الگوهای شدید یا خطرناک نوشیدن الکل می‌توانند منجر به وقوع حوادث، جراحات، بیماری‌های جسمانی و روانی، عود بیماری‌ها، غیبت از محل کار و مشکلات اجتماعی شوند. مصرف طولانی‌مدت الکل تاثیرات مضری بر تقریبا تمام اندام‌های بدن، به ویژه مغز و سیستم گوارشی، دارد. متخصصان مراقبت سلامت این فرصت را دارند که از مردم در مورد میزان مصرف الکل بپرسند و مداخلات کوتاه‌مدت را برای مصرف کنندگان شدید الکل ارائه دهند. این مداخلات شامل یک مداخله محدود زمانی است که بر تغییر رفتار متمرکز می‌شود. آنها از یک جلسه تکی ارائه اطلاعات و مشاوره تا یک تا سه جلسه مصاحبه انگیزشی یا مشاوره مبتنی بر مهارت، شامل بازخورد و بحث در مورد مسوولیت‌پذیری و خود-کارآمدی، متغیر هستند. متخصصان مختلف سلامت که نیازی ندارند متخصص الکل باشند، ممکن است این مداخله را انجام دهند. بستری شدن در بیمارستان، در بخش‌های طبی عمومی و مراکز تروما، فرصتی را فراهم می‌کند که به موجب آن مصرف‌کنندگان شدید الکل در دسترس هستند، زمان لازم را برای ارائه مداخله دارند و ممکن است از هرگونه ارتباط میان بستری شدن در بیمارستان و مصرف الکل مطلع شوند. نویسندگان مرور، 14 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده و کارآزمایی‌های بالینی کنترل‌شده را شامل 4041 بزرگسال عمدتا مرد (16 سال یا بالاتر) شناسایی کردند که به عنوان مصرف‌کنندگان شدید الکل در بیمارستان، عمدتا در بریتانیا و ایالات متحده آمریکا، شناسایی شدند.
نتایج اصلی این مرور نشان می‌دهند که ارائه مداخلات کوتاه‌مدت برای مصرف‌کنندگان شدید الکل در بیمارستان عمومی مزایایی دارد. نتایج حاکی از آن است که بیمارانی که مداخلات کوتاه‌مدت دریافت می‌کنند، کاهش بیشتری را در مصرف الکل در مقایسه با گروه‌های کنترل در پیگیری شش ماه و نه ماه نشان می‌دهند، اما این میزان در یک سال حفظ نمی‌شود. علاوه بر این، در گروه‌هایی که مداخلات کوتاه‌مدت دریافت کردند، مرگ‌ومیر به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه‌های کنترل در 6 ماه و یک سال بود. با این حال، این یافته‌ها بر اساس مطالعاتی است که عمدتا شرکت‌کنندگان مرد را در بر می‌گیرند. علاوه بر این، غربالگری، پرسش از شرکت‌کنندگان در مورد الگوهای نوشیدن آنها نیز ممکن است تاثیر مثبتی بر میزان مصرف الکل و تغییرات در رفتار نوشیدن داشته باشد و این موضوعی است که نیاز به بررسی بیشتر دارد.
برای تعیین محتوای مطلوب و قرار گرفتن در معرض درمان مداخلات کوتاه‌مدت در محیط‌های بیمارستان عمومی و اینکه آنها احتمالا در بیمارانی با ویژگی‌های خاص موفق‌تر خواهند بود یا خیر، انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
نتایج اصلی این مرور نشان می‌دهند که ارائه مداخلات کوتاه‌مدت برای مصرف‌کنندگان شدید الکل که در بخش‌های عمومی بیمارستان بستری هستند، از نظر کاهش مصرف الکل و نرخ مرگ‌ومیر، مزایایی به همراه دارد. با این حال، این یافته‌ها بر اساس مطالعاتی است که عمدتا شرکت‌کنندگان مرد را در بر می‌گیرند. برای تعیین محتوای مطلوب و قرار گرفتن در معرض درمان مداخلات کوتاه‌مدت در محیط‌های بیمارستان عمومی و اینکه آنها احتمالا در بیمارانی با ویژگی‌های خاص موفق‌تر خواهند بود یا خیر، انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
مداخلات کوتاه‌مدت (brief interventions) عبارتند از یک مداخله با زمان محدود با تمرکز بر تغییر رفتار. آنها اغلب ماهیت انگیزشی دارند و از مهارت‌های مشاوره برای تشویق به کاهش مصرف الکل استفاده می‌کنند.
تعیین اینکه مداخلات کوتاه‌مدت برای مصرف‌کنندگان شدید الکل و بستری در بخش‌های عمومی بیمارستان، مصرف الکل را در آنها کاهش داده و پیامدها را بهبود می‌بخشند یا خیر.
کارآزمایی‌های ثبت‌شده در گروه مواد مخدر و الکل در کاکرین (مارچ 2011)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (کتابخانه کاکرین، مارچ 2011)، MEDLINE (ژانویه 1966-مارچ 2011)، CINAHL (1982-مارچ 2011)، EMBASE (1980-مارچ 2011)، و www.clinicaltrials.gov را تا اپریل 2011 جست‌وجو کرده و در برخی منابع مرتبط، جست‌وجوی دستی انجام دادیم.
مطالعات واجد شرایط برای ورود به این مرور عبارت بودند از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (randomised controlled trials; RCTs) و کارآزمایی‌های بالینی کنترل‌شده (controlled clinical trials; CCTs) آینده‌نگر. شرکت‌کنندگان، بزرگسالان و نوجوانان (16 سال یا بالاتر) بودند که به هر دلیلی غیر از درمان مصرف الکلی، در بخش‌های عمومی بیمارستان بستری شده و مداخلات کوتاه‌مدت (حداکثر 3 جلسه) را در مقایسه با مراقبت‌های معمول یا عدم مراقبت دریافت کردند.
سه نویسنده به‌طور مستقل از هم مطالعات را انتخاب و داده‌ها را استخراج کردند. در جایی که مناسب بود، متاآنالیز اثرات تصادفی و آنالیز حساسیت (sensitivity) انجام شدند.
چهارده مطالعه شامل 4041 شرکت‌کننده عمدتا مرد، وارد شدند. نتایج ما نشان می‌دهند که بیماران دریافت‌کننده مداخلات کوتاه‌مدت در مقایسه با گروه کنترل، کاهش بیشتری را در مصرف الکل در شش ماه پیگیری، MD؛ 69.43- (95% CI؛ 128.14- تا 10.72- و در نه ماه پیگیری، MD؛ 182.88- (95% CI؛ CI -360.00 تا 5.76-) گزارش کردند، اما این نتیجه در یک سال حفظ نمی‌شود. گزارش‌های ارائه‌شده از سوی خود بیماران، کاهش مصرف الکل را در 1 سال به نفع مداخلات کوتاه‌مدت نشان دادند، SMD؛ 0.26- (95% CI؛ 0.50- تا 0.03-). علاوه بر این، مرگ‌ومیر در گروه‌هایی که مداخلات کوتاه‌مدت را دریافت کردند، به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه‌های کنترل در 6 ماه، RR؛ 0.42 (95% CI؛ 0.19 تا 0.94) و یک سال، RR؛ 0.60 (95% CI؛ 0.40 تا 0.91) پیگیری بود. علاوه بر این، غربالگری، پرسیدن از شرکت‌کنندگان در مورد الگوهای نوشیدن آنها نیز ممکن است تاثیر مثبتی بر میزان مصرف الکل و تغییر در رفتار نوشیدن داشته باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.