سیاه‌سرفه (whooping cough یا pertussis) یک بیماری بسیار مسری است که توسط باکتری سیاه‌سرفه ایجاد شده و ممکن است منجر به مرگ بیمار شود، به ویژه در نوزادان کمتر از 12 ماه. اگرچه می‌توان با واکسیناسیون معمول از بروز آن پیشگیری کرد، هنوز هم بسیاری از افراد را درگیر می‌کند. سیزده کارآزمایی با 2197 شرکت‌کننده در این مرور جای گرفتند. ما دریافتیم که چندین درمان آنتی‌بیوتیکی در از بین بردن باکتری‌های آلوده کننده بیماران به یک اندازه موثر بودند، اما پیامد بالینی را تغییر ندادند. شواهد کافی برای تصمیم‌گیری در این مورد که این مداخله فایده‌ای برای درمان تماس افراد سالم با موارد بیماری داشت یا خیر، به دست نیامد. عوارض جانبی با آنتی‌بیوتیک‌ها گزارش شدند و از یک آنتی‌بیوتیک به آنتی‌بیوتیک دیگر متفاوت بودند. نتیجه این مرور باید با احتیاط تفسیر شود زیرا بر اساس تعداد محدودی کارآزمایی است و برخی از این کارآزمایی‌ها شامل تعداد کمی از شرکت‌کنندگان بودند.
اگرچه آنتی‌بیوتیک‌ها در حذف B. pertussis موثر بودند، سیر بالینی بعدی بیماری را تغییر ندادند. شواهد کافی برای تعیین مزایای درمان پیشگیرانه موارد تماس با سیاه‌سرفه وجود ندارد.
سیاه‌سرفه (whooping cough یا pertussis) یک بیماری تنفسی بسیار مسری است. نوزادان با بیشترین خطر ابتلا به بیماری شدید و مرگ‌ومیر روبه‌رو هستند. در حال حاضر اریترومایسین (erythromycin) به مدت 14 روز برای درمان و پروفیلاکسی پس از تماس با موارد مبتلا توصیه می‌شود، اما مزیت آن نامشخص است.
ارزیابی خطرات و مزایای درمان آنتی‌بیوتیکی و پروفیلاکسی پس از تماس با موارد مبتلا به سیاه‌سرفه در کودکان و بزرگسالان.
در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 4، 2010)، که شامل پایگاه ثبت تخصصی گروه عفونت‌های حاد تنفسی در کاکرین، Database of Abstracts of Reviews of Effects (DARE؛ شماره 4، 2010)، MEDLINE (1966 تا هفته 1 ژانویه 2011) و EMBASE (1974 تا 18 ژانویه 2011) است، جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه-RCTها از تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان و پروفیلاکسی پس از تماس با موارد مبتلا به سیاه‌سرفه در کودکان و بزرگسالان.
سه نویسنده از چهار نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کرده و کیفیت هر کارآزمایی را ارزیابی کردند.
سیزده کارآزمایی با 2197 شرکت‌کننده معیارهای ورود را داشتند: 11 مورد رژیم‌های درمانی را بررسی کردند؛ دو مورد به ارزیابی رژیم‌های پروفیلاکسی پرداختند. سطح کیفیت کارآزمایی‌ها متغیر بود. برای ریشه‌کن کردن Bordetella pertussis ( B. pertussis ) از نازوفارنکس، آنتی‌بیوتیک‌های کوتاه‌مدت (آزیترومایسین (azithromycin) برای سه تا پنج روز، یا کلاریترومایسین (clarithromycin) یا اریترومایسین به مدت هفت روز) به اندازه آنتی‌بیوتیک‌های طولانی‌مدت (اریترومایسین برای 10 تا 14 روز) موثر بودند (خطر نسبی (RR): 1.01؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.98 تا 1.04)، اما عوارض جانبی کمتری داشتند (RR: 0.66؛ 95% CI؛ 0.52 تا 0.83). دوره هفت روزه درمان با تری‌متوپریم/سولفامتوکسازول (Trimethoprim/sulphamethoxazole) نیز موثر بود. همچنین تفاوتی میان آنتی‌بیوتیک‌های کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت در پیامدهای بالینی یا عود بیماری از نظر میکروبیولوژیکی وجود نداشت. برای پیشگیری از ابتلا به عفونت با درمان افراد بالای شش ماه، آنتی‌بیوتیک‌ها نتوانستند نشانه‌های بالینی، همچنین تعداد موارد مبتلا به B. pertussis کشت مثبت را به‌طور قابل توجهی بهبود بخشند. عوارض جانبی با آنتی‌بیوتیک‌ها گزارش شدند و از یک آنتی‌بیوتیک به آنتی‌بیوتیک دیگر متفاوت بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.