درمان ارتودنسی شامل استفاده از وسایل ثابت یا قابل حمل (بریس‌های دندان) برای اصلاح موقعیت دندان است. مشخص شده که کیفیت نتیجه درمان به دست آمده با وسایل ثابت بسیار بهتر از وسایل قابل حمل است. بنابراین، بیشتر ارتودنتیست‌ها برای درمان به وسایل ثابت علاقه نشان می‌دهند. موفقیت یک دستگاه ارتودنسی ثابت، به اتصالات فلزی (براکت‌ها و باندها) که به شکلی ایمن به دندان متصل می‌شوند بستگی دارد؛ به طوری که در طول درمان شل نشوند. براکت‌ها معمولا به جلو و کنار دندان‌ها متصل می‌شوند، در حالی که باندها (حلقه‌های فلزی که دور دندان را در برمی‌گیرند) معمولا بیشتر روی دندان‎های عقب (مولر) استفاده می‌شوند. چسب‌هایی برای اتصال باندها به دندان در دسترس هستند، این موضوع مهم است که بدانیم کدام گروه از چسب‌ها به لحاظ چسبندگی و کاستن یا پیشگیری از پوسیدگی دندان در طول دوره درمان، از همه مطمئن‌تر هستند.