ما چهار کارآزمایی‌ (2497 زن) را وارد کردیم که ماساژ پرینه با انگشت را با کنترل مقایسه کردند. همه مطالعات از کیفیت خوبی برخوردار بودند. ماساژ پرینه با انگشت پیش از زایمان با کاهش کلی در بروز تروما همراه بود که نیاز به بخیه زدن داشت (چهار کارآزمایی‌، 2480 زن، خطر نسبی (RR): 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI) 0.86 تا 0.96، تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک منفعت (number needed to treat for a benefit; NNTB): 15 (10 تا 36)) و زنانی که ماساژ پرینه انجام ‌دادند، کمتر احتمال داشت که اپیزیوتومی (episiotomy) داشته باشند (چهار کارآزمایی، 2480 زن، RR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.74 تا 0.95، NNTB؛ 21 (12 تا 75)). این یافته‌ها فقط برای زنانی بدون زایمان طبیعی قبلی، معنی‌دار بودند. هیچ تفاوتی در بروز پارگی درجه اول یا دوم پرینه یا ترومای درجه سوم/چهارم پرینه مشاهده نشد. فقط زنانی که قبلا زایمان طبیعی داشته‌اند، کاهش آماری معنی‌داری را در بروز درد در سه ماه پس از زایمان گزارش کردند (یک کارآزمایی، 376 زن؛ RR: 0.45؛ 95% CI؛ 0.24 تا 0.87؛ NNTB؛ 13 (7 تا 60)). هیچ تفاوت معنی‌داری در بروز انجام زایمان‌ها با کمک ابزار، رضایت جنسی، یا بی‌اختیاری ادرار، مدفوع یا گاز معده برای زنانی که ماساژ پرینه انجام ‌دادند، در مقایسه با زنانی که ماساژ نداشتند، مشاهده نشد.