تاثیر نسبتا کم مسدودکننده‌های آلفا در کاهش فشار خون

گروهی از داروها به نام مسدودکننده‌های آلفا (alpha blockers) گاهی برای درمان فشار خون بالا استفاده می‌شوند. این دسته شامل داروهایی مانند دوکسازوسین (doxazosin) (نام تجاری: Cardura)، پرازوسین (prazosin) (نام تجاری: Minipress) و ترازوسین (terazosin) (نام تجاری: Hytrin)، هستند. در این مرور، این سوال را مطرح کردیم که این کلاس از داروها تا چه حد فشار خون را کاهش می‌دهند و اینکه تفاوتی میان داروهای مجزا درون این کلاس دارویی وجود دارد یا خیر. برای یافتن تمام کارآزمایی‌هایی که این سوال را ارزیابی کردند، به جست‌وجو در متون علمی موجود پرداختیم. ما فقط 10 کارآزمایی‌ را پیدا کردیم که توانایی کاهش فشار خون 4 مسدودکننده آلفا مختلف را در 1175 شرکت‌کننده بررسی کردند. تاثیر داروها برای کاهش فشار خون نسبتا کم ​​بود. کاهش 8 نقطه‌ای در عدد بالایی فشار خون که نشان‌دهنده فشار سیستولیک است و کاهش 5 نقطه‌ای در عدد پائینی که نشان‌دهنده فشار دیاستولیک است، قابل ذکر بود. به نظر می‌رسد هیچ یک از داروهای مسدودکننده آلفا از نظر توانایی کاهش فشار خون بهتر یا بدتر از موارد دیگر نباشد. با توجه به گزارش ناقص از تعداد شرکت‌کنندگانی که به دلیل واکنش‌های نامطلوب دارویی از حضور در کارآزمایی‌ها انصراف داده‌اند، همچنین مدت کوتاه این کارآزمایی‌ها، این مرور نمی‌تواند تخمینی را از آسیب‌های مرتبط با این دسته از داروها ارایه دهد.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

بر اساس تعداد محدودی از RCTهای منتشرشده، تاثیر مسدودکننده‌های آلفا در کاهش BP نسبتا کم است؛ تخمین میزان کاهش BP برابر با 5-/8- میلی‌متر جیوه احتمالا بیش از حد واقعی است. هیچ تفاوت بالینی معنی‌داری میان مسدودکننده‌های مختلف آلفا برای کاهش BP وجود ندارد. به دلیل دوره کوتاه‌مدت کارآزمایی‌ها و نبود گزارش از عوارض جانبی در بسیاری از کارآزمایی‌ها، این مرور تخمین خوبی را از بروز آسیب‌های مرتبط با مسدودکننده‌های آلفا ارایه نداد.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

عوامل مسدودکننده‌ آلفا (alpha blockers) گاهی برای درمان هیپرتانسیون تجویز می‌شوند، بنابراین تعیین و مقایسه تاثیرات آنها بر فشار خون (BP)، ضربان قلب و قطع درمان به دلیل عوارض جانبی (withdrawals due to adverse effects; WDAE) مهم است.

اهداف: 

کمّی‌سازی اثربخشی وابسته به دوز عوامل مسدودکننده‌ آلفا در کاهش BP سیستولیک و/یا دیاستولیک در مقابل دارونما (placebo) در درمان هیپرتانسیون اولیه.

روش‌های جست‌وجو: 

برای به‌روز کردن این مرور، CENTRAL (کتابخانه کاکرین 2012، شماره 4)، MEDLINE (1946 تا می 2012)، EMBASE (1980 تا می 2012) و فهرست منابع مقالات را جست‌وجو کردیم.

معیارهای انتخاب: 

کارآزمایی‌های دوسو کور (double-blind)، تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده که اثربخشی تک درمانی (monotherapy) عوامل مسدودکننده‌ آلفا را با دوز ثابت در کاهش BP در مقایسه با دارونما به مدت 3 تا 12 هفته در بیماران مبتلا به هیپرتانسیون اولیه ارزیابی کردند.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

دو نویسنده به‌طور مستقل از هم خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند. برای دستیابی به اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفته شد. اطلاعات WDAE از کارآزمایی‌ها گردآوری شدند.

نتایج اصلی: 

فقط 10 کارآزمایی اثربخشی وابسته به دوز 4 عامل مختلف مسدودکننده‌ آلفا را در کاهش BP در 1175 شرکت‌کننده با BP پایه 155/101 میلی‌متر جیوه ارزیابی کردند. داده‌ها نشان نمی‌دهند که کدام عامل مسدودکننده آلفا در کاهش BP بهتر است یا بدتر. بهترین تخمین اما غیر رضایت‌بخش از اثربخشی عوامل مسدودکننده آلفا در کاهش BP معادل 5-/8- میلی‌متر جیوه است.

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information