آشالازی (achalasia) یک اختلال حرکتی در مری است که منجر به افزایش تون اسفنکتر تحتانی مری (LOS) و نشانه‌های مشکل در بلع می‌شود. هدف از درمان‌ها، کاهش تون LOS است و شامل گزینه‌های آندوسکوپی اتساع پنوماتیک (PD) یا تزریق موضعی سم بوتولینوم (BTX) می‌شود. ما تصمیم گرفتیم یک مرور سیستماتیک را با حضور کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل شده از ارزیابی کارایی و بی‌خطری (safety) تزریق PD و BTX در بیماران مبتلا به آشالازی انجام دهیم. بانک‌های اطلاعاتی (MEDLINE؛ EMBASE؛ ISI Web of Science و Cochrane Library) را در اپریل 2014 برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده مرتبط جست‌وجو کردیم. هفت کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده برای گنجاندن در مرور شناسایی شدند، و پنج مورد برای متاآنالیز مناسب بودند. متاآنالیز نشان داد که، اگرچه هر دو مداخله نرخ پاسخ اولیه مشابهی داشتند، نرخ بهبودی در شش و 12 ماه با PD به‌طور قابل توجهی بیشتر از تزریق BTX بود.
نتایج این متاآنالیز نشان می‌دهند که PD، درمان آندوسکوپی موثرتری در طولانی‌مدت (بیشتر از شش ماه) برای بیماران مبتلا به آشالازی است.
آشالازی (achalasia) یک اختلال حرکتی مری با علت ناشناخته است که منجر به افزایش تون (tone) اسفنکتر تحتانی مری (lower oesophageal sphincter; LOS) و بروز نشانه‌های مشکل در بلع می‌شود. هدف از درمان‌ها، کاهش تون LOS است. گزینه‌های درمانی فعلی آندوسکوپی شامل دیلاتاسیون پنوماتیک (pneumatic dilation; PD) یا تزریق سم بوتولینوم (botulinum toxin; BTX) است.
انجام یک مرور سیستماتیک برای مقایسه اثربخشی و بی‌خطری (safety) دو درمان آندوسکوپی، PD و تزریق BTX داخل اسفنکتر، در درمان آشالازی مری.
کارآزمایی‌ها ابتدا با جست‌وجو در MEDLINE (1966 تا آگوست 2008)، EMBASE (1980 تا سپتامبر 2008)، ISI Web of Science (1955 تا سپتامبر 2008)، کتابخانه کاکرین (شماره 3، 2008) شناسایی شدند. جست‌وجوها در تمام بانک‌های اطلاعاتی در اکتبر 2005 انجام شده و در سپتامبر 2008 و اپریل 2014 به‌روز شدند. روش‌های جست‌وجوی بسیار حساس کاکرین برای شناسایی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده در MEDLINE، نسخه به حداکثر رساندن حساسیت در قالب Ovid، با عبارات جست‌وجوی خاص برای شناسایی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل شده در MEDLINE ترکیب شدند. روش‌های جست‌وجو در MEDLINE در دیگر بانک‌های اطلاعاتی که جست‌وجو شدند، به کار گرفته شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده برای مقایسه PD با تزریق BTX در افراد مبتلا به آشالازی اولیه.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم ارزیابی کیفیت مطالعه و استخراج داده‌ها را انجام دادند.
هفت مطالعه شامل 178 شرکت‌کننده در این مرور وارد شدند. به دلیل وجود ناهمگونی (heterogeneity) بالینی در پروتکل‌های آندوسکوپی اولیه، دو مطالعه از متاآنالیز نرخ بهبودی حذف شدند. تفاوت معنی‌داری میان درمان PD یا BTX در بهبودی طی چهار هفته پس از مداخله اولیه وجود نداشت؛ با خطر نسبی (RR)بهبودی معادل 1.11 (95% CI؛ 0.97 تا 1.27). همچنین تفاوت معنی‌داری در میانگین فشارهای مری میان گروه‌های درمانی وجود نداشت؛ با تفاوت میانگین وزن‌دهی‌شده برای PD معادل 0.77- (95% CI؛ 2.44- تا 0.91؛ P = 0.37). داده‌های مربوط به نرخ بهبودی پس از درمان اولیه آندوسکوپی برای سه مطالعه در شش ماه و برای چهار مطالعه در 12 ماه در دسترس بودند. در شش ماه، 46 بیمار از 57 شرکت‌کننده در گروه PD در مقایسه با 29 بیمار از 56 شرکت‌کننده در گروه BTX در وضعیت بهبودی بودند، با خطر نسبی 1.57 (95% CI؛ 1.19 تا 2.08؛ P = 0.0015)؛ در حالی که در 12 ماه، 55 بیمار از 75 شرکت‌کننده در گروه PD در مقایسه با 27 بیمار از 72 شرکت‌کننده در گروه BTX، با خطر نسبی 1.88 (95% CI؛ 1.35 تا 2.61؛ P = 0.0002) در وضعیت بهبودی به سر بردند. هیچ موردی از پیامد نامطلوب جدی در شرکت‌کنندگان دریافت‌کننده BTX رخ نداد، در حالی که PD در سه مورد با پرفوراسیون عارضه‌دار همراه بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.