سوال مطالعه مروری
مرطوبسازهای حرارتی در پیشگیری از مشکلاتی مانند انسداد راه هوایی و پنومونی در بزرگسالان، کودکان یا نوزادانی که ونتیلاسیون مکانیکی تهاجمی دریافت میکنند، موثرتر هستند یا مبادله کنندههای دما و رطوبت.
پیشینه
هنگامی که ونتیلاسیون مکانیکی برای حفظ تنفس موثر افراد به شدت بدحال استفاده میشود، راه هوایی فوقانی باید از طریق ابزاری مصنوعی، مرطوبسازی شوند. مرطوبسازهای حرارتی و مبادله کنندههای دما و رطوبت، شایعترین روشهای رطوبتسازی مصنوعی مورد استفاده هستند. هر دوی آنها با مزایا و معایب خاصی مرتبط هستند؛ برای مثال، تصور میشود احتمال ایجاد انسداد راه هوایی با مرطوبسازهای حرارتی بیشتر باشد؛ در حالی که مبادله کنندههای دما و رطوبت، با افزایش خطر پنومونی (تورم (التهاب) بافت در یک یا هر دو ریه) ارتباط دارند.
ویژگیهای مطالعه
ما برای یافتن مطالعات تا می 2017 جستوجو کردیم. 34 کارآزمایی را با 2848 شرکتکننده از 12 کشور در این مرور گنجاندیم. اکثریت کارآزماییها (27)، در بخش مراقبتهای ویژه و یکی از آنها در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان انجام گرفتند. هفت مطالعه باقیمانده در بخش جراحی اجرا شدند. شرکتکنندگان در سه مطالعه، نوزاد و در سایرین، بزرگسالان (میانگین سنی 40 تا 69 سال) بودند.
نتایج کلیدی
هیچ تفاوت کلی در نرخ انسداد راه هوایی، پنومونی یا مرگومیر در بزرگسالانی که از طریق مرطوبسازهای حرارتی تهویه شده بودند، در قیاس با بزرگسالانی که با مبادله کنندههای دما و رطوبت تهویه شده بودند، وجود نداشت. بعضی شواهد وجود داشت که وقوع پنومونی ممکن است به وسیله بهرهگیری از مرطوبسازهای حرارتی که رطوبت کمتری دارد، کاهش یابد. اطلاعات کافی برای انجام هرگونه نتیجهگیری در مورد هر یک از این روشها در کودکان یا نوزادان وجود نداشت.
کیفیت شواهد
کیفیت کلی این شواهد، پائین بود که اطمینان درباره این یافتهها را دشوار میسازد.
شواهد موجود، بیانگر عدم تفاوت بین HMEها و HHها در پیامدهای اولیه انسدادهای راه هوایی، پنومونی و مرگومیر است. با این حال کیفیت کلی پائین شواهد، اطمینان درباره این یافتهها را دشوار کرده است. نیاز به پژوهش بیشتر برای مقایسه HMEها با HHها، بهخصوص در جمعیتهای اطفال و نوزادان وجود دارد؛ همچنین مقایسه موثرتر انواع مختلف HME با یکدیگر و همچنین انواع مختلف HH، نیاز به انجام پژوهش وجود دارد.
ونتیلاسیون تهاجمی برای جایگزینی یا کمک به تنفس هنگامی که فرد قادر به تنفس کافی خودبهخودی نیست، استفاده میشود. از آنجایی که راه هوایی فوقانی حین ونتیلاسیون مکانیکی تحت بایپس قرار میگیرد، سیستم تنفسی، دیگر امکان گرم و مرطوب کردن گازهای استنشاقی را ندارد که بهطور بالقوه موجب بروز مشکلات تنفسی بیشتر در افرادی میشود که از پیش نیازمند تنفس کمکی هستند. برای پیشگیری از این مشکلات، گازها به صورت مصنوعی گرم و مرطوب میشوند. دو نوع مرطوبسازی اصلی وجود دارد: مبادله کنندههای دما و رطوبت (heat and moisture exchangers; HME) یا مرطوبسازهای حرارتی (heated humidifiers; HH). هر دوی آنها مرتبط با مزایا و منافع بالقوهای هستند؛ اما مشخص نیست که HME در پیشگیری از برخی از پیامدهای منفی مرتبط با ونتیلاسیون مکانیکی موثرتر است یا HH. این مرور ابتدا در سال 2010 منتشر و در سال 2017 بهروز شد.
ارزیابی اینکه مرطوبسازهای حرارتی در پیشگیری از عوارض در افراد تحت ونتیلاسیون مکانیکی موثرتر هستند یا مبادله کنندههای دما و رطوبت و شناسایی اینکه گروه سنی شرکتکنندگان، مدت مرطوبسازی، نوع HME و ونتیلاسیون ارائه شده از طریق تراکئوستومی (tracheostomy)، تاثیری بر این یافتهها دارد یا خیر.
پایگاه ثبت مرکزی کارآزماییهای کنترل شده کاکرین، MEDLINE؛ Embase و CINAHL را تا می 2017 برای شناسایی کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و فهرست منابع مطالعات وارد شده و مرورهای مرتبط جستوجو کردیم. هیچ محدودیت زبانی اعمال نشده بود.
RCTهایی را وارد کردیم که HMEها را با HHها در بزرگسالان و کودکان تحت ونتیلاسیون تهاجمی مقایسه کرده بودند. ما مطالعات متقاطع تصادفیسازی شده را برگزیدیم.
کیفیت هر مطالعه را ارزیابی و دادههای مرتبط را استخراج کردیم. در جایی که امکانپذیر بود، دادهها را از طریق متاآنالیز (meta-analysis) تجزیهوتحلیل کردیم. برای پیامدهای دو-حالتی، خطر نسبی (RR) و 95% فاصله اطمینان (95% CI) را محاسبه کردیم. برای پیامدهای پیوسته، تفاوت میانگین (MD) و 95% CI یا تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) و 95% CI را برای مطالعات موازی محاسبه کردیم. برای کارآزماییهای متقاطع (cross-over)، MD و 95% CI را با استفاده از تخمینهای مربوط برای تصحیح تجزیهوتحلیلهای جفتی محاسبه کردیم. هدف ما، انجام تجزیهوتحلیلهای زیر-گروه مبتنی بر گروه سنی شرکتکنندگان، مدت زمانی که پروسه مرطوبسازی دریافت کرده بودند، نوع HME و اینکه ونتیلاسیون از طریق تراکئوستومی ارائه شده باشد، بود. همچنین تجزیهوتحلیل حساسیت را برای شناسایی اینکه کیفیت کارآزماییها تاثیری بر یافتههای متاآنالیزی دارد یا خیر، اجرا کردیم.
34 کارآزمایی را با 2848 شرکتکننده وارد کردیم؛ 26 مطالعه دارای طراحی گروه موازی (2725 شرکتکننده) و هشت مورد از طراحی متقاطع (123 شرکتکننده) استفاده کرده بودند. فقط سه مطالعه وارد شده، دادههایی را برای نوزادان یا کودکان گزارش کرده بودند. دو مطالعه دیگر (76 شرکتکننده)، در انتظار طبقهبندی بودند.
هیچ تفاوت آماری کلی در انسداد راه هوایی مصنوعی (RR: 1.59؛ 95% CI؛ 0.60 تا 4.19؛ تعداد شرکتکنندگان = 2171؛ مطالعات = 15؛ I2 = 54%)، مرگومیر (RR: 1.03؛ 95% CI؛ 0.89 تا 1.20؛ تعداد شرکتکنندگان = 1951؛ تعداد مطالعات = 12؛ I2 = 0%) یا پنومونی (RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.73 تا 1.19؛ تعداد شرکتکنندگان = 2251؛ تعداد مطالعات = 13؛ I2 = 27%) وجود نداشت. برخی شواهد وجود داشت که نشان داد ممکن است HMEهای آبگریز، خطر پنومونی را در مقایسه با HHها کاهش دهد (RR: 0.48؛ 95% CI؛ 0.28 تا 0.82؛ تعداد شرکتکنندگان = 469؛ تعداد مطالعات = 3؛ I2 = 0%).
کیفیت کلی شواهد بر اساس درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE)، پائین بود. اگرچه خطر سوگیری (bias) روششناسی کلی برای سوگیری انتخاب و تشخیص، عموما نامشخص و برای پیگیری، پائین بود؛ انتخاب شرکتکنندگان مطالعه که برای HME مناسب در نظر گرفته شده بودند و در بعضی مطالعات، حذف شرکتکنندگان از گروه HME، تعمیم یافتههای این مرور را دشوار ساخته بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.