دو کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده، معیارهای واجد شرایط را داشتند. هر دو کارآزمایی، از روش‌هایی برای محدود کردن خطر سوگیری از جمله پنهان‌سازی تخصیص و کورسازی پزشکان و محققان نسبت به مداخله اختصاص یافته، استفاده کردند. این کارآزمایی‌ها، 1394 نوزاد را وارد کردند. یک کارآزمایی، 1273 شرکت‌کننده را بررسی کرد. اکثر شرکت‌کنندگان بسیار نارس (کمتر از 32 هفته بارداری) متولد شدند و حدود یک-سوم از آن‌ها به شدت پره‌ترم (بارداری کمتر از 28 هفته بارداری) بودند. تجزیه‌و‌تحلیل‌ها، هیچ اثری را از مکمل ید روی مرگ‌ومیر قبل از ترخیص از بیمارستان (RR معمول: 1.01؛ 95% CI؛ 0.72 تا 1.42؛ RD معمول: 0.00؛ 95% CI؛ 0.03- تا 0.03؛ 2 مطالعه؛ 1380 نوزاد) یا روی ارزیابی‌های تکامل سیستم عصبی در دوره پست‌ترم دو ساله (نمرات ترکیبی حوزه اصلی Bayley Scales of Infant and Toddler Development، نسخه سوم: شناختی: MD: -0.30؛ 95% CI؛ 2.44- تا 1.84؛ حرکتی (motor): MD: 0.20؛ 95% CI؛ 2.15- تا 2.55؛ زبان (language): MD: -0.10؛ 95% CI؛ 2.50- تا 2.30؛ 1 مطالعه؛ 1259 نوزاد) پیدا نکردند. هیچ تفاوتی در نسبت نوزادان فوت شده یا نمره ترکیبی کمتر از 85 در هر یک از حوزه اصلی Bayley (RR: 1.05؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.17؛ RD: 0.02؛ 95% CI؛ 0.03- تا 0.08؛ 1 مطالعه؛ 1259 نوزاد)، یا نوزادان دچار اختلال بینایی (RR: 0.63؛ 95% CI؛ 0.28 تا 1.45؛ RD: 0.01-؛ 95% CI؛ 0.03- تا 0.01؛ 1 مطالعه؛ 1092 نوزاد) یا اختلال شنوایی (RR: 1.05؛ 95% CI؛ 0.51 تا 2.16؛ RD: 0.00؛ 95% CI؛ 0.02- تا 0.02؛ 1 مطالعه؛ 1093 نوزاد) وجود نداشت. با استفاده از رویکردهای GRADE، شواهد را برای اثرات روی مرگ‌ومیر و پیامدهای تکامل عصبی، با قطعیت بالا ارزیابی کردیم.