روش‌های پیشگیری از بارداری که می‌توانند تزریق شوند، ممکن است حاوی دو هورمون، یک پروژسترون و یک استروژن، باشند. این داروهای ضدبارداری ترکیبی تزریقی (CIC) در پیشگیری از بارداری موثر هستند و زمانی که زنی می‌خواهد باردار شود، می‌توان مصرف آنها را متوقف کرد. این مرور به بررسی این موضوع پرداخت که CICها در پیشگیری از بارداری چه کارآیی دارند و الگوهای خونریزی و دیگر عوارض جانبی احتمالی را ارزیابی کرد. ما همچنین بررسی کردیم که زنان استفاده از آنها را زود متوقف کردند و اینکه از آنها رضایت داشتند یا خیر.
در ژانویه و فوریه 2013، جست‌وجوهای رایانه‌ای را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفیسازی شده از داروهای ضدبارداری ترکیبی تزریقی انجام دادیم. ما مطالعاتی را وارد کردیم که یک CIC را با روش دیگر کنترل بارداری مقایسه کردند. روش دیگر می‌توانست یک ضدبارداری تزریقی دیگر باشد، چه ترکیبی و چه فقط دارای پروژسترون. CIC همچنین می‌توانست با روش هورمونی دیگری (مانند قرص) یا با کاندوم، دیافراگم یا دارونما (placebo) (یا «ساختگی») مقایسه شده باشد.
ما 12 کارآزمایی را پیدا کردیم که چهار نوع CIC را مورد مطالعه قرار دادند. روش‌های ترکیبی نیاز به تزریق ماهانه داشتند. چهار کارآزمایی یک CIC را با «depo» مقایسه کردند که فقط حاوی پروژسترون هستند. تزریق «دپو» باید هر سه ماه یک‌بار انجام شود. پنج کارآزمایی یک CIC را با یک تزریق ترکیبی متفاوت مقایسه کردند. سه کارآزمایی، یک داروی ترکیبی تزریقی را با دوز متفاوتی از همان هورمون‌ها، با یک تزریقی فقط حاوی پروژسترون، یا با یک دستگاه داخل رحمی (IUD) مقایسه کردند.
تعداد بیشتری از زنانی که از داروهای ترکیبی تزریقی استفاده کردند، نسبت به زنانی که از داروهای تزریقی فقط حاوی پروژسترون مانند «دپو» استفاده کردند، خونریزی طبیعی داشتند. همچنین، تعداد کمتری از زنانی که از CIC استفاده کردند، در مقایسه با داروهای تزریقی فقط حاوی پروژسترون، به دلیل خونریزی از آنها استفاده نکردند. با این حال، مصرف‌کنندگان داروهای ترکیبی تزریقی احتمال بیشتری داشت که استفاده از آنها را به‌طور کلی متوقف کنند و به دلایل پزشکی دیگر آنها را کنار بگذارند. عوامل زیادی می‌توانند بر ادامه استفاده از روش ضدبارداری تاثیر بگذارند، از جمله اینکه زنان از آن رضایت داشتند یا خیر.
در حالی که نرخ‌های قطع مصرف را می‌توان به عنوان معیاری برای قابلیت پذیرش روش در نظر گرفت، یافته‌ها باید با احتیاط تفسیر شوند زیرا قطع مصرف به عوامل بسیاری بستگی دارد. تحقیقات آینده باید به سمت بهبود قابلیت پذیرش داروهای ضدبارداری ترکیبی تزریقی، مانند ارایه تزریق در مکان‌هایی راحت‌تر از کلینیک‌ها، استفاده از روش‌هایی برای انجام تزریقات توسط خود زنان، و مشاوره در مورد تغییرات احتمالی الگوی خونریزی، هدایت شوند.
داروهای ضدبارداری ترکیبی تزریقی (combination injectable contraceptives; CIC) یک روش بسیار موثر و قابل بازگشت را برای پیشگیری از بارداری ارایه می‌کنند و نیازی به تجویز روزانه یا استفاده در زمان مقاربت ندارند. اگرچه آنها در بسیاری از کشورها استفاده می‌شوند، قابلیت پذیرش آنها می‌تواند با ویژگی‌های روش، مانند نیاز به تزریق ماهانه یا تغییر الگوی خونریزی محدود شود.
ارزیابی اثربخشی پیشگیری از بارداری، الگوهای خونریزی، قطع مصرف، ترجیحات کاربر، و عوارض جانبی CICها.
در ژانویه و فوریه 2013، برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفیسازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) از داروهای ضدبارداری ترکیبی تزریقی، جست‌وجو کردیم. بانک‌های اطلاعاتی شامل MEDLINE؛ POPLINE؛ CENTRAL؛ EMBASE و LILACS هستند. برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام، در ClinicalTrials.gov و ICTRP جست‌وجو کردیم. جست‌وجوهای قبلی همچنین شامل AIM و IMEMR بودند. برای مرور اولیه، منابع فهرست‌شده در مقالات مروری و گزارش‌های کارآزمایی‌های واجد شرایط را نیز ارزیابی کردیم.
RCTها در صورتی واجد شرایط بودند که یک داروی ضدبارداری ترکیبی تزریقی را با هر روش ضدبارداری دیگر (مثلا یک CIC دوم، داروی ضدبارداری تزریقی فقط حاوی پروژسترون، یک ضدبارداری هورمونی دیگر یا یک روش ایجاد مانع) یا یک دارونما (placebo) مقایسه کردند. این مرور را به CICهای عرضه شده در بازار محدود کردیم.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم داده‌هایی را در مورد اثربخشی پیشگیری از بارداری، الگوهای خونریزی، ادامه مصرف، و عوارض جانبی استخراج کردند. برای پیامدهای دو حالتی (dichotomous) نسبت شانس پتو (Peto OR) و برای پیامدهای پیوسته (continuous) تفاوت میانگین (MD) را با 95% فواصل اطمینان (CIs) محاسبه کردیم. برآوردهای آنالیز بقا (survival) برای توقف استفاده از روش، در صورت وجود، ارایه شدند.
دوازده کارآزمایی معیارهای ورود به این مرور را داشتند. داروهای ضدبارداری ترکیبی تزریقی شامل مدروکسی‌پروژسترون استات دپو (depot medroxyprogesterone acetate; DMPA) با دوز 25 میلی‌گرم به همراه استرادیول سیپیونات (estradiol cypionate) (E 2 C) با دوز 5 میلی‌گرم و همچنین نوراتیسترون انانتات (norethisterone enanthate; NET-EN) با دوز 50 میلی‌گرم به همراه استرادیول والرات (estradiol valerate) (E 2 V) با دوز 5 میلی‌گرم هستند. این داروهای ضدبارداری باعث کاهش نرخ توقف زودهنگام مطالعه به دلیل آمنوره یا دیگر مشکلات خونریزی نسبت به داروهای ضدبارداری فقط حاوی پروژسترون شدند. با این حال، باعث نرخ بالای توقف کلی مصرف و توقف مصرف آن به دلایل پزشکی دیگر شد. نتایج به دست آمده، قابلیت پذیرش CIC را در یک مطالعه و فقط پروژسترون را در مطالعه دیگر نشان داد.
مطالعاتی که دو CIC را با هم مقایسه کردند، نشان دادند که NET-EN با دوز 50 میلی‌گرم به اضافه E 2 V با دوز 5 میلی‌گرم منجر به توقف کلی مصرف کمتر و توقف مصرف کمتر به دلیل آمنوره یا خونریزی طولانی‌مدت نسبت به DMPA با دوز 25 میلی‌گرم به اضافه E 2 C با دوز 5 میلی‌گرم شد. با این حال، این تفاوت‌ها در همه کارآزمایی‌ها شناسایی نشدند. گروه NET-EN به علاوه E 2 V خونریزی منظم‌تر و دوره‌های کمتر خونریزی طولانی‌تر نسبت به گروه DMPA به علاوه E 2 C داشتند. گروه‌ها در نرخ آمنوره تفاوتی با هم نداشتند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.