پس از سرطان ریه، سرطان پروستات شایع‌ترین علت مرگ‌ومیر را بین مردان تشکیل می‌دهد. در سال 2006 (ACS 2006) بر اساس تخمین انجمن سرطان آمریکا، 234,460 مورد جدید سرطان پروستات در ایالات متحده تشخیص داده شد و 27,350 مرد بر اثر این بیماری جان خود را از دست دادند. درمان سرطان پروستات در مراحل اولیه که تصور می‌شود محدود به غده پروستات باشد، شامل موارد زیر است: پروستاتکتومی رادیکال (radical prostatectomy)، درمان رادیاسیون با پرتو خارجی یا بینابینی (interstitial)، و تحت نظر قرار دادن بیمار (watchful waiting). درمان سرکوب آندروژن (androgen suppression therapy; AST) برای کاهش تستوسترون سرم در گردش و پیشرفت بیماری یکی از درمان‌های اصلی برای مردان مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته است.
پنج مطالعه شامل 1382 بیمار، در این مرور وارد شدند. همه مطالعات واردشده شامل سرطان پروستات پیشرفته (T3 یا T4) بودند. هیچ مطالعه‌ای با حجم نمونه و مدت زمان کافی انجام نشد. رویدادهای کمی گزارش شده و بقای (survival) مختص بیماری یا بیماری متاستاتیک ارزیابی نشد. فقط یک مطالعه پیامدهای بیومدیکال را ارزیابی کرد. مطالعات عمدتا بر گزارش عوارض جانبی متمرکز بودند. هیچ داده‌ای برای اثبات اثربخشی نسبی IAS در مقایسه با CAS برای بقای کلی، بقای مختص سرطان پروستات یا کیفیت زندگی وجود ندارد. اطلاعات محدودی که وجود دارد، نشان می‌دهد IAS ممکن است تا حدودی بروز عوارض جانبی را کاهش داده باشد. در مطالعه هرینگ (Hering) در سال 2000، به نظر می‌رسد درمان با IAS (18/25 در مقایسه با 18/18) نسبت به درمان با CAS در کنترل ناتوانی جنسی (impotence) تا حدودی موثرتر باشد. همچنین، به‌طور کلی، IAS از نظر قدرت اثربخشی به اندازه CAS موثر بود، اما در فاصله بین چرخه‌ها عملکرد بهتری داشت (96%). انجام پژوهش‌های بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.
داده‌های حاصل از RCTهایی که IAS را با CAS مقایسه کردند، به دلیل حجم نمونه کوچک و مدت زمان کوتاه، محدود می‌شوند. هیچ داده‌ای برای اثربخشی نسبی IAS در مقایسه با CAS برای بقای کلی، بقای مختص سرطان پروستات یا پیشرفت بیماری وجود ندارد. اطلاعات محدودی که وجود دارد، نشان می‌دهد IAS ممکن است تا حدودی بروز عوارض جانبی را کاهش داده باشد. همچنین، به‌طور کلی، IAS از نظر قدرت اثربخشی به اندازه CAS موثر بود، اما در فاصله بین چرخه‌ها عملکرد بهتری داشت (96%).
پس از سرطان ریه، سرطان پروستات شایع‌ترین علت مرگ‌ومیر را بین مردان تشکیل می‌دهد. هدف از درمان، پیشگیری از موربیدیتی و مورتالیتی مرتبط با بیماری و در عین حال به حداقل رساندن عوارض جانبی مرتبط با مداخله است. درمان سرکوب آندروژن (androgen suppression therapy; AST) برای کاهش تستوسترون سرم در گردش و پیشرفت بیماری یکی از درمان‌های اصلی برای مردان مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته است. علیرغم فقدان شواهدی دال بر اثربخشی، این درمان به‌طور فزاینده‌ای در مراحل اولیه بیماری مورد استفاده قرار گرفته است.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) سرکوب متناوب آندروژن (intermittent androgen suppression; IAS) در مقایسه با سرکوب پیوسته (continuous) آن برای درمان سرطان پروستات.
جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی زیر برای شناسایی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای انجام شد که سرکوب متناوب و پیوسته آندروژن را در درمان هر مرحله‌ای از سرطان پروستات مقایسه کردند: پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین؛ EMBASE و LILACS.
مطالعات در صورتی وارد این مرور شدند که دارای طراحی تصادفی‌سازی شده یا شبه-تصادفی‌سازی شده بوده، و تاثیرات IAS را در مقایسه با CAS مقایسه کردند.
دو نویسنده این مرور، کارآزمایی‌های مرتبط را انتخاب کرده، کیفیت روش‌شناسی (methodology) را بررسی و داده‌ها را استخراج کردند.
پنج مطالعه تصادفی‌سازی شده، شامل 1382 بیمار، در این مرور وارد شدند. همه مطالعات واردشده شامل سرطان پروستات پیشرفته (T3 یا T4) بودند، حجم نمونه نسبتا کوچکی داشتند و کوتاه‌مدت بودند. رویدادهای کمی گزارش شدند و بقای (survival) مختص بیماری یا بیماری متاستاتیک ارزیابی نشدند. فقط یک مطالعه (N = 77) پیامدهای بیومدیکال را ارزیابی کرد. در آنالیز زیرگروه، هیچ تفاوت قابل توجهی در پیشرفت بیومدیکال (طبق تعریف ارایه‌شده توسط نویسندگان به صورت PSA ≥ 10 نانوگرم/میلی‌لیتر) میان روش‌های IAS و CAS برای نمرات Gleason معادل 4 تا 6، 7 و 8 تا 10 مشاهده نشد. برای بیماران با نمره Gleason بیشتر از 6، کاهش در پیشرفت بیومدیکال به نفع گروه IAS بود (RR: 0.10؛ 95% CI؛ 0.01 تا 0.67؛ P = 0.02). مطالعات عمدتا بر گزارش عوارض جانبی متمرکز بودند. یک کارآزمایی (N = 43) هیچ تفاوتی را در عوارض جانبی (دستگاه گوارش (gastrointestinal)، ژنیکوماستی (gynecomastia) و ضعف (asthenia)) میان IAS (دو رویداد) و CAS (پنج رویداد) نشان نداد، به استثنای ناتوانی جنسی (impotence)، که در گروه IAS به طور قابل توجهی کمتر بود (RR: 0.72؛ 95% CI؛ 0.56 تا 0.92؛ P = 0.008).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.