در این مرور مداخلات مربوط به مدیریت درمانی عفونت‌های پوستی «سلولیت» (cellulitis) و «اریزیپلاس» (erysipelas) بررسی می‌شود. این دو اصطلاح اکنون توسط اکثر متخصصین به عنوان تظاهرات مختلفی از یک وضعیت مشابه در نظر گرفته شده، بنابراین برای این مرور با هم در نظر گرفته می‌شوند. برای سادگی کار، از اصطلاح «سلولیت» برای اشاره به هر دو وضعیت استفاده کردیم.

سلولیت یک عفونت شایع دردناک پوستی، معمولا باکتریایی است، که ممکن است در موارد شدید نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد. در درمان‌های تجویز شده برای آن تنوع وجود دارد، بنابراین هدف این مرور گرد‌آوری شواهد در مورد بهترین روش‌های درمانی موجود است.

این عفونت معمولا روی پوست ساق پا تأثیر می‌گذارد اما می‌تواند پوست هر قسمتی را از بدن نیز، معمولا به‌دنبال آسیب به پوست، درگیر کند. نشانه‌ها شامل درد شدید، تورم، و التهاب است، که اغلب با تب، سفتی، حالت تهوع و احساس ناخوشی عمومی همراه است. عفونت معمولا با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شود، با این حال از کورتیکواستروئیدها و درمان‌های فیزیکی برای کاهش درد، قرمزی، و تورم، و بهبود گردش خون در پوست استفاده می‌شود.

ما 25 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده را پیدا کردیم. هیچ دو کارآزمایی‌ای آنتی‌بیوتیک‌های مشابه را بررسی نکردند، و هیچ رژیم درمانی استانداردی نیز به عنوان مقایسه وجود نداشت. ما قادر به تعیین بهترین روش درمانی برای سلولیت نیستیم و نتیجه‌گیری‌های محدود ما بیشتر بر اساس کارآزمایی‌های منفرد هستند. هیچ روش درمانی منفردی به وضوح برتر از دیگری نبود. با کمال تعجب، به نظر می‌رسید آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی موثرتر از آنتی‌بیوتیک‌های وریدی برای درمان سلولیت متوسط و شدید بودند. این موضوع شایسته بررسی بیشتر است. آنتی‌بیوتیک‌هایی که به صورت عضلانی تجویز می‌شوند به اندازه تزریق وریدی موثر هستند، همراه با بروز کمتر عوارض جانبی. در یک مطالعه به نظر می‌رسید که افزودن کورتیکواستروئیدها به یک آنتی‌بیوتیک باعث کوتاه شدن مدت زمان بستری در بیمارستان می‌شود، با این وجود انجام کارآزمایی‌های بیشتری لازم است. یک مطالعه تکی کوچک نشان داد که ارتعاش (vibration) درمانی ممکن است سرعت بهبودی را افزایش دهد اما نتایج حاصل از کارآزمایی‌های منفرد را باید با احتیاط بررسی کرد. ما داده‌های کافی را جهت ارائه نتایج معنی‌دار برای حوادث جانبی در اختیار نداشتیم.