اوتیت میانی حاد (acute otitis media; AOM، عفونت در فضای گوش میانی) در کودکان شایع بوده و باعث درد و ناشنوایی میشود. اکثر کودکان دچار حداقل یک اپیزود از آن شده و برخی از کودکان از AOM عودکننده رنج میبرند (بیش از سه اپیزود در شش ماه یا چهار اپیزود در 12 ماه)، و برخی به سمت سوراخ شدن پرده گوش پیشرفت میکنند. انجام مداخلاتی (آنتیبیوتیکها، واکسنها یا کاهش مواجهه با پاتوژنهای باکتریایی و ویروسی) که فراوانی و/یا شدت عفونت را کاهش دهند، مورد نیاز است. آنتیبیوتیکهایی که یک یا دو بار در روز تجویز میشوند، ممکن است دورههای AOM باکتریایی و عوارض آن را کاهش دهند. این مرور شامل 17 مطالعه (1586 کودک) بود. مصرف طولانیمدت آنتیبیوتیکها (معادل یا بیشتر از شش هفته) خطر ابتلا به عفونتهای بیشتر را تقریبا به نصف کاهش میدهند. برای دانستن اینکه آنتیبیوتیکها، اوتیت میانی حاد را همراه با سوراخ شدن پرده گوش یا اوتیت میانی چرکی مزمن (سوراخشدگی مزمن) را کاهش دادند یا منجر به بهبودی در پیامدهای طولانیمدت شدند، اطلاعات کافی وجود نداشت. به نظر نمیرسید که آنتیبیوتیکها علت عود عوارض جانبی قابل توجه (به عنوان مثال، واکنشهای آلرژیک یا اسهال) باشند. والدین باید میان این عوارض جانبی بالقوه به همراه هزینه و ناراحتی مرتبط با آنتیبیوتیکها، در برابر مزایای احتمالی درمان تعادل ایجاد کنند. مقاومت آنتیبیوتیکی ناشی از استفاده طولانیمدت از این داروها نیز موضوعی است که به ویژه برای کودکان مبتلا به عفونتهای مکرر باید مورد توجه قرار گیرد.
برای کودکان در معرض خطر، آنتیبیوتیکهایی که یک یا دو بار در روز مصرف میشوند، احتمال بروز AOM را در زمانی که کودک تحت درمان است، کاهش میدهند. در جمعیتهای مشابه، آنتیبیوتیکها تعداد اپیزودهای AOM را در هر سال از حدود سه به حدود 1.5 کاهش میدهند. ما معتقدیم که مزایای مطلق این مداخله در کودکان پرخطر بیشتر است. این نتیجهگیریها تحت تاثیر آنالیزهای حساسیت (sensitivity) قرار نگرفتند.
اوتیت حاد میانی (acute otitis media; AOM) یک بیماری شایع دوران کودکی است که ممکن است عودکننده و دردناک باشد. AOM ممکن است با سوراخ شدن غشای تیمپان (tympanic membrane) همراه بوده و میتواند به اوتیت میانی چرکی مزمن (chronic suppurative otitis media; CSOM) تبدیل شود.
تعیین اثربخشی مصرف طولانیمدت آنتیبیوتیکها (شش هفته یا بیشتر) در پیشگیری از بروز هرگونه AOM؛ AOM با سوراخ شدن غشای تیمپان و CSOM.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین ، 2010، شماره 3) که شامل پایگاه ثبت تخصصی گروه عفونتهای حاد تنفسی در کاکرین بود، MEDLINE (ژانویه 1966 تا هفته 4 جولای 2010)، OLD MEDLINE (1950 تا 1965) و EMBASE (1990 تا آگوست 2010) را جستوجو کردیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) از مصرف طولانیمدت آنتیبیوتیکها در مقابل دارونما (placebo) یا عدم درمان برای پیشگیری از بروز AOM؛ AOM با سوراخ شدن غشای تیمپان، یا CSOM.
دو نویسنده بهطور مستقل از هم دادهها را برای: AOM؛ اپیزودهای AOM؛ AOM عودکننده؛ اپیزودهای بیماری؛ عوارض جانبی؛ مقاومت آنتیبیوتیکی؛ و پیامدها در پایان مداخله (هر نوعی از AOM) و پس از توقف مداخله (هر نوعی از AOM)، به دست آوردند. برای پیامدهای دو حالتی (dichotomous outcome)، جمعبندی خطر نسبی (RR) (مدل اثرات تصادفی (random-effects model) و اثر ثابت (fixed-effects models)) را محاسبه کردیم. برای پیامدهای نرخ (rate)، جمعبندی نسبت نرخ (rate ratio) بروز (incidence) را به دست آوردیم.
هفده مطالعه (1586 کودک) وارد شدند. همه مطالعات، کودکان در معرض افزایش خطر ابتلا به AOM را وارد کردند. در هفت مطالعه، کودکان مستعد ابتلا به اوتیت میانی بودند. اکثریت مطالعات با کیفیت بالا بودند و اغلب (16 مطالعه) دادههایی را برای پیامدهای اولیه گزارش کردند. یکی AOM را با سوراخ شدن غشای تیمپان یا CSOM گزارش کرد. مصرف طولانیمدت آنتیبیوتیکها، هر اپیزود AOM (14 مطالعه، 1461 کودک، خطر نسبی (RR): 0.65؛ 95% CI؛ 0.53 تا 0.79؛ مدل اثرات تصادفی) و تعداد اپیزودهای AOM (13 مطالعه، 1327 کودک، نسبت نرخ بروز (IRR): 0.51؛ 95% CI؛ 0.39 تا 0.66؛ مدل اثرات تصادفی) را کاهش داد. تقریبا پنج کودک نیاز به درمان طولانیمدت دارند تا از ابتلای یک کودک حین درمان به AOM پیشگیری شود. آنتیبیوتیکها از 1.5 اپیزود AOM به ازای هر 12 ماه درمان برای هر کودک پیشگیری کردند. ما ناهمگونی آماری (statistical heterogeneity) را بررسی کردیم. مصرف طولانیمدت آنتیبیوتیکها با افزایش قابل توجه عوارض جانبی همراه نبود (12 مطالعه، 817 کودک، RR: 1.99؛ 95% CI؛ 0.25 تا 15.89؛ مدل اثرات تصادفی).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.