پره‌اکلامپسی می‌تواند در دوران بارداری رخ دهد، زمانی که زنان دارای فشار خون بالا و پروتئین در ادرار خود هستند. در برخی موارد، این وضعیت منجر به رشد ضعیف نوزاد و زایمان زودرس می‌شود. همچنین ممکن است عوارض جدی برای مادر رخ دهند، که گاهی بر کبد، کلیه‌ها، مغز یا سیستم لخته شدن خون تاثیر می‌گذارند. مادر و نوزاد هر دو در معرض خطر مرگ‌ومیر قرار دارند. یک عامل احتمالی کمک‌کننده در ایجاد پره‌اکلامپسی ممکن است وجود مقادیر بیش از حد مواد شیمیایی به نام «رادیکال‌های آزاد» باشد. آنتی‌اکسیدان‌هایی، مانند ویتامین C، ویتامین E، سلنیوم و لیکوپن (lycopene)، می‌توانند رادیکال‌های آزاد را خنثی کنند. این مرور، 10 کارآزمایی را شامل 6533 زن و چندین آنتی‌اکسیدان پوشش داد. به‌طور کلی این مرور هیچ کاهشی را در بروز پره‌اکلامپسی، فشار خون بالا یا زایمان نارس با استفاده از مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی نشان نداد. هنگامی که آنتی‌اکسیدان‌ها به‌طور جداگانه ارزیابی شدند، اطلاعات کافی برای روشن شدن اینکه فوایدی وجود داشت یا خیر، به دست نیامد، به جز برای ویتامین C و E. شواهد فعلی استفاده از آنتی‌اکسیدان‌ها را برای کاهش خطر بروز پره‌اکلامپسی یا دیگر عوارض در بارداری تایید نمی‌کند، اما کارآزمایی‌هایی در این زمینه هنوز در حال انجام هستند.
شواهد حاصل از این مرور از مصرف روتین مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی در دوران بارداری برای کاهش خطر بروز پره‌اکلامپسی و دیگر عوارض جدی در بارداری پشتیبانی نمی‌کند.
استرس اکسیداتیو (oxidative stress) به عنوان یک عامل کلیدی در ایجاد پره‌اکلامپسی (pre-eclampsia) مطرح شده است. مصرف آنتی‌اکسیدان‌ها به صورت مکمل در دوران بارداری می‌تواند به مقابله با استرس اکسیداتیو کمک کند و در نتیجه از شروع پره‌اکلامپسی پیشگیری کرده یا آن را به تاخیر اندازد.
تعیین اثربخشی و بی‌خطری (safety) مصرف هرگونه مکمل آنتی‌اکسیدان در دوران بارداری و خطر ابتلا به پره‌اکلامپسی و عوارض مربوط به آن.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (می 2007)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین ( کتابخانه کاکرین 2006، شماره 3)، MEDLINE (1950 تا اکتبر 2007) و Current Contents (1998 تا آگوست 2004) را جست‌وجو کردیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده‌ای که یک یا چند آنتی‌اکسیدان را با دارونما (placebo) یا عدم استفاده از آنها در دوران بارداری برای پیشگیری از بروز پره‌اکلامپسی مقایسه کردند، و کارآزمایی‌هایی که به مقایسه یک یا چند آنتی‌اکسیدان با دیگری یا با مداخلات دیگر پرداختند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود و کیفیت ارزیابی کرده، و داده‌ها را استخراج کردند.
ده کارآزمایی، شامل 6533 زن، در این مرور گنجانده شدند، پنج کارآزمایی با کیفیت بالا رتبه‌بندی شدند. آنتی‌اکسیدان ارزیابی‌شده برای اکثر کارآزمایی‌ها، درمان ترکیبی ویتامین C و E بود. تفاوت معنی‌داری میان گروه آنتی‌اکسیدان و کنترل برای خطر نسبی (RR) بروز پره‌اکلامپسی (RR: 0.73؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.51 تا 1.06؛ نه کارآزمایی، 5446 زن) یا هر پیامد اولیه دیگر: پره‌اکلامپسی شدید (RR: 1.25؛ 95% CI؛ 0.89 تا 1.76؛ دو کارآزمایی، 2495 زن)، زایمان نارس (پیش از 37 هفته) (RR: 1.10؛ 95% CI؛ 0.99 تا 1.22؛ پنج کارآزمایی، 5198 زن)، کوچک برای سن جنینی (RR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.62 تا 1.11؛ پنج کارآزمایی، 5271 نوزاد) یا مرگ نوزاد به هر دلیلی (RR: 1.12؛ 95% CI؛ 0.81 تا 1.53؛ چهار کارآزمایی، 5144 نوزاد) وجود نداشت. زنانی که در گروه دریافت آنتی‌اکسیدان‌ها حضور داشتند، بیشتر احتمال داشت که درد شکم را در اواخر دوره بارداری خود گزارش کنند (RR: 1.61؛ 95% CI؛ 1.11 تا 2.34؛ یک کارآزمایی، 1745 زن)، نیاز به درمان ضدفشار خون داشته باشند (RR: 1.77؛ 95% CI؛ 1.22 تا 2.57، دو کارآزمایی 4272 زن) و برای هیپرتانسیون نیاز به بستری در بیمارستان پیش از زایمان پیدا کنند (RR: 1.54؛ 95% CI؛ 1.00 تا 2.39؛ یک کارآزمایی، 1877 زن). با این حال، برای دو پیامد اخیر، این به وضوح در افزایش دیگر عوارض فشار خون بالا منعکس نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.