هیچ شواهد خوبی از کارآزمایی وجود ندارد که نشان دهد چه درمانی برای بیماران مبتلا به آلوپسی آره‌آتا (alopecia areata)، آلوپسی توتالیس (alopecia totalis) و آلوپسی یونیورسالیس (alopecia universalis) در طولانی-مدت مزیت دارد.
آلوپسی آره‌آتا وضعیتی است که باعث ریزش لکه‌ای موها می‌شود. اندازه و تعداد لکه‌ها و پیشرفت بیماری می‌تواند در افراد متفاوت باشند. این وضعیت روی کل پوست سر (scalp) (آلوپسی توتالیس (alopecia totalis)) تأثیر گذاشته یا باعث ریزش تمام موهای بدن (آلوپسی یونیورسالیس (alopecia universalis)) می‌شود. گاهی اوقات وضعیت مذکور به‌خودی‌خود بهتر می‌شود، اما در برخی موارد ممکن است به سمت بدتر شدن برود.
درمان‌ها شامل انواع مختلف کرم‌ها یا لوسیون‌هایی است که روی پوست سر استعمال می‌شوند، مانند کورتیکواستروئیدهای موضعی یا خوراکی، ماینوکسیدیل (minoxidil) و برخی از روش‌های درمانی مبتنی بر نور. برخی از درمان‌های پوستی می‌توانند عوارض جانبی ناخوشایندی مانند خارش یا رشد مو در مناطقی از بدن، دور از محل استعمال کرم، داشته باشند. استروئیدهای خوراکی ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد کنند. همچنین، هیچ تضمینی وجود ندارد که موهای روئیده شده در طول درمان، پس از پایان درمان نیز همچنان باقی بمانند.
ما 17 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را شامل 540 شرکت‌کننده پیدا کردیم. فقط یک مطالعه که دو کورتیکواستروئید موضعی را با هم مقایسه کرد، فواید قابل توجهی را در کوتاه-مدت نشان داد. هیچ مطالعه‌ای مزیت طولانی-مدتی را برای رشد مو نشان نداد. در هیچ یک از مطالعات وارد شده از شرکتکنندگان خواسته نشد که نظر خود را درباره رشد مو گزارش دهند یا اینکه کیفیت زندگی آن‌ها با این درمان بهبود یافته یا خیر.
درمان‌های اندکی برای آلوپسی آره‌آتا در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، به خوبی ارزیابی شده‌اند. ما هیچ RCTای را در مورد استفاده از دیفنسیپرون (diphencyprone)، دی‌نیتروکلروبنزن (dinitrochlorobenzene)، کورتیکواستروئیدهای داخل ضایعه یا دیترانول (dithranol ) پیدا نکردیم، هر چند که آن‌ها معمولا برای درمان آلوپسی آره‌آتا استفاده می‌شوند. به همین ترتیب اگرچه استروئیدهای موضعی و ماینوکسیدیل به طور گسترده‌ای تجویز می‌شوند و به نظر می‌رسد بی‌خطر باشند، هیچ شواهد قانع کننده‌ای درباره سودمند بودن آن‌ها در طولانی-مدت وجود ندارد. بیشتر کارآزمایی‌ها در گزارش داده‌ها ضعیف بوده و به قدری کوچک هستند که مزایای مهم بالینی آن‌ها بی‌نتیجه است. نیازی مبرم به انجام مطالعات بزرگ و خوب انجام شده برای ارزیابی اثرات طولانی-مدت روش‌های درمانی بر کیفیت زندگی وجود دارد.
با توجه به احتمال بهبودی خودبه‌خودی این وضعیت، به ویژه در افرادی که در مراحل اولیه بیماری هستند، گزینه‌های عدم درمان با دارو یا، بسته به ترجیح فردی، پوشیدن کلاه گیس، ممکن است روش‌های جایگزینی برای مقابله با این وضعیت باشند.
آلوپسی آره‌آتا (alopecia areata)، نوعی اختلال است که در آن ریزش مو باعث ایجاد لکه‌های طاسی می‌شود اما هیچ زخمی در ناحیه آسیب دیده وجود ندارد. این وضعیت روی کل پوست سر (scalp) (آلوپسی توتالیس (alopecia totalis)) تأثیر گذاشته یا باعث ریزش تمام موهای بدن (آلوپسی یونیورسالیس (alopecia universalis)) می‌شود. این یک وضعیت نسبتا شایع است و 0.15% از جمعیت را درگیر می‌کند. اگرچه ریزش مو در بسیاری از موارد می‌تواند یک وضعیت خود-محدود شونده باشد، با این وجود اغلب تاثیر اجتماعی و عاطفی شدیدی بر جای می‌گذارد.
ارزیابی اثرات مداخلات مورد استفاده در مدیریت آلوپسی آره‌آتا، آلوپسی توتالیس و آلوپسی یونیورسالیس.
پایگاه ثبت تخصصی گروه پوست در کاکرین را در فوریه 2006، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی بالینی کنترل شده کاکرین (کتابخانه کاکرین شماره 1، 2006)، MEDLINE (از 2003 تا فوریه 2006)، EMBASE (از 2005 تا فوریه 2006)، PsycINFO (از 1806 تا فوریه 2006)، AMED (Allied and Complementary Medicine، از 1985 تا فوریه 2006)، LILACS (بانک اطلاعاتی Latin American and Caribbean Health Science Information، از 1982 تا فوریه 2006)، و فهرست منابع مقالات را جست‌وجو کردیم. همچنین پایگاه‌های آنلاین ثبت کارآزمایی‌ها را برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام وارسی کردیم.
کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده که اثربخشی مداخلات موضعی و سیستمیک را در مدیریت درمانی آلوپسی آره‌آتا، آلوپسی توتالیس، و آلوپسی یونیورسالیس بررسی کردند.
دو نویسنده کیفیت کارآزمایی را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر با نویسندگان تماس گرفتیم. اطلاعات مربوط به عوارض جانبی از کارآزمایی‌های وارد شده گردآوری شدند.
هفده کارآزمایی با مجموع 540 شرکت‌کننده وارد شدند. هر کارآزمایی از 6 تا 85 شرکت‌کننده داشت و طیف وسیعی را از مداخلات شامل کورتیکواستروئیدهای موضعی و خوراکی، سیکلوسپورین (ciclosporin) موضعی، درمان فتودینامیک و ماینوکسیدیل (minoxidil) موضعی، ارزیابی کردند. به‌طور کلی، هیچ یک از مداخلات در مقایسه با دارونما (placebo) مزیت قابل توجهی را از نظر رشد مو نشان ندادند. ما هیچ مطالعه‌ای را پیدا نکردیم که در آن شرکتکنندگان رشد مو یا کیفیت زندگی خود را ارزیابی کرده باشند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.