توصیه‌های سلامت عمومی در بیشتر کشورها کاهش مصرف نمک از سطح فعلی تقریبا 9 تا 12 گرم در روز به کمتر از 5 تا 6 گرم در روز است. آنالیز تجمعی ما از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده 4 هفته‌ای یا بیشتر نشان می‌دهد که چنین کاهشی در مصرف نمک، فشار خون را هم در افراد با فشار خون بالا و هم در افراد با فشار خون طبیعی کاهش می‌دهد. کاهش فشار خون در هر دو جمعیت سفیدپوست و سیاه‌پوست، مردان و زنان، نشان داده شده است. علاوه بر این، نتایج ما نشان می‌دهند که کاهش متوسط مصرف نمک در طولانی‌مدت، هیچ تاثیر نامطلوبی بر سطح هورمون‌ها و چربی‌ها ندارد. این یافته‌ها حمایت قوی بیشتری را برای کاهش مصرف نمک در سطح جمعیت ارایه می‌دهد. این امر احتمالا فشار خون را در سطح جمعیت کاهش می‌دهد و موارد سکته مغزی، حملات قلبی و نارسایی قلبی را کم می‌کند. علاوه بر این، نتایج ما با این واقعیت مطابقت دارند که هر چه مصرف نمک کمتر باشد، فشار خون بیشتر کاهش می‌یابد. توصیه‌های فعلی برای کاهش مصرف نمک به 5 تا 6 گرم در روز، سطح فشار خون را بیشتر کاهش می‌دهد، اما کاهش بیشتر به 3 گرم در روز، فشار خون را بیشتر کم می‌کند. بنابراین، 3 گرم در روز باید به هدف طولانی‌مدت مصرف نمک در سطح جمعیت تبدیل شود.
کاهش متوسط در مصرف نمک به مدت 4 هفته یا بیشتر باعث کاهش قابل توجه و، از منظر جمعیتی، کاهش مهم در BP در افراد دارای فشار خون بالا و فشار خون طبیعی، صرف‌نظر از جنسیت و گروه قومیتی، می‌شود. با کاهش مصرف نمک، افزایش فیزیولوژیکی اندکی در فعالیت رنین پلاسما، آلدوسترون و نورآدرنالین دیده می‌شود. تغییر قابل توجهی در سطوح لیپید وجود ندارد. این نتایج، حمایت قوی بیشتری را برای کاهش مصرف نمک در سطح جمعیت فراهم می‌کند. این امر احتمالا BP جمعیت را کاهش می‌دهد، و در نتیجه، بیماری‌های قلبی‌عروقی را کم می‌کند. علاوه بر این، آنالیز ما نشان می‌دهد که ارتباط معنی‌داری میان کاهش سدیم ادرار 24-ساعته و کاهش BP سیستولیک وجود دارد، به این معنی که هر چه کاهش مصرف نمک بیشتر باشد، کاهش فشار خون سیستولیک بیشتر است. توصیه‌های فعلی برای کاهش مصرف نمک از 9 تا 12 به 5 تا 6 گرم/روز تاثیر عمده‌ای بر BP خواهد داشت، اما ایده‌آل نیستند. کاهش بیشتر مصرف نمک به 3 گرم/روز تاثیر بیشتری خواهد داشت و باید به هدف بلندمدت برای مصرف نمک در سطح جمعیت تبدیل شود.
کاهش مصرف نمک باعث کاهش فشار خون (blood pressure; BP) و، در نتیجه کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی می‌شود. متاآنالیز اخیر توسط Graudal نشان داد که کاهش نمک، تاثیرات نامطلوبی بر هورمون‌ها و لیپیدها دارد که ممکن است هرگونه مزیتی را که با کاهش BP اتفاق می‌افتد، کمرنگ کند. با این حال، متاآنالیز Graudal شامل تعداد زیادی از کارآزمایی‌های بسیار کوتاه‌مدت با تغییر زیاد در مصرف نمک بود، و چنین مطالعاتی به توصیه‌های سلامت عمومی برای کاهش متوسط مصرف نمک در طولانی‌مدت بی‌ربط هستند. ما متاآنالیز کاکرین خود را به‌روز کرده‌ایم.
ارزیابی (1) تاثیر کاهش متوسط مصرف نمک در طولانی‌مدت (یعنی مربوط به سلامت عمومی) بر BP و اینکه رابطه دوز-پاسخ وجود دارد یا خیر؛ (2) تاثیر بر BP بر اساس جنسیت و گروه قومیتی؛ (3) تاثیر بر فعالیت رنین پلاسما، آلدوسترون، نورآدرنالین، آدرنالین، کلسترول، لیپوپروتئین با چگالی پائین (LDL)، لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) و تری‌گلیسیرید.
ما MEDLINE؛ EMBASE، پایگاه ثبت تخصصی گروه هیپرتانسیون در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین، و فهرست منابع مقالات مرتبط را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده را با کاهش متوسط مصرف نمک و طول دوره حداقل 4 هفته وارد کردیم.
داده‌ها توسط دو نویسنده مرور، به‌طور جداگانه استخراج شدند. متاآنالیزهای اثرات تصادفی (random effects)، آنالیزهای زیرگروه و متارگرسیون انجام شدند.
سی و چهار کارآزمایی (3230 شرکت‌کننده) وارد شدند. متاآنالیز نشان داد که میانگین تغییر در سدیم ادرار (کاهش نمک در مقابل نمک معمول) برابر با 75- میلی‌مول/24 ساعت (معادل کاهش 4.4 گرم نمک در روز)، و میانگین تغییر در BP برابر با 4.18- میلی‌متر جیوه (95% CI؛ 5.18- تا 3.18-، I 2 =75%) برای BP سیستولیک و 2.06- میلی‌متر جیوه (95% CI؛ 2.67- تا 1.45-، I 2 =68%) برای BP دیاستولیک، بود. متارگرسیون نشان داد که سن، گروه قومیتی، وضعیت BP (پرفشاری خون یا فشار خون طبیعی) و تغییر در سدیم ادرار 24-ساعته، همگی به‌طور قابل توجهی با کاهش BP سیستولیک مرتبط بودند، که 68% از واریانس میان مطالعات را توضیح می‌دهد. پس از تعدیل بر اساس سن، گروه قومیتی و وضعیت BP، کاهش 100 میلی‌مول سدیم در ادرار 24-ساعته (6 گرم/روز نمک) با کاهش BP سیستولیک به میزان 5.8 میلی‌متر جیوه (95% CI؛ 2.5 تا 9.2، P=0.001)، همراه بود. سن، گروه قومیتی، وضعیت BP و تغییر در سدیم ادرار 24-ساعته، 41% از واریانس میان مطالعات را برای BP دیاستولیک توضیح دادند. متاآنالیز بر اساس زیرگروه نشان داد که، در افراد مبتلا به فشار خون بالا، میانگین تاثیر مداخله برابر با 5.39- میلی‌متر جیوه (95% CI؛ 6.62- تا 4.15-، I 2 =61%) برای BP سیستولیک و 2.82- میلی‌متر جیوه (95% CI؛ 3.54- تا 2.11-، I 2 =52%) برای BP دیاستولیک، بود. در افراد مبتلا به فشار خون نرمال، میانگین تاثیر مداخله برابر با 2.42- میلی‌متر جیوه (95% CI؛ 3.56- تا 1.29-، I 2 =66%) برای BP سیستولیک و 1.00- میلی‌متر جیوه (95% CI؛ 1.85- تا 0.15-، I 2 =66%) برای BP دیاستولیک گزارش شد. آنالیز زیرگروه بیشتر نشان داد که کاهش BP سیستولیک در هر دو نژاد سفیدپوست و سیاه‌پوست، مردان و زنان، معنی‌دار بود. متاآنالیز داده‌های هورمون و چربی نشان داد که میانگین تاثیر مداخله معادل 0.26 نانوگرم/میلی‌لیتر/ساعت (95% CI؛ 0.17 تا 0.36، I 2 =70%) برای فعالیت رنین پلاسما، 73.20 پیکومول/لیتر (95% CI؛ 44.92 تا 101.48، I 2 =62%) برای آلدوسترون، 31.67 پیکوگرم/میلی‌لیتر (95% CI؛ 6.57 تا 56.77، I 2 =5%) برای نورآدرنالین، 6.70 پیکوگرم/میلی‌لیتر (95% CI؛ 0.25- تا 13.64، I 2 =12%) برای آدرنالین، 0.05 میلی‌مول/لیتر (95% CI؛ 0.02- تا 0.11، I 2 = 0%) برای کلسترول، 0.05 میلی‌مول/لیتر (95% CI؛ 0.01- تا 0.12، I 2 = 0%) برای LDL؛ 0.02- میلی‌مول/لیتر (95% CI؛ 0.06- تا 0.01، I 2 = 16%) برای HDL، و 0.04 میلی‌مول/لیتر (95% CI؛ 0.02- تا 0.09، I 2 = 0%) برای تری‌گلیسیرید.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.