پیام‌های کلیدی

- داروهای ضدالتهابی مانند کورتیکواستروئیدها تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را در میزان بقا (survival) پس از جراحی قلب ایجاد کرده و ممکن است هم مزایای مهم (بر عملکرد ریه‌ها) و هم تاثیرات نامطلوب یا مضر (آسیب به قلب) داشته باشند.

- برای اطمینان از تاثیرات کورتیکواستروئیدها، به‌ ویژه در گروه‌های پُر-خطر، مطالعات بزرگ که به خوبی انجام شده باشند، وجود ندارند. مطالعات آتی باید نقش این داروها را در افراد آسیب‌پذیر بررسی کنند.

چه نگرانی‌هایی در رابطه با افرادی که تحت جراحی قلب قرار می‌گیرند، وجود دارد؟

افرادی که تحت جراحی قلب قرار می‌گیرند، ممکن است به انواع مختلف استرس ناشی از جراحی، واکنش‌های قوی نشان دهند. تصور می‌شود که این پاسخ - التهاب - مسوول بسیاری از عوارض شایع بوده و ممکن است با استفاده از دستگاه قلب-ریه، دستگاهی که به‌طور موقت کار قلب و ریه‌ها را در طول جراحی بر عهده می‌گیرد، افزایش یابد.

نقش کورتیکواستروئیدها در جراحی قلب چیست؟

کورتیکواستروئیدها داروهای شناخته‌شده و قابل دسترسی هستند که اغلب به‌ عنوان درمانی برای التهاب بیش‌ازحد استفاده می‌شوند. مطالعات انجام شده برای ارزیابی مصرف کورتیکواستروئیدها پس از جراحی قلب نتایج متفاوتی را نشان داده‌اند، زیرا کورتیکواستروئیدها عوارض جانبی مهمی هم دارند (عفونت، خونریزی و آسیب به قلب) که ممکن است هرگونه مزیت بالقوه (بهبودی سریع‌تر و عملکرد بهتر ریه) آنها را خنثی کنند.

ما به دنبال چه یافته‌ای بودیم؟

ما خواستیم بدانیم که درمان با کورتیکواستروئید چه مزایا و آسیب‌هایی از نظر خطرات عوارض عمده (مرگ‌ومیر؛ آسیب به قلب و ریه) پس از جراحی قلب دارد.

ما چه کاری را انجام دادیم؟

بانک‌های اطلاعاتی اصلی را در متون علمی پزشکی برای یافتن گزارش‌های مطالعاتی جست‌وجو کردیم که به‌طور تصادفی بزرگسالان تحت جراحی قلب را برای دریافت کورتیکواستروئیدها یا عدم درمان یا دارونما (placebo) (قرص ساختگی) اختصاص دادند. سپس نتایج ترکیبی آنها را آنالیز کردیم.

ما به چه نتایجی رسیدیم؟

در مجموع 72 مطالعه را پیدا کردیم که در آنها 17,282 نفر در طول تقریبا 50 سال شرکت داشتند. میانگین سنی افراد حاضر در این مطالعات حدود 60 سال بود. شایع‌ترین جراحی انجام‌شده در مطالعات، گرافت بای‌پس عروق کرونر بود، یک پروسیجر رایج برای بازگرداندن جریان خون به عضله قلب.

هنگامی که مطالعات را با هم تجمیع کردیم، نشان دادیم که کورتیکواستروئیدها در مقایسه با عدم درمان یا دارونما، تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر خطر مرگ‌ومیر در بیمارستان دارند، خطر عوارض قلبی را افزایش داده و خطر عوارض ریوی را کم می‌کنند.

اگر به 1000 فرد تحت جراحی قلب، کورتیکواستروئید داده شود:

- میان 25 و 36 نفر پس از جراحی جان خود را از دست می‌دهند، در حالی که 33 نفر از افرادی که این دارو را دریافت نکردند، دچار این پیامد می‌شوند؛

- میان 68 و 86 نفر دچار حمله قلبی می‌شوند، در حالی که 66 نفر از افرادی که کورتیکواستروئید دریافت نکردند، دچار حمله قلبی خواهند شد؛ و

- میان 61 و 77 نفر دچار مشکلات ریوی می‌شوند، در حالی که 78 نفر از افرادی که کورتیکواستروئید دریافت نکردند، دچار مشکلات ریوی خواهند شد.

ما همچنین نشان دادیم که کورتیکواستروئیدها خطر اختلالات ریتمی قلب (فیبریلاسیون دهلیزی) و عفونت‌ها را کاهش می‌دهند، اما خطر انجام جراحی دوم را به دلیل خونریزی بیشتر می‌کنند.

محدودیت‌های شواهد چه هستند؟

بیشتر مطالعات دارای ایرادات مهمی بودند که باعث می‌شود قطعیت نتایج تجمعی آنها را زیر سوال ببریم. برای مثال، آنها رویدادهایی را مانند حمله قلبی، به روش‌های مختلفی تعریف کردند؛ اقدامات کافی برای اطمینان از عدم اطلاع بیماران و محققین از اطلاعات خاصی که ممکن است بر مشارکت آنها در مطالعه تاثیر بگذارد، اتخاذ نکردند؛ ابعاد برخی از مطالعات بسیار کوچک بود.

این مطالعات شامل انواع مختلفی از افراد بوده، و نحوه انجام جراحی قلب طی دهه‌ها تغییر کرده است. همچنین، مطالعات از روش‌های مختلفی برای تجویز کورتیکواستروئیدها استفاده کردند. این عوامل ممکن است درک این موضوع را دشوارتر کند که نتایج حاصل از این مطالعات ممکن است همان نتایجی نباشند که در جمعیت عمومی به دست می‌آیند.

از سوی دیگر، نتایج دو مطالعه بزرگی را که وارد کردیم ممکن است بر یافته‌های کلی مرور تاثیر بگذارند.

این شواهد تا چه زمانی به‌روز است؟

این مطالعه در واقع مرور قبلی سال 2011 را به‌روز می‌کند. شواهد تا اکتبر 2022 به‌روز است.