در نظر گرفته می‌شود. با این حال، شروع آن پس از 40 سالگی در 23% از بیماران بستری به دلیل اسکیزوفرنی گزارش شده است. حداقل 0.1% از جمعیت سالخورده جهان دارای تشخیص اسکیزوفرنی با شروع دیرهنگام (late-onset) هستند که به نظر می‌رسد با اسکیزوفرنی با شروع زودرس در موارد مختلف، از جمله پاسخ به داروهای آنتی‌سایکوتیک، متفاوت باشد.
ارزیابی تاثیرات داروهای آنتی‌سایکوتیک برای افراد مسن مبتلا به اسکیزوفرنی با شروع دیرهنگام.
به جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه اسکیزوفرنی در کاکرین (نوامبر 2010) پرداختیم، که بر اساس جست‌وجو‌های منظم در CINAHL؛ EMBASE؛ MEDLINE؛ و PsycINFO هستند. منابع تمام مطالعات شناسایی‌شده را برای یافتن کارآزمایی‌های بیشتر، بررسی کردیم. همچنین با نویسندگان کارآزمایی‌ها برای دریافت اطلاعات بیشتر تماس گرفتیم.
این جست‌وجو را در جولای 2013 به‌روز کرده و 48 کارآزمایی جدید را به بخش در انتظار طبقه‌بندی افزودیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده مرتبط که داروهای آنتی‌سایکوتیک را با دیگر درمان‌ها برای افراد مسن (حداقل 80% بالای 65 سال) با تشخیص اخیر (در عرض پنج سال) اسکیزوفرنی یا بیماری‌های مشابه اسکیزوفرنی مقایسه کردند.
برای جست‌وجو در سال 2010، دو نویسنده جدید مرور (AE؛ AG) همه استنادها را برای اطمینان یافتن از انتخاب‌های قابل اعتماد، بررسی کردند. کیفیت روش‌شناسی (methodology) کارآزمایی‌ها را با استفاده از معیارهای توصیه‌شده در
کتابچه راهنمای کاکرین برای مرورهای سیستماتیک مداخلات (Cochrane Handbook for Systematic Review of Interventions)
ارزیابی کردیم. AE و AG به‌طور مستقل از هم داده‌ها را نیز استخراج کردند. برای داده‌های دو حالتی (dichotomous data) همگن، برنامه‌ریزی کردیم نسبت خطر (relative risk) و 95% فاصله اطمینان (CI) را محاسبه کنیم.
در نسخه اصلی این مرور (جست‌وجو در سال 2002) هیچ مطالعه‌ای وارد نشد. جست‌وجوی سال 2010 برای به‌روزرسانی فعلی، 211 منبع را یافت، که میان آنها 88 مطالعه را شناسایی کردیم. فقط یک مطالعه معیارهای ورود را داشت و از کیفیت قابل قبولی برخوردار بود. این یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده هشت هفته‌ای از ریسپریدون (risperidone) و اولانزاپین (olanzapine) در 44 بیمار بستری مبتلا به اسکیزوفرنی با شروع دیرهنگام بود. همه شرکت‌کنندگان، کارآزمایی هشت هفته‌ای را تکمیل کردند، به این معنی که هر دو دارو به خوبی تحمل شدند. متاسفانه، این مطالعه داده‌های قابل استفاده کمی را ارایه داد. ما 81 مطالعه را حذف کردیم، 77 مطالعه را به این دلیل که مداخلاتی را غیر از داروهای آنتی‌سایکوتیک مورد مطالعه قرار دادند یا به این دلیل که افراد مسن مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن - نه دیررس - را وارد کردند. چهار کارآزمایی دیگر را از داروهای آنتی‌سایکوتیک در اسکیزوفرنی با شروع دیرهنگام، به دلیل طراحی دچار مشکل، حذف کردیم. پنج مطالعه هنوز در انتظار طبقه‌بندی بوده، و یک مطالعه در حال انجام است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.