هدف از این مطالعه مروری چیست؟
هدف از این مرور کاکرین، یافتن این موضوع بود که آیا اضافه کردن داروهای تاکسان (taxane) به شیمی‌درمانی استاندارد، بقا را بهبود می‌بخشد و برای زنان مبتلا به سرطان پستان اولیه ایمن است یا خیر. نویسندگان مرور کاکرین تمامی مطالعات مربوطه را برای پاسخ دادن به این سوالات گردآوری و تجزیهوتحلیل کردند و 29 مطالعه را یافتند.
پیام‌های کلیدی
اضافه کردن یک داروی تاکسان به شیمی‌درمانی استاندارد، بقا را بهبود بخشید (زنان طولانی‌تر زندگی کردند) و احتمال عود سرطان را در زنان مبتلا به سرطان پستان اولیه قابل جراحی کاهش داد، اما استفاده از تاکسان‌ها احتمالا منجر به افزایش خطر برخی از عوارض جانبی مانند نوتروپنی تب‌دار (کاهش تعداد سلول‌های سفید با تب) و نوروپاتی (آسیب به اعصاب) شد.
چه چیزی در این مرور مورد مطالعه قرار گرفت؟
سرطان پستان اولیه، سرطانی است که فراتر از پستان یا غدد لنفاوی اطراف آن گسترش نیافته است. این وضعیت ممکن است با عمل جراحی به تنهایی قابل درمان باشد، اما این خطر وجود دارد که بعد از عمل جراحی، سرطان پستان ممکن است بازگردد. شیمی‌درمانی و پرتودرمانی پس از عمل جراحی برای رسیدن به درمان قطعی مورد نیاز هستند.
معمولا ترکیبی از داروهای شیمی‌درمانی، به جای یک دارو به تنهایی، برای درمان سرطان پستان اولیه استفاده می‌شود.
گروهی از داروهای شیمی‌درمانی که معمولا استفاده می‌شوند، تاکسان‌ها هستند. تاکسان‌ها با توقف فرآیندهای سلولی که برای تقسیم سلول‌ها مورد نیاز هستند، عمل می‌کنند. این عمل باعث می‌شود تقسیم سلول‌های سرطانی متوقف شده و رشد سرطان را کند کرده یا سلول‌ها را از بین ببرد. دو داروی اصلی تاکسان در دسترس، پاکلیتاکسل (paclitaxel) و دوستاکسل (docetaxel) هستند.
عمل اضافه کردن تاکسان‌ها به شیمی‌درمانی استاندارد در طول 10 سال گذشته افزایش یافته، چرا که داده‌های به دست آمده از کارآزمایی‌های بالینی در دسترس قرار گرفته‌اند. نیاز به مرور این داده‌ها برای پیدا کردن مزایای این داروها، هر گونه عوارض جانبی آنها، و اینکه چگونه درمان بر بهزیستی کلی زن (کیفیت زندگی) تاثیر می‌گذارد، وجود دارد.
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
نویسندگان مرور 29 مطالعه مرتبط را شامل 41911 زن پیدا کردند. این مطالعات به مقایسه شیمی‌درمانی که شامل داروی تاکسان بود، در برابر شیمی‌درمانی که شامل داروی تاکسان نبود، پرداختند. حدود نیمی از مطالعات از پاکلیتاکسل، و نیمی دیگر از دوستاکسل استفاده کردند. این تصمیم که از پاکلیتاکسل استفاده شود یا دوستاکسل، به طور کلی بر اساس در دسترس بودن این داروها در بیمارستان گرفته شد. محققان این داروها را با تزریق به داخل ورید تجویز کردند.
سلامت زنان به مدت حداقل 12 ماه از آغاز مطالعه، تحت نظارت قرار گرفت. برخی از مطالعات زنان را به مدت 10 سال پایش کردند.
نویسندگان مرور دریافتند که افزودن یک داروی تاکسان به شیمی‌درمانی:
• در مقایسه با شیمی‌درمانی بدون تاکسان، باعث بهبود بقا و کاهش خطر بازگشت سرطان می‌شود؛
• در مقایسه با شیمی‌درمانی بدون تاکسان، احتمالا منجر به افزایش شانس بروز برخی از عوارض جانبی می‌شود. عوارض جانبی که بیشتر احتمال دارد به دلیل تجویز تاکسان‌ها رخ دهند، عبارت هستند از نوتروپنی تب‌دار (تعداد کم سلول‌های سفید خون همراه با تب) و نوروپاتی (آسیب به اعصاب).
• در مقایسه با شیمی‌درمانی بدون تاکسان، احتمالا تفاوت اندک یا عدم تفاوت را در کارکرد قلب ایجاد می‌کند؛ و
• در مقایسه با شیمی‌درمانی بدون تاکسان، احتمالا تفاوت اندک یا عدم تفاوت را در کیفیت زندگی زنان ایجاد می‌کند؛ و هفت مورد از 29 مطالعه اطلاعاتی را در مورد کیفیت زندگی زنان ارائه کردند.
اطلاعات بسیار کمی در مورد هزینه‌های اضافه کردن یک تاكسان به شیمی‌درمانی در دسترس است؛ فقط یک مطالعه، که در اروپا انجام شده بود، داده‌های هزینه-اثربخشی را گزارش کرد.
این مرور تا چه زمانی بهروزرسانی شده است؟
نویسندگان مرور برای یافتن مطالعاتی که تا جولای 2018 منتشر شده بودند، جست‌وجو کردند.
این مرور از مطالعات، از استفاده از رژیم‌های شیمی‌درمانی کمکی حاوی تاکسان، با بهبود در بقای کلی و بقای بدون بیماری برای زنان مبتلا به سرطان پستان اولیه قابل جراحی پشتیبانی می‌کند. زمانی که تجزیه‌وتحلیل‌ها موکدا به مقایسه رژیم حاوی تاکسان در برابر همان رژیم بدون تاکسان یا همان رژیم با داروی دیگری که جایگزین تاکسان شد، پرداختند، این منفعت همچنان ادامه داشت. شواهد اوليه نشان می‌دهند که تاکسان‌ها برای زنان مبتلا به بیماری غدد لنفاوی مثبت نسبت به افراد مبتلا به بیماری غدد لنفاوی منفی، اثربخش‌تر هستند. ناهمگونی قابل توجه موجود در سراسر مطالعات احتمالا نشان دهنده اثربخشی متفاوت پایه شیمی‌درمانی در رژیم‌های مقایسه کننده استفاده شده در این مطالعات است. این بهروزرسانی مرور، نتایجی را گزارش می‌دهد که سازگاری قابل ملاحظه‌ای با موارد موجود در مرور اولیه دارند، و بسیار بعید است که این مرور بهروزرسانی شود، زیرا کارآزمایی‌های جدید به ارزیابی درمان‌ها بر اساس بیولوژی دقیق‌تر سرطان پستان می‌پردازند.
شیمی‌درمانی کمکی باعث بهبود بقا در زنان قبل از یائسگی و پس از یائسگی مبتلا به سرطان پستان اولیه می‌شود. تاکسان‌ها (taxane) عوامل شیمی‌درمانی بسیار فعال هستند که در سرطان پستان متاستاتیک مورد استفاده قرار می‌گیرند. نویسندگان مرور نقش آنها را در سرطان پستان اولیه بررسی کردند. این مرور یک بهروزرسانی از مرور کاکرین است که برای اولین بار در سال 2007 منتشر شد.
بررسی اثرات رژیم‌های شیمی‌درمانی کمکی حاوی تاکسان برای درمان زنان مبتلا به سرطان پستان اولیه قابل جراحی.
برای این بهروزرسانی مرور، ما پایگاه ثبت تخصصی گروه سرطان پستان در کاکرین، MEDLINE؛ Embase؛ CENTRAL (شماره 6؛ 2018)، پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت، و ClinicalTrials.gov را در 16 جولای 2018، با استفاده از کلمات کلیدی مانند «سرطان پستان اولیه» و «تاکسان‌ها» جست‌وجو کردیم. ما فهرست منابع سایر مرورها و مقالات علمی مرتبط را غربالگری کرده، با نویسندگان کارآزمایی تماس گرفتیم و محدودیت‌های زبانی را اعمال نکردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده که به مقایسه رژیم‌های حاوی تاکسان در برابر رژیم‌های حاوی غیرتاکسان در زنان مبتلا به سرطان پستان قابل جراحی پرداخته بودند، وارد شدند. مطالعاتی که شامل زنان دریافت کننده شیمی‌درمانی نئوادجوانت بودند، از مرور خارج شدند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) و کیفیت شواهد را با استفاده از رویکرد GRADE ارزیابی کردند. نسبت‌های خطر (HRs) برای پیامدهای زمان تا رویداد (time-to-event) به دست آمد، و متاآنالیز با استفاده از مدل اثر ثابت انجام شد. معیار پیامد اولیه، بقای کلی (OS) بود؛ بقای بدون بیماری (DFS) یک معیار پیامد ثانویه بود. سمیت به صورت نسبت‌های شانس (ORs) نشان داده شد و داده‌های کیفیت زندگی (QoL)، در صورت ارائه، استخراج شدند.
این مرور شامل 29 مطالعه (27 متن کامل مقاله و 2 چکیده یا پایان‌نامه‌های آنلاین) بود. تجزیهوتحلیل به‌روز شده شامل 41911 زن تصادفی‌سازی شده و مرور اولیه شامل 21191 زن بود. رژیم‌های حاوی تاکسان، در مقایسه با شیمی‌درمانی بدون تاکسان، باعث بهبود OS (HR: 0.87؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.83 تا 0.92، شواهد با قطعیت بالا؛ 27 مطالعه؛ 39180 زن؛ 6501 مورد مرگ) و DFS (HR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.85 تا 0.92، شواهد با قطعیت بالا؛ 29 مطالعه؛ 41909 زن؛ 10271 عارضه گزارش شده) شدند. در طول مطالعات برای OS و DFS، ناهمگونی متوسط تا قابل توجهی (به ترتیب) وجود داشت.
زمانی که رژیم حاوی تاکسان با همان رژیم بدون تاکسان مقایسه شد، اثرات مفید تاکسان‌ها برای OS (HR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.77 تا 0.92؛ P < 0.001؛ 7 مطالعه؛ 10842 زن) و برای DFS (HR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.78 تا 0.90؛ P < 0.001؛ 7 مطالعه؛ 10842 زن) باقی ماند. هنگامی که یک رژیم حاوی تاکسان با همان رژیم با دارو یا داروهای دیگری که جایگزین تاکسان شده بودند، مقایسه شد، اثر مفیدی برای OS و DFS با رژیم حاوی تاکسان مشاهده شد (OS: HR: 0.80؛ 95% CI؛ 0.74 تا 0.86؛ P < 0.001؛ 13 مطالعه؛ 16196 زن؛ DFS: HR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.78 تا 0.88، P < 0.001؛ 14 مطالعه؛ 16823 زن). تجزیهوتحلیل زیرگروهی مقدماتی براساس وضعیت غدد لنفاوی نشان داد که سود بقا با رژیم‌های حاوی تاکسان در مطالعاتی دیده شد که شامل زنانی با بیماری غدد لنفاوی مثبت به‌تنهایی بودند (HR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.78 تا 0.88، P < 0.001؛ 17 مطالعه؛ 22055 زن)، اما در مطالعاتی که زنان با و بدون متاستازهای غدد لنفاوی یا بدون متاستازهای غدد لنفاوی حضور داشتند، منفعت کمتری دیده شد. رژیم‌های حاوی تاکسان همچنین باعث بهبود DFS در زنان مبتلا به بیماری غدد لنفاوی مثبت شد (HR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.80 تا 0.88؛ P < 0.001؛ 17 مطالعه؛ 22055 زن)، هرچند منفعت آن در مطالعاتی که شامل زنان با و بدون بیماری غدد لنفاوی مثبت بودند، مرزی بود (HR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.02؛ 9 مطالعه؛ 12998 زن) و این منفعت در مطالعاتی که شامل زنان مبتلا به بیماری غدد لنفاوی منفی بودند، دیده نشد (HR: 0.99؛ 95% CI؛ 0.86 تا 1.14؛ 3 مطالعه؛ 6856 زن).
تاکسان‌ها احتمالا منجر به افزایش اندکی در خطر نوتروپنی تب‌دار (نسبت شانس (OR): 1.55؛ 95% CI؛ 0.96 تا 2.49؛ شواهد با قطعیت متوسط؛ 24 مطالعه؛ 33763 زن) شده و احتمالا منجر به افزایش زیادی در نوروپاتی درجه 3/4 می‌شوند (OR: 6.89؛ 95% CI؛ 3.23 تا 14.71؛ P < 0.001؛ شواهد با قطعیت متوسط؛ 22 مطالعه؛ 31033 زن). تاکسان‌ها در مقایسه با رژیم‌های بدون تاکسان، احتمالا منجر به تفاوت اندک یا عدم تفاوت در کاردیوتوکسیسیتی می‌شوند (OR: 0.87؛ 95% CI؛ 0.56 تا 1.33؛ P < 0.001؛ شواهد با قطعیت متوسط؛ 23 مطالعه؛ 32894 زن). هفت مطالعه شواهدی را با کیفیت پایین برای QoL گزارش کردند؛ به‌طور کلی، تاکسان‌ها ممکن است در مقایسه با شیمی‌درمانی بدون تاکسان در طول دوره پیگیری، تفاوت اندک یا عدم تفاوت را در کیفیت زندگی ایجاد کنند؛ با این حال، طول دوره پیگیری در سراسر مطالعات متفاوت بود. فقط یک مطالعه، که در اروپا انجام شد، داده‌های هزینه-اثربخشی را ارائه کرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.