ما 21 کارآزمایی (شامل 142,496 زن) را برای ورود به این مرور شناسایی کردیم، اما فقط داده‌های مربوط به 20 کارآزمایی (شامل 141,849 زن) استفاده شدند. 19 کارآزمایی از این 20 کارآزمایی در کشورهایی با سطح درآمد پائین و متوسط به اجرا درآمده و مکمل‌یاری MMN را با آهن و اسید فولیک، در مقابل آهن با یا بدون اسید فولیک مقایسه کردند. یک کارآزمایی در انگلستان انجام شده و به مقایسه مکمل‌یاری MMN با دارونما (placebo) پرداخت. در مجموع، هشت کارآزمایی خوشه‌ای-تصادفی‌سازی شده بودند.

MMN با آهن و اسید فولیک در مقابل آهن، با یا بدون اسید فولیک (19 کارآزمایی)
مکمل‌یاری MMN احتمالا منجر به کاهش اندکی در زایمان‌های زودرس (متوسط خطر نسبی (RR): 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.90 تا 1.01؛ 18 کارآزمایی؛ 91,425 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) و تولد نوزادان کوچک برای سن بارداری (small-for-gestational age; SGA) (متوسط RR؛ 0.92؛ 95% CI؛ 0.88 تا 0.97؛ 17 کارآزمایی؛ 57,348 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط) شد، هرچند CI برای تاثیر تجمعی برای زایمان‌های زودرس خط عدم تاثیر را قطع کرد. MMN تعداد نوزادان تازه متولد شده را که وزن پائین موقع تولد (low birthweight; LBW) داشتند (متوسط RR؛ 0.88؛ 95% CI؛ 0.85 تا 0.91؛ 18 کارآزمایی؛ 68,801 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بالا)، کاهش داد. ما هیچ تفاوتی را بین گروه‌ها برای مرگ‌ومیر پری‌ناتال نیافتیم (متوسط RR؛ 1.00؛ 95% CI؛ 0.90 تا 1.11؛ 15 کارآزمایی؛ 63,922 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بالا). مکمل‌یاری MMN منجر به کاهش اندکی در مرده‌زایی شد (متوسط RR؛ 0.95؛ 95% CI؛ 0.86 تا 1.04؛ 17 کارآزمایی؛ 97,927 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بالا)، اما مجددا CI برای تاثیر تجمعی خط عدم تاثیر را قطع کرد. مکمل‌یاری MMN تاثیر مهمی بر مرگ‌ومیر نئوناتال نداشت (متوسط RR؛ 1.00؛ 95% CI؛ 0.89 تا 1.12؛ 14 کارآزمایی؛ 80,964 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بالا). ما تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را بین گروه‌ها برای دیگر پیامدهای مادری و بارداری مشاهده کردیم: آنمی مادری در سه ماهه سوم (متوسط RR؛ 1.04؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.15؛ 9 کارآزمایی؛ 5912 شرکت‌کننده)، مرگ‌ومیر مادری (متوسط RR؛ 1.06؛ 95% CI؛ 0.72 تا 1.54؛ 6 کارآزمایی؛ 106,275 شرکت‌کننده)، سقط جنین (متوسط RR؛ 0.99؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.04؛ 12 کارآزمایی؛ 100,565 شرکت‌کننده)، زایمان از طریق سزارین (متوسط RR؛ 1.13؛ 95% CI؛ 0.99 تا 1.29؛ 5 کارآزمایی؛ 12,836 شرکت‌کننده) و ناهنجاری‌های مادرزادی (متوسط RR؛ 1.34؛ 95% CI؛ 0.25 تا 7.12؛ 2 کارآزمایی؛ 19,58 شرکت‌کننده). با این حال، مکمل‌یاری MMN احتمالا منجر به کاهش در زایمان‌های بسیار زودرس خواهد شد (متوسط RR؛ 0.81؛ 95% CI؛ 0.71 تا 0.93؛ 4 کارآزمایی؛ 37,701 شرکت‌کننده). ما نتوانستیم تعدادی از پیامدهای بالینی مهم و از پیش تعریف شده را به دلیل داده‌های ناکافی یا در دسترس نبودن آنها ارزیابی کنیم.

زمانی که پیامدهای اولیه را براساس معیار GRADE ارزیابی کردیم، کیفیت شواهد برای مرور به‌طور کلی متوسط تا بالا بود. کیفیت پیامدهای زیر را بالا در نظر گرفتیم: LBW، مرگ‌ومیر پری‌ناتال، مرده‌زایی، و مرگ‌ومیر نوزادی. پیامدهای زایمان زودرس و SGA، کیفیت متوسطی داشتند که دلیل کاهش کیفیت آن‌ها، نامتقارن بودن نمودار قیفی (funnel plot) بود که نشان دهنده سوگیری احتمالی انتشار است.

تجزیه‌و‌تحلیل حساسیت را با خارج کردن کارآزمایی‌هایی با سطوح بالای ریزش نمونه (attrition) (بیش‌از 20%) انجام دادیم. ما دریافتیم که نتایج با تحلیل‌های اصلی برای همه پیامدها همخوانی دارد. ناهمگونی را از طریق تجزیه‌وتحلیل زیرگروه‌هایی براساس قد مادر، شاخص توده بدنی (BMI) مادر، زمان‌بندی مصرف مکمل، دوز آهن، و فرمولاسیون مکمل‌یاری MMN (UNIMMAP در مقابل non‐UNIMMAP) بررسی کردیم. کاهش بیش‌تری در تولدهای زودرس برای زنان با BMI پائین و بین کسانی که مکمل‌های non‐UNIMMAP را دریافت کردند، وجود داشت. هم‌چنین تفاوت‌های زیرگروه را برای BMI و قد مادران برای SGA مشاهده کردیم که نشان‌دهنده تاثیر بیش‌تر بین زنان با BMI و قد بلندتر بود. با این وجود، دریافتیم که مکمل MMN تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در مرگ‌ومیر نوزادان ایجاد می‌کند اما این آنالیز، ناهمگونی آماری قابل‌توجهی را نشان داد. این ناهمگونی را با استفاده از آنالیز زیرگروه مورد بررسی قرار دادیم و تفاوت‌هایی را برای زمان‌بندی مصرف مکمل‌ها پیدا کردیم، که در آن تاثیر بالاتر با آغاز دیرتر مکمل‌ها مشاهده شد. برای همه دیگر تجزیه‌و‌تحلیل‌های زیرگروه، این یافته‌ها بی‌نتیجه بودند.

MMN در مقابل دارونما (1 کارآزمایی)
یک کارآزمایی تکی در بریتانیا دریافت که تاثیر مهم اندک یا عدم تاثیر با مکمل‌یاری MMN بر زایمان‌های زودرس، SGA، یا LBW وجود دارد اما در مقایسه با دارونما، کاهشی را در آنمی مادر در سه ماهه سوم نشان داد (RR: 0.66؛ 95% CI؛ 0.51 تا 0.85). این کارآزمایی دیگر پیامدهای ما را اندازه‌گیری نکرد.