بیماران مبتلا به پریتونیت که منشا آن از روده باشد، اغلب نیاز به جراحی دارند. آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان عفونت پایدار و پیشگیری از عوارض پس از جراحی مفید هستند.
این مرور نتوانست توصیه‌های خاصی را برای یک رژیم درمانی آنتی‌بیوتیکی به عنوان درمان خط اول پریتونیت ثانویه در بزرگسالان بیابد، زیرا همه آنها اثربخشی مبهم را نشان دادند. عوامل دیگری مانند دستورالعمل‌ها و ترجیحات منطقه‌ای، سهولت در تجویز، هزینه‌ها و در دسترس بودن دارو باید در تصمیم‌گیری پیرامون رژیم آنتی‌بیوتیکی انتخابی در نظر گرفته شوند. انجام کارآزمایی‌های بزرگتری مورد نیاز است، و کارآزمایی‌های آتی باید تلاش کنند تا بیماران را طبقه‌بندی کرده و آنالیز قصد درمان (intention-to-treat) را انجام دهند تا اعتبار بیرونی (external validity) بهتری داشته باشند.
هیچ توصیه خاصی را برای درمان خط اول پریتونیت ثانویه در بزرگسالان با آنتی‌بیوتیک نمی‌توان ارائه داد، زیرا همه رژیم‌های درمانی اثربخشی مبهمی را نشان دادند. عوامل دیگری مانند دستورالعمل‌ها و ترجیحات منطقه‌ای، سهولت در تجویز، هزینه‌ها و در دسترس بودن دارو باید در تصمیم‌گیری پیرامون رژیم آنتی‌بیوتیکی انتخابی در نظر گرفته شوند. کارآزمایی‌های آینده باید سعی کنند بیماران را طبقه‌بندی کرده و آنالیز قصد درمان (intention-to-treat) را انجام دهند تا اعتبار بیرونی (external validity) بهتری را فراهم کنند.
پریتونیت ثانویه (secondary peritonitis) با نرخ مرگ‌ومیر بالایی همراه است و در صورت عدم درمان موفقیت‌آمیز، منجر به ایجاد آبسه، سپسیس شدید و نارسایی چندعضوی می‌شود. کنترل منبع عفونت و آنتی‌بیوتیک‌های کمکی اصلی‌ترین درمان آن را تشکیل می‌دهند. با این حال، هیچ شواهد قطعی نشان نمی‌دهد که کدام رژیم آنتی‌بیوتیکی بهتر از هر رژیم دیگری است، در عین حال که سمیّت کمتری داشته باشد.
بررسی اثربخشی و عوارض جانبی رژیم‌های مختلف آنتی‌بیوتیکی در درمان عفونت‌های داخل شکمی در بزرگسالان. پیامدها به دو دسته اولیه (موفقیت بالینی و اثربخشی در کاهش مرگ‌ومیر) و ثانویه (موفقیت درمان از نظر میکروبیولوژیکی، پیشگیری از عفونت زخم، آبسه داخل شکمی، سپسیس بالینی، عفونت دوردست، اضافه شدن یک عفونت دیگر، عوارض جانبی، طول مدت درمان مورد نیاز، اثربخشی در کاهش بستری شدن در بیمارستان، و کاهش درجه حرارت بدن) تقسیم شدند.
پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین، شماره 4، 2004)، MEDLINE (از 1966 تا نوامبر 2004)، EMBASE (از 1980 تا نوامبر 2004) و پایگاه ثبت تخصصی گروه سرطان کولورکتال در کاکرین SR-LOCO را جست‌وجو کردیم.
کتاب‌شناختی‌های (bibliography) مطالعات شناسایی‌شده برای یافتن کارآزمایی‌های مرتبط بیشتر غربالگری شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای انتخاب شدند که رژیم‌های مختلف آنتی‌بیوتیکی را در درمان پریتونیت ثانویه در بزرگسالان مقایسه کردند. کارآزمایی‌هایی که پریتونیت ناشی از بیماری‌های زنان یا ناشی از تروما را گزارش کردند، از این مرور حذف شدند. موارد ابهام در مورد مناسب بودن کارآزمایی‌ها میان تیم مرور، مورد بحث قرار گرفتند.
دو داور به‌طور مستقل از هم، کیفیت کارآزمایی‌ها را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند. گردآوری داده‌ها با استفاده از فرم جمع‌آوری داده‌ها استاندارد شد تا از همگونی روش‌های جمع‌آوری بین داوران اطمینان حاصل شود. آنالیزهای آماری با استفاده از مدل اثرات تصادفی (random effects) انجام شده و نتایج در قالب خطر نسبی (RR) برای پیامدهای دو حالتی (dichotomous outcome) یا تفاوت میانگین (MD) برای دادههای پیوسته (continuous data) با 95% فواصل اطمینان (CI) بیان شدند.
چهل مطالعه با 5094 بیمار معیارهای ورود را داشتند. شانزده رژیم مختلف آنتی‌بیوتیکی مشابه گزارش شدند. همه آنتی‌بیوتیک‌ها از نظر موفقیت بالینی، مشابه بودند. مرگ‌ومیر میان رژیم‌های درمانی تفاوتی نداشت. علی‌رغم پتانسیل بالای سمیّت رژیم‌های درمانی حاوی آمینوگلیکوزیدها، این موضوع در این مرور نشان داده نشد. دلیل این امر می‌تواند سوگیری (bias) ذاتی کارآزمایی‌های بالینی در قالب انتخاب بیمار و سخت‌گیری در نظارت بر سطوح دارو باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.