اثربخشی گالانتامین (galantamine) در دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده برای درمان دمانس عروقی و برای جمعیت مختلطی از بیماران مبتلا به آلزایمر با شواهدی از بیماری عروقی‌مغزی در تصویربرداری آزمایش شده است. مبنای منطقی استفاده از آن، اصلاح کمبود کولینرژیک است که در دمانس عروقی دیده می‌شود. این مرور شواهدی را از مزیت گالانتامین در مقایسه با دارونما (placebo) برای بهبودی در معیارهای شناخت در هر دو مطالعه پیدا کرد. هر دو مطالعه میزان تهوع و استفراغ بیشتری را در بیمارانی که گالانتامین مصرف کردند، در مقایسه با دارونما، نشان دادند.
هنگام در نظر گرفتن تاثیر گالانتامین بر دمانس عروقی یا اختلالات شناختی عروقی، داده‌های محدودی در دسترس بودند. داده‌های موجود حاکی از مزایای گالانتامین نسبت به دارونما در زمینه بهبود شناخت و وضعیت کلی بالینی هستند. در هر دو کارآزمایی واردشده، گالانتامین عوارض جانبی بیشتری را در دستگاه گوارش ایجاد کرد. قبل از اینکه بتوان به نتیجه‌گیری قطعی رسید، به انجام مطالعات بیشتری نیاز است.
دمانس عروقی (vascular dementia) دومین نوع شایع دمانس پس از بیماری آلزایمر است. ترکیبی از دمانس عروقی و بیماری آلزایمر، به خصوص در بیماران مسن‌تر، شایع بوده و به عنوان دمانس مختلط (mixed dementia) شناخته می‌شود. طبقه‌بندی دمانس عروقی به‌طور کلی از سه فرایند بالینی-پاتولوژی پیروی می‌کند: دمانس چند انفارکت (multi-infarct dementia)، دمانس تک انفارکت استراتژیک (single strategic infarct dementia) و دمانس زیر قشری (subcortical dementia). همه بیماران لزوما معیارهای سختگیرانه‌ای برای تشخیص دمانس ندارند و ممکن است بدون از دست دادن حافظه، دچار اختلال قابل توجهی از نظر شناختی شوند و اصطلاح اختلال شناختی عروقی مفیدتر است. در حال حاضر، هیچ درمان استانداردی برای اختلالات شناختی عروقی وجود ندارد. کاهش فعالیت استیل‌کولین (acetylcholine) و استیل‌ترانسفراز (acetyltransferase) هم در بیماری آلزایمر و هم در اختلال شناختی عروقی دیده می‌شوند، بنابراین شاید استفاده از مهارکننده‌های کولین‌استراز مانند گالانتامین (galantamine) برای دومی مفید باشند.
ارزیابی اثربخشی گالانتامین در درمان افراد مبتلا به اختلال شناختی عروقی یا دمانس عروقی یا دمانس مختلط.
در 12 ژانویه سال 2013، کارآزمایی‌ها از طریق جست‌وجو در ALOIS: پایگاه ثبت تخصصی گروه دمانس و بهبود شناختی در کاکرین شناسایی شدند. این پایگاه ثبت حاوی اطلاعاتی درباره کارآزمایی‌های شناسایی شده از جست‌وجوهای مکرر در تعدادی از بانک‌های اطلاعاتی اصلی مراقبت سلامت و پزشکی (MEDLINE؛ EMBASE؛ PsycINFO؛ CINAHL و LILACS) و همچنین از تعدادی از پایگاه‌های ثبت کارآزمایی بین‌المللی و ملی و منابع علمی خاکستری (grey literature) است. اصطلاحات مورد استفاده عبارت بودند از: گالانتامین (galantamine)، گالانتامین (galanthamine)، رمینیل (Reminyl)، رازاداین (Razadyne)، نیوالین (Nivalin).
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، دوسو کور (double-blind)، و بدون مخدوش‌شدگی واجد شرایط ورود بودند که گالانتامین را با دارونما (placebo) مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را از مطالعات واردشده استخراج کردند.
دو کارآزمایی، با 1378 شرکت‌کننده، و با استفاده از روش‌شناسی (methodology) تصادفی‌سازی شده، دوسو کور، گروه موازی (parallel-group) وارد شدند. هر دو کارآزمایی شش ماه طول کشیدند و دوز 16 تا 24 میلی‌گرم در روز گالانتامین را در دو دوز منقسم آزمایش کردند. هر دو کارآزمایی در معرض خطر کلی پائین تا نامشخص سوگیری (bias) قرار داشتند.
کارآزمایی GAL-INT-6 شامل 592 بیمار مبتلا به دمانس عروقی بود که بر اساس معیارهای شناخته‌شده تشخیص داده شدند و بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر و یافته‌های رادیوگرافی تصادفی بیماری عروقی‌مغزی بودند. داده‌های محدود پیامد برای داده‌های زیرگروه مبتلا به دمانس عروقی گزارش شدند. در کل جمعیت کارآزمایی، تاثیر درمان به نفع گالانتامین در مقایسه با دارونما بر شناخت (ADAS-cog؛ تفاوت میانگین (MD): 2.29-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 3.46- تا 1.12-، P = 0.0001)، فعالیت‌های زندگی روزانه (DAD؛ MD: 4.10؛ 95% CI؛ 1.25 تا 6.95، P = 0.005) و رفتار (NPI؛ MD: -2.06؛ 95% CI؛ 4.09- تا 0.03-، P = 0.05) گزارش شد که از نظر آماری معنی‌دار بودند. تعداد زیادی از بیماران در گروه گالانتامین در مقایسه با گروه دارونما از مطالعه خارج شدند (102/396 گالانتامین، 33/196 دارونما، نسبت شانس (OR): 1.71؛ 95% CI؛ 1.11 تا 2.65، 0.02 = P) و به دلیل یک عارضه جانبی از مطالعه کنار رفتند (79/396 گالانتامین، 16/196 دارونما، OR: 2.80؛ 95% CI؛ 1.59 تا 4.95، P = 0.0004).
همچنین داده‌ها از دومین کارآزمایی بزرگتر (GAL-INT-26) شامل 788 بیمار مبتلا به دمانس عروقی وارد شدند که با استفاده از معیارهای استاندارد تشخیص داده شدند. مزایای برتر گالانتامین نسبت به دارونما در ارزیابی شناخت (ADAS-cog؛ MD: -1.50؛ 95% CI؛ 2.39- تا 0.61-، P = 0.0009) به دست آمد که از نظر آماری معنی‌دار بودند، و دارونما در مقایسه با گالانتامین برای رفتار بهتر ظاهر شد (NPI؛ MD: 1.80؛ 95% CI؛ 0.29 تا 3.31، P = 0.02). تعداد قابل توجهی از بیماران از گروه تحت درمان با گالانتامین در مقایسه با گروه دارونما کنار رفتند (50/396 گالانتامین، 25/390 دارونما؛ OR: 2.11؛ 95% CI؛ 1.28 تا 3.49، P = 0.004).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.