اختلالات طیف اوتیسم (autism spectrum disorders; ASD) با مشکلاتی در تعاملات اجتماعی و ارتباطی، هم‌چنین رفتارهای تکراری و فعالیت‌ها و علایق محدود، مشخص می‌شوند. مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (selective serotonin reuptake inhibitors; SSRIs) دسته‌ای از داروهای ضدافسردگی هستند که گاهی برای کاهش اضطراب یا رفتارهای وسواسی-جبری تجویز می‌شوند. ما تعداد نه کارآزمایی را پیدا کردیم که شامل 320 نفر بوده و چهار نوع SSRI را ارزیابی کردند: فلوکستین (fluoxetine)، فلووکسامین (fluvoxamine)، فن‌فلورامین (fenfluramine) و سیتالوپرام (citalopram). پنج مطالعه فقط کودکان و چهار مطالعه فقط بزرگسالان را وارد کردند. در یک کارآزمایی 149 کودک شرکت کردند، اما کارآزمایی‌های دیگر بسیار کوچکتر بودند. هیچ کارآزمایی‌ای را پیدا نکردیم که تاثیرات مصرف سرترالین (sertraline)، پاروکستین (paroxetine) یا اس‌سیتالوپرام (escitalopram) را ارزیابی کرده باشد. هیچ شواهدی برای تایید استفاده از SSRIها در درمان اوتیسم در کودکان وجود ندارد. شواهد محدودی به دست آمد که هنوز به اندازه کافی قوی نیستند تا اثربخشی SSRIها را در بزرگسالان مبتلا به اوتیسم نشان دهند. درمان با یک SSRI، ممکن است منجر به بروز عوارض جانبی شود. تصمیم‌گیری در مورد استفاده از SSRIها برای مدیریت اندیکاسیون‌های بالینی اثبات‌شده‌ای که ممکن است با اوتیسم همراه باشند، مانند اختلال وسواسی-جبری و افسردگی در بزرگسالان یا کودکان، و اضطراب در بزرگسالان، باید به‌صورت موردی اتخاذ شود.
هیچ شواهدی مبنی بر تاثیر SSRIها بر کودکان وجود ندارد، و شواهدی از آسیب‌های ناشی از آنها دیده می‌شود. شواهد محدودی از اثربخشی SSRIها در بزرگسالان وجود دارد که از مطالعات کوچکی به‌دست آمده‌اند که در آنها خطر سوگیری نامشخص است.
اختلالات طیف اوتیسم (autism spectrum disorders; ASD) با ناهنجاری‌هایی در تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی، هم‌چنین رفتارهای کلیشه‌ای و فعالیت‌ها و علایق محدود، مشخص می‌شوند. مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (selective serotonin reuptake inhibitors; SSRIs) برای درمان بیماری‌هایی که اغلب با ASD همراه هستند، مانند افسردگی، اضطراب و رفتارهای وسواسی-جبری (obsessive-compulsive behaviours)، تجویز می‌شوند.
تعیین اینکه درمان با یک SSRI:
1. ویژگی‌های اصلی اوتیسم (تعامل اجتماعی، ارتباطات و مشکلات رفتاری) را بهبود می‌بخشد؛
2. دیگر جنبه‌های غیراصلی رفتار یا عملکرد را مانند رفتارهای خودآزاری (self-injurious behaviour) بهبود می‌بخشد؛
3. کیفیت زندگی بزرگسالان یا کودکان و مراقبین آنها را بهبود می‌بخشد؛
4. تاثیرات کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت بر پیامد دارد؛
5. باعث آسیب می‌شود.
بانک‌های اطلاعاتی زیر را تا مارچ 2013 جست‌وجو کردیم: CENTRAL؛ Ovid MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ PsycINFO؛ ERIC و Sociological Abstracts. هم‌چنین ClinicalTrials.gov و پلتفرم ثبت کارآزمایی‌های بالینی بین‌المللی (ICTRP) را جست‌وجو کردیم. این جست‌وجوها با جست‌وجوی انجام‌شده در فهرست منابع و تماس با متخصصان شناخته‌شده در این زمینه تکمیل شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) در مورد تجویز هر دوزی از SSRI خوراکی در مقایسه با دارونما (placebo) در افراد مبتلا به ASD.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم مطالعات را برای ورود در این مرور انتخاب کردند، داده‌ها را استخراج کرده و خطر سوگیری (bias) هر مطالعه را ارزیابی کردند.
نه RCT با مجموع 320 شرکت‌کننده وارد این مرور شدند. چهار نوع SSRI مورد ارزیابی قرار گرفتند: فلوکستین (fluoxetine) (سه مطالعه)، فلووکسامین (fluvoxamine) (دو مطالعه)، فن‌فلورامین (fenfluramine) (دو مطالعه) و سیتالوپرام (citalopram) (دو مطالعه). پنج مطالعه فقط کودکان و چهار مطالعه فقط بزرگسالان را وارد کردند. معیارهای ورود متفاوتی در رابطه با معیارهای تشخیصی و بهره هوشی شرکت‌کنندگان به‌کار گرفته شدند. هجده معیار پیامد متفاوت گزارش شدند. اگرچه بیش از یک مطالعه داده‌های مربوط به برداشت کلی بالینی (Clinical Global Impression; CGI) و رفتار وسواسی-جبری (obsessive-compulsive behaviour; OCB) را گزارش کردند، انواع ابزار یا اجزای مختلف این پیامدها در هر مطالعه استفاده شدند. از این‌رو، داده‌ها برای متاآنالیز نامناسب بودند، به جز یک پیامد (نسبت بهبودی). یک مطالعه بزرگ و با کیفیت بالا با حضور کودکان، هیچ شواهدی را مبنی بر تاثیر مثبت سیتالوپرام نشان نداد. سه مطالعه کوچک با مشارکت بزرگسالان، پیامدهای مثبتی را برای CGI و OCB نشان دادند؛ یک مطالعه بهبودهایی را در پرخاشگری و دیگری در اضطراب نشان داد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.