بسیاری از کشورها با نرخ رو به افزایش زایمان سزارین مواجه هستند. نرخ‌های بالاتر همیشه باعث افزایش سلامت نمی‌شوند و می‌توانند خطرات را برای مادر افزایش داده و بر بارداری‌های بعدی تاثیر بگذارند. مدیریت فعال زایمان برای کاهش تعداد زایمان‌های سزارین پیشنهاد شده است. مدیریت فعال شامل آمنیوتومی روتین (پارگی مصنوعی غشاها)، قوانین سختگیرانه برای تشخیص پیشرفت آهسته، استفاده از داروی داخل وریدی اکسی‌توسین برای افزایش انقباضات رحم و مراقبت‌های یک-به-یک (one-to-one care) است. معایب مدیریت فعال این است که احتمالا می‌تواند منجر به پایش تهاجمی‌تر، انجام مداخلات بیشتر و زایمان با دارو شود که در آن زنان کنترل کمتر و رضایت کمتری دارند. این مرور هفت کارآزمایی را با 5390 زن وارد کرد. این مطالعات نشان می‌دهند زنانی که تحت مدیریت فعال قرار گرفتند، اندکی کمتر احتمال زایمان سزارین داشتند و احتمال دوره زایمان کوتاهتر (کمتر از 12 ساعت) بیشتر بود. هنگام مقایسه زنان در گروه مدیریت فعال با کسانی که مراقبت‌های معمول را دریافت کردند، هیچ تفاوتی در تعداد زایمان‌های کمکی دیده نشد، همچنین هیچ تفاوتی در بروز عوارض برای مادران یا نوزادان آنها وجود نداشت.
مدیریت فعال با کاهش اندک در میزان CS همراه است، اما بسیار تجویزی و مداخله‌ای است. ممکن است برخی از اجزای بسته مدیریت فعال موثرتر از دیگر موارد باشند. برای تعیین قابلیت پذیرش مدیریت فعال زایمان زنان، کار بیشتری نیاز است.
تقریبا 15% از زنان تحت زایمان سزارین (caesarean sections; CS) قرار می‌گیرند و در حالی که این میزان متفاوت است، تعداد آنها در بسیاری از کشورها روبه افزایش است. این موضوع نگران‌کننده است زیرا نرخ‌های بالاتر CS باعث افزایش سلامت نمی‌شوند، اما ممکن است بر سلامت مادر تاثیر منفی گذاشته و پیامدهایی برای بارداری‌های آینده داشته باشند. مدیریت فعال زایمان به عنوان وسیله‌ای برای کاهش نرخ CS پیشنهاد شده است. این روش به یک بسته مراقبتی شامل تشخیص دقیق زایمان، آمنیوتومی معمول، استفاده از اکسی‌توسین برای پیشرفت آهسته و حمایت یک-به-یک (one-to-one support) در زایمان اشاره دارد.
تعیین اینکه مدیریت فعال زایمان، میزان CS را در زنان کم‌خطر کاهش می‌دهد و رضایت مادر را بهبود می‌بخشد یا خیر.
ما پایگاه ثبت کارآزمایی گروه بارداری و زایمان در کاکرین (16 اپریل 2013) را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که زنان کم‌خطر دریافت‌کننده یک بسته از پیش تعریف‌شده مراقبت (مدیریت فعال) را با زنان دریافت‌کننده مراقبت‌های معمول (متغیر) مقایسه کردند. کارآزمایی‌هایی که پیش‌از ورود به کارآزمایی با پیشرفت آهسته تشخیص داده شدند، حذف شدند.
حداقل دو نویسنده مرور داده‌ها را استخراج کردند. ما مطالعات واردشده را از نظر خطر سوگیری (bias) ارزیابی کردیم.
هفت کارآزمایی را، با مجموع 5390 زن، وارد کردیم. کیفیت مطالعات مختلط بود. میزان CS در گروه مدیریت فعال در مقایسه با گروهی که مراقبت‌های معمول دریافت کردند، کمی کمتر بود، اما این تفاوت به معنی‌داری آماری نرسید (RR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.77 تا 1.01). بااین‌حال، در یک مطالعه تعداد زیادی از شرکت‌کنندگان پس از تصادفی‌سازی از مطالعه خارج شدند. با حذف این مطالعه، نرخ CS در گروه مدیریت فعال کمتر از گروه مراقبت معمول بود که از نظر آماری معنی‌دار بود (RR: 0.77؛ 95% CI؛ 0.63 تا 0.94). تعداد بیشتری از زنان در گروه مدیریت فعال، طول زایمان کمتر از 12 ساعت داشتند، اما درون کارآزمایی‌ها و میان کارآزمایی‌ها، تنوع زیادی در طول زایمان دیده شد. هیچ تفاوتی میان گروه‌ها در استفاده از مسکّن، نرخ زایمان واژینال با کمک، یا عوارض مادر یا نوزاد وجود نداشت. فقط یک کارآزمایی رضایت مادر را بررسی کرد؛ اکثریت زنان (بیش از 75%) در هر دو گروه از نحوه مراقبت خود بسیار راضی بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.