مقایسه سیستم‌های باز و بسته نشان می‌دهد که آنها از نظر بی‌خطری (safety) و کارایی نتایج مشابهی دارند.
ترشحات نای در بیماران تحت ونتیلاسیون مکانیکی با استفاده از کاتتر از طریق لوله داخل تراشه خارج می‌شوند. کاتتر ساکشن را می‌توان با جدا کردن بیمار از ونتیلاتور (سیستم باز ساکشن) یا با وارد کردن کاتتر به مدار ونتیلاتوری (سیستم بسته ساکشن) وارد کرد. اگرچه متون علمی چندین مزیت را برای سیستم بسته ساکشن گزارش می‌کنند، این مرور تفاوت‌هایی را بین این دو سیستم در پیامدهای اصلی مورد مطالعه نشان نداد. این پیامدها عبارت بودند از پنومونی و مورتالیتی مرتبط با ونتیلاتور. این مرور کارآزمایی‌های کمی را با کیفیت بالای روش‌شناسی شناسایی کرد. تحقیقات آینده باید از کیفیت بالاتری برخوردار باشند، مسائل مربوط به وضعیت بیمار و تکنیک را روشن کنند، و پیامدهای مربوط به پرستار را ارائه دهند.
نتایج حاصل از 16 کارآزمایی نشان داد که انجام ساکشن تراشه با سیستم‌های بسته یا باز تاثیری بر خطر پنومونی یا مورتالیتی مرتبط با ونتیلاتور نداشت. انجام مطالعات بیشتری با کیفیت بالای روش‌شناسی مورد نیاز است، به‌ویژه برای روشن شدن مزایا و خطرات سیستم بسته ساکشن برای حالت‌های مختلف ونتیلاسیون و در انواع مختلف بیماران.
پنومونی مرتبط با ونتیلاتور یک عارضه شایع در بیماران تحت ونتیلاسیون است. ساکشن داخل-تراشه روشی است که ممکن است یک عامل خطر برای بروز پنومونی مرتبط با ونتیلاتور باشد. این پروسیجر را می‌توان با سیستم باز یا با سیستم بسته انجام داد. با توجه به مزایای پیشنهادی که برای سیستم بسته گزارش شده، انجام یک مرور سیستماتیک برای مقایسه هر دو تکنیک ضروری بود.
مقایسه سیستم بسته ساکشن تراشه و سیستم باز ساکشن تراشه در بزرگسالان دریافت‌کننده ونتیلاسیون مکانیکی به مدت بیش از 24 ساعت.
CENTRAL (کتابخانه کاکرین، 2006، شماره 1) MEDLINE؛ CINAHL؛ EMBASE و LILACS را از زمان آغاز به کار تا جولای 2006 جست‌وجو کردیم. کتاب‌شناختی‌های (bibliography) مطالعات شناسایی‌شده مرتبط را به صورت دستی جست‌وجو کرده، و با نویسندگان و تولیدکنندگان تماس گرفتیم.
این مرور شامل کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای بود که سیستم‌های بسته و باز ساکشن تراشه را در بیماران بزرگسالی مقایسه کردند که بیش از 24 ساعت تحت ونتیلاسیون بودند.
کارآزمایی‌های مرتبط را متناسب با معیارهای انتخاب گنجاندیم. کیفیت روش‌شناسی (methodology) را با استفاده از روش تصادفی‌سازی، پنهان‌سازی تخصیص، کورسازی ارزیابی پیامد و کامل بودن دوره پیگیری ارزیابی کردیم. معیارهای تاثیر مداخله مورد استفاده برای آنالیز تجمعی عبارت بودند از نسبت خطر (relative risk) برای داده‌های دو-حالتی و تفاوت میانگین وزن‌دهی شده (WMD) برای داده‌های پیوسته. ناهمگونی را پیش از انجام متاآنالیز ارزیابی کردیم.
از 51 منبع بالقوه واجد شرایط، این مرور شامل 16 کارآزمایی (1684 بیمار) بود که بسیاری از آنها دارای ضعف روش‌شناسی بودند. دو سیستم ساکشن تراشه هیچ تفاوتی را در خطر پنومونی مرتبط با ونتیلاتور (11 کارآزمایی؛ RR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.70 تا 1.12)، مورتالیتی (پنج کارآزمایی؛ RR: 1.02؛ 95% CI؛ 0.84 تا 1.23) یا طول مدت بستری در واحدهای مراقبت ویژه (دو کارآزمایی؛ WMD: 0.44؛ 95% CI؛ 0.92- تا 1.80) نشان ندادند. سیستم بسته ساکشن تراشه نرخ کلونیزاسیون باکتریایی بالاتری را تولید کرد (پنج کارآزمایی؛ RR: 1.49؛ 95% CI؛ 1.09 تا 2.03).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.