هفت RCT با 793 زن در این مرور وارد شدند. سه کارآزمایی به مقایسه UAE با هیسترکتومی (hysterectomy) شکمی پرداختند، دو کارآزمایی UAE را با میومکتومی (myomectomy)، و دو کارآزمایی UAE را با هر دو نوع جراحی (53 مورد هیسترکتومی و 62 مورد میومکتومی) مقایسه کردند.

در رابطه با نرخ رضایت بیمار، یافته‌ها با نرخ رضایت از UAE در مقایسه با جراحی طی 24 ماه پس از انجام پروسیجر، تا 41% کمتر یا تا 48% بیشتر، هم‌سو و سازگار بود (نسبت شانس (OR): 0.94؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.59 تا 1.48؛ 6 کارآزمایی، 640 زن، I ² = 5%، شواهد با کیفیت متوسط). همچنین یافته‌ها در مدت پنج سال پیگیری قطعی نبودند (OR: 0.90؛ 95% CI؛ 0.45 تا 1.80؛ 2 کارآزمایی، 295 زن، I ² = 0%، شواهد با کیفیت متوسط). شواهدی وجود داشت که UAE ممکن است با پیامدهای کمتر مطلوب در زمینه باروری نسبت به میومکتومی همراه باشد، اما این یافته توسط شواهدی با کیفیت بسیار پائین حمایت شد که فقط بر اساس زیرگروهی از یک مطالعه واحد به دست آمد و باید با احتیاط بسیار زیاد با آن برخورد کرد (زنده‌زایی: OR: 0.26؛ 95% CI؛ 0.08 تا 0.84؛ بارداری: OR: 0.29؛ 95% CI؛ 0.10 تا 0.85؛ 1 مطالعه؛ 66 زن).

به‌طور مشابه، یافته‌ها برای چندین پیامد بی‌خطری (safety)، شواهدی را از خطر بسیار بالاتر بروز عوارض جانبی در هر دو بازو یا عدم وجود تفاوت را میان گروه‌ها نشان داد. این موضوع در مورد عوارض حین انجام پروسیجر (OR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.42 تا 1.97؛ 4 ​​کارآزمایی، 452 زن، I ² = 40%، شواهد با کیفیت پائین)، عوارض عمده طی یک سال (OR: 0.65؛ 95% CI؛ 0.33 تا 1.26؛ 5 کارآزمایی، 611 زن، I ² = 4%، شواهد با کیفیت متوسط) و عوارض عمده طی پنج سال (OR: 0.56؛ CI از 0.27 تا 1.18؛ 2 کارآزمایی، 268 زن) صدق کرد. با این حال، نرخ بروز عوارض خفیف طی یک سال در گروه UAE بالاتر بود (OR: 1.99؛ CI از 1.41 تا 2.81؛ 6 کارآزمایی، 735 زن، I ² = 0%، شواهد با کیفیت متوسط)، دو کارآزمایی نرخ بالاتر عوارض خفیف را در گروه UAE تا پنج سال نشان دادند (OR: 2.93؛ CI از 1.73 تا 4.93؛ 2 کارآزمایی، 268 زن).

UAE با نرخ بالاتری از مداخلات جراحی بعدی همراه بود (مداخلات مجدد طی 2 سال: OR: 3.72؛ 95% CI؛ 2.28 تا 6.04؛ 6 کارآزمایی، 732 زن، I ² = 45%، شواهد با کیفیت متوسط؛ طی 5 سال: OR: 5.79؛ 95% CI؛ 2.65 تا 12.65؛ 2 کارآزمایی، 289 زن، I ² = 65%). اگر فرض کنیم که 7% از زنان طی دو سال پس از هیسترکتومی یا میومکتومی نیاز به جراحی مجدد خواهند داشت، از 15% تا 32% از زنان طی دو سال پس از انجام UAE، نیازمند جراحی مجدد خواهند بود.

شواهد حاکی از آن بود که احتمال نیاز به تزریق خون در گروه UAE نسبت به زنانی که جراحی انجام دادند، کمتر بود (OR: 0.07؛ 95% CI؛ 0.01 تا 0.52؛ 2 کارآزمایی، 277 زن، I ² = 0%). همچنین، UAE در تمامی مطالعاتی که این پیامدها را اندازه‌گیری کردند، با زمان کوتاه‌تر پروسیجر (دو مطالعه)، طول مدت بستری کوتاه‌تر در بیمارستان (هفت مطالعه)، و بازگشت سریع‌تر به فعالیت‌های معمول (شش مطالعه) همراه بود؛ با این حال، به دلیل ناهمگونی (heterogeneity) میان مطالعات، قادر به تجمیع بسیاری از این داده‌ها نبودیم.

کیفیت شواهد متفاوت بود، و برای زنده‌زایی در سطح بسیار پائین، برای رتبه‌بندی رضایت در سطح متوسط، ​​و برای اکثر پیامدهای بی‌خطری در سطح متوسط ​​قرار داشت. محدودیت‌های اصلی در شواهد شامل عدم دقت (imprecision) جدی به دلیل فواصل اطمینان زیاد، عدم گزارش‌دهی واضح از روش‌ها، و عدم کورسازی (blinding) برای پیامدهای ذهنی بودند.