بتابلاکرهای غیرانتخابی به عنوان درمان خط اول برای پیشگیری اولیه در بیماران مبتلا به واریسهای مری با خطر متوسط تا بالا استفاده می‌شوند. با این حال، تاثیر بتابلاکرهای غیرانتخابی بر مرگ‌ومیر مورد بحث است و بسیاری از بیماران دچار عوارض جانبی می‌شوند. این مرور شامل 19 کارآزمایی تصادفی‌سازی شده در مورد لیگاسیون با باند در مقایسه با بتابلاکرها برای بیماران مبتلا به واریسهای مری با خطر بالا و بدون سابقه خونریزی است. کنترل سوگیری در اکثر کارآزمایی‌ها نامشخص بود. هیچ تفاوتی در مرگ‌ومیر میان بیماران تصادفی‌سازی شده برای لیگاسیون با باند در مقایسه با بتابلاکرها وجود نداشت. کارآزمایی‌هایی با کنترل سوگیری (bias) کافی بر اساس ارزیابی روش‌های تصادفی‌سازی، هیچ تفاوتی را در نرخ خونریزی پیدا نکردند. کارآزمایی‌های با روش‌های تصادفی‌سازی نامشخص نشان دادند که لیگاسیون با باند خونریزی را کاهش داد. تاثیر لیگاسیون با باند با طول دوره پیگیری و وضعیت انتشار کارآزمایی‌ها مرتبط بود. نتایج کارآزمایی‌هایی با کمتر از 20 ماه پیگیری، تاثیر بهتری را از لیگاسیون با باند نسبت به کارآزمایی‌هایی با دوره پیگیری طولانی‌تر نشان داد. کارآزمایی‌های منتشرشده به شکل خلاصه مقاله نسبت به کارآزمایی‌های منتشرشده به صورت مقالات کامل، در رابطه با تاثیر لیگاسیون با باند، نتایج مثبت‌تری داشتند. شواهد ترکیبی نشان می‌دهد که لیگاسیون با باند و بتابلاکرها ممکن است به عنوان پروفیلاکسی اولیه در واریسهای مری در بیماران بزرگسال مورد استفاده قرار گیرند. اما همچنان شواهد بیشتری از کارآزمایی‌هایی با کنترل کافی سوگیری و دوره پیگیری کافی برای تعیین تاثیرات طولانی‌مدت، مورد نیاز است.
این مرور تاثیر مفیدی را از لیگاسیون با باند بر پیشگیری اولیه از خونریزی دستگاه گوارش فوقانی در بیماران مبتلا به واریسهای مری نشان داد. تاثیر آن بر خونریزی، مورتالیتی را کاهش نداد. برای تعیین اینکه نتایج ما نشان‌دهنده این مطلب است که بتابلاکرهای غیرانتخابی تاثیرات مفید دیگری جز بر خونریزی دارند یا خیر، شواهد بیشتری مورد نیاز است.
بتابلاکرهای غیرانتخابی به عنوان درمان خط اول برای پیشگیری اولیه در بیماران مبتلا به واریسهای مری با خطر متوسط تا بالا استفاده می‌شوند. تاثیر بتابلاکرهای غیرانتخابی بر مورتالیتی مورد بحث است و بسیاری از بیماران دچار عوارض جانبی می‌شوند. کارآزمایی‌ها در مورد لیگاسیون با باند (banding ligation) در مقایسه با بتابلاکرهای غیرانتخابی برای بیماران مبتلا به واریسهای مری و بدون سابقه خونریزی به نتایج مبهم رسیده‌اند.
مقایسه مزایا و مضرات لیگاسیون با باند در مقایسه با بتابلاکرهای غیرانتخابی به عنوان پیشگیری اولیه در بیماران بزرگسال مبتلا به واریسهای مری، تایید شده از طریق آندوسکوپی که هرگز خونریزی نکرده‌‌اند، صرف نظر از بیماری زمینه‌ای کبدی (سیروز یا علت دیگر).
در فوریه 2012، جست‌وجوهای الکترونیکی (پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده گروه هپاتوبیلیاری در کاکرین، کتابخانه کاکرین ، MEDLINE؛ EMBASE، و Science Citation Index Expanded) و جست‌وجوهای دستی (از جمله بررسی فهرست منابع در مقالات مرتبط و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها) انجام شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده بدون در نظر گرفتن وضعیت انتشار، کورسازی (blinding)، و زبان وارد شدند.
نویسندگان مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کردند. پیامد اولیه، مورتالیتی به هر علتی (all-cause mortality) بود. متاآنالیزهای اثرات تصادفی (random-effect) و مدل اثر ثابت (fixed-effect model) قصد درمان (intention-to-treat) انجام شدند. نتایج به صورت خطر نسبی (RR) و 95% فاصله اطمینان (CI) با مقادیر آماره I 2 به عنوان معیاری از ناهمگونی بین کارآزمایی (intertrial heterogeneity) ارایه شدند. آنالیزهای زیرگروه، حساسیت (sensitivity)، رگرسیون، و آنالیزهای مرحلهای کارآزمایی (Trial Sequential Analyses) برای ارزیابی استحکام نتایج کلی، خطرات سوگیری (bias)، منابع ناهمگونی بین کارآزمایی، و خطر خطاهای تصادفی (random errors) انجام شدند.
نوزده کارآزمایی تصادفی‌سازی شده در مورد لیگاسیون با باند در مقایسه با بتابلاکرهای غیرانتخابی برای پیشگیری اولیه در واریسهای مری وارد شدند. بیشتر کارآزمایی‌ها مشخص کردند که فقط بیماران مبتلا به واریسهای مری بزرگ یا با خطر بالا وارد مطالعه شدند. کنترل سوگیری در اکثر کارآزمایی‌ها نامشخص بود. در مجموع، 176 از 731 (24%) بیماری که به صورت تصادفی به لیگاسیون با باند و 177 از 773 (23%) بیماری که به صورت تصادفی به بتابلاکرهای غیرانتخابی تخصیص یافتند، فوت کردند. این تفاوت در یک متاآنالیز اثرات تصادفی، از نظر آماری معنی‌دار نبود (RR: 1.09؛ 95% CI؛ 0.92 تا 1.30؛ I 2 = 0%). هیچ شواهدی مبنی بر سوگیری یا تاثیرات مطالعه کوچک در آنالیز رگرسیون وجود نداشت (Egger's test P = 0.997). آنالیز مرحلهای کارآزمایی نشان داد که تخمین نسبت خطر (relative risk) در کارآزمایی با سوگیری پائین و تعدیل‌شده برای ناهمگونی، به اندازه اطلاعات 3211 بیمار نیاز داشت، که هیچ یک از مداخلات برتری را نشان ندادند، و به حدود عدم تاثیر نرسیده‌اند. وقتی همه کارآزمایی‌ها گنجانده شدند، لیگاسیون با باند در مقایسه با بتابلاکرهای غیرانتخابی، خونریزی دستگاه گوارش فوقانی و خونریزی از واریس‌ها را کاهش داد (به ترتیب؛ RR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.52 تا 0.91؛ I 2 = 19% و RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.46 تا 0.98؛ I 2 = 31%). تاثیر سودمندی لیگاسیون با باند بر خونریزی در آنالیزهای زیرگروه کارآزمایی‌هایی با تصادفی‌سازی کافی یا مقالات کامل تایید نشد. مورتالیتی مرتبط با خونریزی در دو بازوی مداخله تفاوتی نداشت (29/567 (5.1%) در مقایسه با 37/585 (6.3%)؛ RR: 0.85؛ 95% CI؛ 0.53 تا 1.39؛ I 2 = 0%). هر دو مداخله با عوارض جانبی همراه بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.